Vandaag neem ik mijn eerste rustdag dit jaar. Ik heb een pijntje aan mijn kuit dat wellicht door een dagje niet lopen weg is. Een wijze beslissing vindt mijn omgeving want je moet luisteren naar je lichaam. Normaal heeft mijn lichaam niets te vertellen en is het mijn geest die beslist. Bovendien word ik al snel onrustig van rust. Ik weet nog goed dat ik me in het begin van de jaren 80 ongemakkelijk voelde.

Ik was niet moe met 7 keer trainen in de week en dus ging ik 9 keer lopen. Elke maandag en donderdag liep ik in de ochtends 16 km met 10 x 400m in 76 op de baan en in de avond een rondje Apeldoorn van 25 km met 6 maal 4 minuten versnellingen. Echt moe werd ik nog steeds niet maar ik had een gerust geweten; ik had veel moeite gedaan om moe te worden. Dat was natuurlijk te veel van het goede en het resulteerde meer in stabiliteit dan vooruitgang. Toch had ik vrijwel nooit blessures.

Als ik om me heen kijk en zie dat tegenwoordig 4 keer trainen per week de norm is dan verbaasd het me niets dat er zo veel blessures zijn. Het is niets gewend dat lichaam. Verdubbelen die trainingsomvang, weg met de rust. Zal ik toch maar gaan lopen vandaag?

© Rinus Groen – Apeldoorn