Categorie: Loopverhalen

Zaterdag heb ik het genoegen gehad om deel te mogen nemen aan een trainerscursus voor ultralopers door Gerrit van Rotterdam. Dit was absoluut de moeite waard. Hierdoor zag ik de samenhang tussen een heleboel zaken rond het trainen een stuk beter.

(meer…)

Vandaag 9 maart 2008 naar de Nico de Witt marathon in Beek-Ubbergen gereden. Na 18 jaar weer terug op de kalender en daar moest ik als trouw deelnemer eind jaren 80 toch bij zijn. Al was de Midwintermarathon van Apeldoorn nog maar net uit de benen. Bij de start leek er niet veel concurrentie aanwezig te zijn. Zoals te verwachten gelet op de kleinschaligheid . 

(meer…)

"Ina doen?"  vraagt mijn 3 jarige kleinzoon. Ina gaat hardlopen vertel ik hem. "Ikke ook" , dat kan je toch niet weigeren als zo’n klein manneke je heel vertederend aankijk. Nou vooruit en ik begin met lopen. Hij straalt en holt me voorbij. Die ruimte geef je toch als Oma. Na ongeveer 10 meter stopt hij draait zich om en roept " Ikke gewonne!" en loopt tevreden terug naar huis.

(meer…)

Het weekend van 1 en 2 maart 2008 was het weekend waar atleten met net iets meer belangstelling het weerbericht in de gaten hielden. Zonnig, droog, warm, koud of toch gewoon héél nat. Een ding was zeker: het was meer dan nat en dat bracht het beest in de echte crossliefhebber naar boven.

(meer…)

Ik ben voor mijn gevoel al een groot deel van mijn leven een ‘eeuwige beginner’. Vanaf dat ik nog thuis bij mijn ouders woonde in de wijk De Maten in Apeldoorn, en jaren daarna, liep ik in bepaalde periodes steeds afstanden van hooguit zo’n 3 km. Dan kwam de ’20-minuten-dip’ en vond ik het weer mooi geweest.

(meer…)

Loopplezier is absoluut mijn motto. Maar heel af en toe kost het mij wat moeite om het plezier van een loopje in te zien. Afgelopen zondag was een van die zeldzame gevallen. Wat was namelijk het geval. De Magnétoise, 64 kilometer ruige trail met een kleine 2000 meter omhoog stond op het programma. Alles was perfect. Het weer was grandioos om te lopen. Het was een parcours om van te dromen.

(meer…)

Het begon allemaal natuurlijk al een poos geleden toen ik de eerste halve marathon gelopen had. Steeds was er dat stemmetje “je moet toch eens een keer een marathon lopen”. En het verstand dat zei “het is echt wel een heel eind”. Dat eerste stemmetje kreeg bijval van loopmaatje Marianne Vos:"Je moet het echt een keer doen, anders heb je later, als oude man achter de rollator, spijt dat je nooit een poging heb gedaan”.

(meer…)

Toevallig stond ik vorige week even met een collega over tv-kijken te praten. Gevoelig voor goede adviezen had ik mij namelijk door de een stukje in de krant laten overhalen om naar een tv-programma te kijken. Tot mijn verbazing en irritatie lukte het om in deze uitzending, door het veelvuldig tussenvoegen van reclameboodschappen, een programma van een kleine 30 minuten uit te smeren over 5 kwartier.

(meer…)

Met de pijn van de Midwintermarathon nog maar net uit de benen was het alweer tijd voor het volgende sportieve hardloopevenement in Apeldoorn. ’t Was strak blauw aan de lucht en droog vriezend weer en terwijl ik niet geheel CO2-neutraal in mijn eentje zo tegen 13 over tien richting ’t Leesten toog drong zich op een of ander onverklaarbare reden de volgende gedachte bij mij op…

(meer…)