24u? Was er een ultra? Stond dit op het net? Waarom wisten wij niks? Ho ho, rustig vrienden, laat het mij vertellen… Op een koude regenachtige donderdagavond, 4 december 2008, stond mijn wagen klaar met al wat een mens nodig heeft om te lopen. 19u is het als mijn GPS aangeeft dat we 360km moeten rijden. Meer dan 3u onderweg. Onderweg naar Glimmen in Nederland. De Sint Nicolaas marathon.
Categorie: Loopverhalen
-
De ’24u’ van Glimmen
-
Niet op hardloopschoenen
Uit principe loop ik nooit een afstand korter dan 42,2 kilometer. Zuiver in de leer als ik ben maak ik hierop één keer per jaar een uitzondering. En niet alleen de te lopen afstand, ook de voorbereiding van dit loopje, is uitzonderlijk te noemen. Het begint er mee dat ik een dode poedel voor mijn gezicht gebonden krijg. Vervolgens trekt men mij een jurk aan. -
Kansberekening
Dinsdag 2 december liepen plaatsgenoten Cees Kraaijeveld, Jan Hollak en ik alledrie exact dezelfde tijd als tijdens een baanwedstrijd in Epe, een maand eerder. Tijden: 18.40,18.42 en 19.25. Hoe groot is nu de kans dat zoiets gebeurt? Met een dobbelsteen is de kans dat je één zes gooit 1 op 6 en de kans dat je twee zessen gooit 1 op 36, bij drie zessen 1 op 216. Maar drie tijden hetzelfde? -
Genieten, genieten, GENIETEN
Probeer mij eens voor te stellen als een klein jongetje van een jaar of 6zes. Een klein, schattig, blozend, bol Hollands manneke. Die heel graag eet. Eigenlijk vindt hij het leukste van het eten het heerlijke gevoel na het eten. Je zit helemaal vol, je ben een beetje rozig en hebt de heerlijke zoete nasmaak van het toetje nog in je mond. Maar soms krijgt hij iets op je bord dat hij niet zo heel erg lekker vindt. -
T’is voor niks marathon
Ons moeder is 65 jaar en geeft een groot feest waar we niet mogen ontbreken. Toch maak ik het niet te laat, want morgen wil ik voor geen geld missen. Zondag 30 november 2008. Mijn luchtwegen zijn nog altijd geïrriteerd. Vandaag is de laatste marathon van de ultracup met aansluitend de prijsuitreiking. Deze kunnen we toch niet missen, ziek of niet ziek. Ik waag het er op. -
Olne Spa Olne; 65 km in de Ardennen
Plots gaat de Jeep rijden en 300 ultra trail lopers rennen erachter aan. De eerste meters gaan door het kleine dorpje Olne. Enkele supporters klappen, vele voetstappen weerklinken in de verder nog stille straten. Al snel wordt het verharde wegdek ingewisseld voor het eerste onverharde pad. Het is nog fris. Iedereen lijkt zich snel warm te willen lopen. -
Eremetaal
Mijn dochtertje Isabel heeft een eenvoudig manier om eremetaal te verzamelen. Na afloop van een hardloopwedstrijd loopt ze gewoon op de winnaar af en vraagt of ze de beker mag hebben. Hoe komt iemand daartoe? Van mij heeft ze het niet. Elke beker of medaille heb ik hard bevochten. Het is allemaal de schuld van Anne van Schuppen… -
Zuiderzee marathon
Twee jaar geleden had ik na heel wat omzwervingen door het land van de hardloopschoenen eindelijk weer loopschoenen die voor mij perfect waren. Aan het begin van dit jaar hoorde ik van een razend enthousiaste verkoper, dat ze deze geweldige schoenen nog beter gemaakt hadden. Van mij mogen ze om de haverklap de kleur van de schoenen veranderen.. -
De man met 100 vaders
Dagelijks loop ik van bedrijventerrein Malkenschoten in Apeldoorn naar de kunststofbaan. Een vaste route op een vaste tijd. Hierdoor kom ik ook vaak dezelfde mensen tegen. Zo ook regelmatig een man, die ik van hardlopen ken maar de naam niet van weet. Hij ondersteunde een veel oudere man terwijl deze moeizaam een stukje wandelde. Ik dacht dat het zijn vader was.