De man op de foto´s, Han de Regt, is een begenadigd middenafstandloper op leeftijd. Nadat hij door een griepje werd geveld is hij plots gestopt met lopen. Geen pijntjes of wat voor problemen dan ook. Gewoon geen zin meer. Wanneer ik om half zes thuis kom heb ik geen puf om ook nog eens een stuk te gaan lopen, aldus Han bij het NK indoor 3000m voor Masters. De kilo´s vlogen erop, maar het deerde hem niet.
Categorie: Loopverhalen
-
De zwelbast
-
Kustpad met gebak van Hans
De laatste tijd mag ik ’s avonds, in plaats van trainen, de voorlichtingsavonden van een aantal middelbare scholen bezoeken. Dit omdat ik na de zomer een dochter op de middelbare school heb zitten. Een mooie manier om mij duidelijk te maken dat ik een dagje ouder word. -
Baas boven baas
Sinds 1977 ben ik lid van AV Veluwe en ook sinds 1977 probeer ik jaar in jaar uit clubgenoot Elbert Voogt te verslaan. Het is haast onbegonnen werk, want alles dat ik met veel inzet verbeter doet hij met zijn talent teniet. Vroeger ging hij rustig een half jaar naar Italie voor archeologie zonder een meter te lopen. Ik trainde me in de tussentijd suf… -
Het eind is in zicht
14 Februari 2009. Dromend van een tropisch strand. Een of twee keer per jaar heb ik het genoegen (en het voorrecht) om een aantal dagen aan een tropisch strand aan de andere kant van de wereld te verblijven. Vanuit m’n luie stoel in de schaduw, zippend aan een long island Icetea, zie ik dan stoere en gebruinde types voorbij komen rennen. Een paar keer de baai op en neer en het liefst op het warmst van de dag. Dat wil ik ook, denk ik dan. -
Omringdijk, weer een feestje voorbij
Toen ik vorig weekend in Duitsland liep kreeg ik complimenten dat ik de Duitse taal zo goed sprak. Toen ik zaterdag in de kop van Noord Holland liep kreeg ik wederom complimenten, nu omdat ik de Nederlandse taal van daar zo goed sprak. Ik weet nog steeds niet wat ik hier voor een conclusie aan moet verbinden. Zijn Noord Hollanders net zo beleefd als Duitsers of zijn Duitsers net zo beleefd als Noord Hollanders? -
Met vallen en opstaan
2009 had ik eigenlijk héél anders voorgesteld. Na twee halve marathons wilde ik het nieuwe jaar inluiden met een derde halve marathon in Egmond, maar helaas gooide een blessure roet in mijn plannen. Na anderhalve maand intensieve fysiotherapie ben ik weer blessurevrij. Blessurevrij tussen aanhalingstekens, want na een aantal keer gelopen te hebben speelt mijn scheen weer een beetje op. -
85 kilometer, 7 honden, 1 toetje.
Jaren geleden kocht ik het boekje ‘Twentepad, streekpad 2′. Destijds met de bedoeling dit pad in twee dagen hardlopend af te leggen. Dag 1 een marathon, dag 2 een marathon; totaal 85 km. Om 8 uur ‘s-ochtends is het nog fris. Het plan is gewijzigd. Vandaag wil ik het hele boekje in 1 dag uitlopen. Ik kijk ernaar uit, ik zie er tegenop. Eindelijk gaat het gebeuren. -
Snel kontje
Sinds tweede kerstdag word ik geplaagd door een blessure aan mijn onderrug. Eerst heel prominent aanwezig in mijn staartbeen waardoor het lopen een marteling werd in plaats van een lekker bezig zijn. Na wat van het betere kraakwerk door Gerke Houwer zit alles redelijk op zijn plek en wat rest is het gevoel alsof ik een enorme schop onder mijn kont heb gehad. Die verdien je ook zo af en toe hoor ik u denken. -
Gelukkig hebben we trainer Wim nog bij ons
7 februari.We zijn maar met een klein groepje. Als ik hoor dat we twee keer tien minuten lopen schrik ik even. Tien minuten is twee keer vijf minuten, maar dan aan één stuk. Aan de andere kant zit dit er natuurlijk wel aan te komen. Maar goed. We laten ons niet kennen en doen het gewoon. Door het Zandenbos en dan langs de golfbaan. Ik kijk wat om me heen en bedenk dat dit een van de genoegens is van het hardlopen.