Beste Mario, Ivo,
Vele duizenden lopers hebben zich 4 maanden lang voorbereid op de marathon van Rotterdam. Het zijn deze vele liefhebbers die de marathon van Rotterdam de huidige status hebben bezorgd. Ook de stad profiteert op vele manieren van de status van deze marathon.
Een wedstrijd die zondag 15 april 2007 alweer voor de derde keer in Beekbergen wordt georganiseerd is de Nomenrace. In 2005 was de eerste editie van deze Veluwse loop waar met name de mannen niet gewenst zijn. Behalve dan ter ondersteuning! Met een temperatuurverschil van minstens twintig graden stond ik twee jaar geleden aan de start van de Nomenrace met m’n voeten nog in de sneeuw.
Het hardloopvirus heeft vele Nederlanders getroffen. Harde cijfers zijn er niet maar het aantal leden van hardloopverenigingen is het afgelopen jaar explosief gestegen (Bron: KNAU). Het laagdrempelige karakter van deze sport laat Nederland uit de luie stoel komen om massaal te gaan bewegen. Dit is natuurlijk een prachtig feit maar het heeft helaas ook een keerzijde.
Ondanks de voorjaarskou staan er op Bizet drie witte prunussen in volle bloei. Op de galerij zit een klein jongetje op zijn moeders arm naar ons te kijken. Als ik naar hem zwaai, zwaait hij driftig terug. Maar het wordt tijd dat we weg gaan. De start is al vijf minuten over tijd en ik krijg het koud. Gelukkig had ik voor de zekerheid een trui meegenomen en die heb ik maar aangetrokken. Eindelijk gaan we weg.
Vanavond heb ik geen hardloopclinic! Dus ga ik niet lui op de bank liggen maar zelf aan de slag. Mijn voornemen om donderdags mijn korte duurloop dag van te maken moet ik dan maar ook in praktijk brengen. Aan het weer zal het niet liggen.
Loopfoto’s van vroeger hebben iets aparts. Zwart-wit. Vaak werd er speciaal voor geposeerd. Afgedrukt op het echte kodak foto papier. Of uitgeknipt uit een inmiddels niet meer bestaande krant. Tegenwoordig zijn we verwend: met de komst van digitale camera’s en de technische hulpmiddelen van Bill Gates zijn afbeeldingen een stuk moderner geworden.
Maandag 9 april, zeven uur ’s ochtends. Ik meld me bij het huis van plaatsgenoot Kees Bosselaar. Vandaag moet het dan toch maar gebeuren. Zestig kilometer hardlopen op het eiland Texel. Het bekende rondje Texel. Een aantal maanden geleden had ik me vol goede moed ingeschreven voor dit evenement met de veronderstelling dat ik me goed zou gaan voorbereiden.
Samen met mijn zoontje Milo (6) bezocht ik de nieuwe hardloopzaak van Titus. Nog geen paar seconden binnen of kreeg gelijk de vraag gesteld: Loop jij ook al? "Ja hoor" antwoordde hij "en ik heb gewonnen van die meneer" (wijzend naar Titus). Op dat moment veel pret om deze bluf. Thuis vroeg ik hem hoe hij zo op dat idee was gekomen.
Donderdagavond 5 april heb ik mijn derde clinic. Ik vraag me af wat onze trainer Laurens Beerepoot nu weer in petto heeft. Eén ding weet ik zeker, het wordt weer afzien. Carla doet dit keer wéér niet mee! Ondanks het goede nieuws van de fysio mag ze nog niet de clinics volgen. Hartstikke jammer maar er zit gelukkig wel progressie in Carla’s herstel. Misschien dat ze over twee weekjes wel mee kan doen? We zullen wel zien!
