Categorie: Loopverhalen

Vandaag liep ik in Epe. Het was hondenweer en Cees Kraayeveld had wijselijk voor de 10km gekozen. Vooraf had ik hem nog even gesproken. Hij vertelde me dat hij op de foto uit 1982, die ik hem eerder had gestuurd, zelfs door zijn kinderen niet herkend werd. In die tijd waren hardlopers wilde kerels die tegen de elementen vochten en een grote snor of baard hoort daar gewoon bij.

(meer…)

Donderdag 24 oktober 2008 ben ik samen met loopmaat Ali én met een groep van totaal zeven vrienden naar Istanbul vertrokken. Vrienden van ons en Ali hadden vele trainingsuren en kilometers achter de rug en zouden de marathon van Istanbul gaan lopen. Ik en twee andere vrienden gingen voor wat minder kilometers, namelijk de 15.

(meer…)

Ik heb nog nooit aan een triatlon meegedaan. Zwemmen-fietsen-lopen of schaatsen-fietsen-lopen, het zijn beproevingen die ik aan me voorbij laat gaan. Ik ben een loper. Het parcours mag zich overal bevinden. Bergachtig, vlak, glooiend, door het bos of op de weg… ik vind het allemaal best. Als er maar te lopen valt. Zelfs een duatlon met lopen en fietsen, is me al te veel. Dat laat ik over aan de specialisten.

(meer…)

Begin jaren 80 had Nederland een ongekend aantal redelijke marathonlopers, namelijk Cor Vriend, Gerard Mentink, Barry Kneppers, Roelof Veld, Cor Lambrechts, Wim Zegers, Gerard Nijboer, Peter Rusman etc etc. Het leuke was dat die jongens van voren meeliepen in een marathon en je als loper een persoonlijke voorliefde voor een bepaalde loper had.

(meer…)

Een hele marathon is zeker niet twee halve marathons plus pakweg 10 minuten. Nee, een hele marathon treed je met respect tegemoet. De voorbereiding van een halve marathon bestaat uit niet veel meer dan ingehouden lopen in de laatste training en niet te veel drinken de avond ervoor.

(meer…)

Mijn 2e halve marathon. Hier heb ik naartoe geleefd en hier heb ik voor getraind. Toch blijft het een prestatieloop. Zo’n grote afstand is zenuwslopend. Rond half acht sta ik op en eet samen met mijn zoon Owen een ontbijtje. Hij een flinke uitsmijter ham en ik wat pannekoeken en een banaan. Ik heb eigenlijk weinig trek, maar ik moet toch de nodige koolhydraten innemen. Na het ontbijt douchen, omkleden en sporttas inpakken.

(meer…)

Vandaag het bedroevende nieuws van Gerrit Pelkman. Aan zijn ziekte, een zeldzame vorm van leukemie, was niets te doen. Hij heeft helaas geen kans meer gekregen. Echt vergeten doen we Gerrit niet. Maandelijks kwam er weer een spannend loopverhaal uit zijn vingers en konden wij het digitaal aan de wereld tonen. Gerrit, één van de fanatiekste aanleveraars van loopverhalen is er niet meer.

Tijdens de marathon van Amsterdam liep ik in een dermate langzaam tempo na 30km dat ik ruim de tijd had om op allerlei bijkomstigheden te letten. Zo viel me op dat een dweilorkest, dat één of ander treurwilgliedje stond te blazen, me niet echt tot een hoger ritme dreef. Ook had iemand het duivels genoegen om bij 38km Give it up van KC and the Sunshineband via de speakers aan te bieden.

(meer…)

In september liep ik een 3000m in 11.23. Het grote lijden was uitgebleven en clubgenoot Marco Betman, die in de laatste ronde voorbijkwam, had na een verloren weddenschap duidelijk óók niet zijn dag. Hij eindigde slechts één seconde voor mij. Kortom niet goed, maar ook niet slecht. Met als 100e tijd op de 3000m 10.17, gemiddeld 9.40 op deze 100-besten en als record 8.59 ben je natuurlijk ook niet snel tevreden….

(meer…)