‘Buiten de kaders gaan. Op de tenen lopen. Nieuwe wegen bewandelen. In iemands voetsporen treden. Je ronde lopen.’ Allemaal mooie uitspraken die je dagelijks aantreft in het werk. Bij elke wissewasje denk ik glunderend aan de trainingen die me die week nog te wachten staan. Na de vervelende enkelblessure ben ik weer van de partij. Of ik ervan geleerd heb? Natuurlijk, zeg ik nu.
Categorie: Loopverhalen
-
Weet wat je doet met pijn aan je voet
-
Hoge Veluweloop
Vandaag is het zover, de Hoge Veluwe Loop in Hoenderloo. Geen onbekend hardloopevenement aangezien ik deze al twee keer eerder heb gelopen. Maar nu staat er iets speciaals op touw. Ik wil mijn persoonlijk record op de tien kilometer (1.02.13) verbreken en onder het uur lopen. Daar krijg ik hulp bij van mijn challengemaatje Ids. Hij gaat mij hazen naar een tijd van 58-59 minuten. -
Kleine jongen
Gerommel in de tent. Om wat af te koelen nam ik mijn zoontje van zeven jaar, de oorzaak, mee tijdens een duurloopje. Meestal fietst hij dan in een tempo dat iets te hoog ligt waardoor ik in ieder geval niet afkoel. Hij praatte over koetjes en kalfjes en ging steeds de oorzaak van deze strafexpeditie uit de weg. Na 40 minuten draaide hij zich om en riep "Ik moet plassen". -
Afsnijden
De atleten die ik naar betere prestaties probeer te helpen wijs ik altijd op het belang van geen meter te veel lopen. Vaak na afloop van een wedstrijd waarin ik deze of gene uiteindelijk heb verslagen vertel ik waar ik dichterbij ben gekomen. Niet door harder ,maar gewoon door minder te lopen. De regels zijn simpel. Je moet binnen de markeringen blijven, dus geen markeringen ook geen regels. -
Appeltje eitje voor Cees
Mijn loopmaat Cees Weeda, 57 jaar, heeft dit hele jaar pech. Hij loopt van de ene naar de andere blessure en steeds als het weer een beetje gaat gebeurt er weer wat. Tot overmaat van ramp kreeg hij ook nog een stekende pijn in zijn hartstreek. Zijn huisarts verwees hem naar een cardioloog toen zowel zijn bloeddruk als hartslag vreemde waarden vertoonden tijdens het consult. -
Marathon Berlijn: Veni, Vidi, Feesti
Als je, zoals ik, redelijk veel weg en dus weinig thuis bent is soms heel verstandig om wat extra tijd en aandacht aan je gezin te besteden. Dus toen ik aankondigde dat ik het laatste weekend van september helemaal aan mijn vrouw zou besteden viel dat in goede aarde. Toen ik bij mijn terugkomst uit Londen vertelde dat wij samen dat weekendje weg zouden gaan scoorde ik nog meer pluspunten. -
Mijn Berlijnse avontuur
Wow, wat een belevenis! En dan te bedenken dat ik begin augustus echt dacht om niet te starten in de marathon van Berlijn. Wat ben ik blij dat ik, ondanks de pijnlijke en gebrekkige voorbereiding, toch ben gegaan. Weliswaar niet met het doel om een goede tijd neer te zetten, maar in ieder geval om de medaille te ‘scoren’. En dat is gelukt en meer dan dat! Wat een mooie marathon: met een prima organisatie… -
Loopmaatje
Wat is er nu mooier dan met iemand samen te lopen die alles wat jij kunt beter kan, meer ervaring heeft en er ook nog eens leuk uit ziet. Ik zie dan iemand voor me als de dame op de rechterfoto. Op alle afstanden is ze beter, beter geweest en zal ook altijd beter blijven dan ik. Op de foto komt ze net in 1.07.35 op de halve marathon over de streep als wereldkampioene. Plezier, gemak en overmacht straalt er van af. -
Mijn coke-verslaving is nu loopverslaving
Op mijn 35e ging ik scheiden en daarna ging het snel bergafwaarts met mij. Zaak weg, geld weg en vrouw weg. Hierdoor raakte ik aan lager wal en ging ik mijn heil zoeken in de cocaïne. Dit alles heeft uiteindelijk twee jaar geduurd. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak. Hulp gezocht en die kreeg ik bij de VNN (Verslavingzorg Noord Nederland). Daar hadden ze een loopgroep. Van mijn 37 jaar nog nooit gelopen.