Zondag 17 oktober wordt de Amsterdam marathon voor de 35ste keer gehouden. In 2006 liep ik de marathon onder bijna dezelfde weercondities als vandaag. Wel was het toen warmer. Vandaag is het met zo’n 11 graden koud. De strakblauwe hemel maakt echter een heleboel goed. Met zijn vieren zijn we onderweg naar Amsterdam. De lady’s zitten achterin de auto en zijn dus ook van de partij.
We gaan er een leuk dagje van maken. Eddy loopt vandaag zijn eerste halve marathon en reist met een gezelschap van de Titus Mulder-groep uit Twello naar onze hoofdstad. The place to be: pakweg 40.000 deelnemers en nog veel meer toeschouwers. Een happening van je welste.
Als we de startnummers hebben opgehaald zien we Eddie en Gerry. We hebben tijd zat meldt Henk ons, nog zeker wel een uur. De dames, onze toeschouwers, vertrekken naar het eerste rendez-vous. Eddie is al onderweg naar de startvakken en Henk en ik lopen ons warm richting de start. Als we hier aankomen bemerken we, dat iedereen al zo’n beetje klaar staat om te vertrekken. We hebben nog een uur voor de start. Niks een uur. Ik hoor dat de speaker ons mededeelt dat het nog enkele minuten duurt voor het startschot. Met zijn tweeën schieten we gauw het eerste oranje startvak in. Een loper bevestigt dat we over 20 seconden vertrekken. Net op tijd dus. Henk zie ik al niet meer. Ik sta in het verkeerde startvak, maar dat mag niks uitmaken.
Om 13.30 uur worden we weggeschoten voor deze 35ste Mizuno Halve Marathon. Het eerste gedeelte gaat over de brede Stadionweg nabij het Olympische Stadion. Het is oppassen met tramrails, veel deelnemers en zigzaggend baan ik me een weg naar voren. De eerste twee kilometers gaan in 9.10 minuten. De Garmin heeft inmiddels zijn satellieten gevonden. De gemiddeld snelheid is 0 geeft ie aan. Dus het wordt gissen voor de juiste tijdmeting. De dames menen dat er een groep lopers start om 13.30 uur en één om 14.30 uur. Dus die zitten aan de koffie en staan niet langs de kant bij het Muzenplein. Corné zie ik voor me lopen. Tja, waar loopt ie eigenlijk niet.
Als we langs de Amstel lopen zijn we 5km onderweg (22: 46min). Het marcheert zoals het hoort. Mijn plastic poncho heb ik achter in mijn bidonhouder geprutst en monter loop ik door de wijk OverAmstel. Het minst mooie gedeelte (bedrijvenpark) van deze loop. De blonde dame die mij 5 jaar geleden tijdens de marathon aanmoedigt staat er weer. Zeker weten. Dezelfde stem en de dezelfde aanmoedigingen. " Hier heb je voor getraind , hier doe je het allemaal voor. Kijk eens, het gaat geweldig ". We lopen het laatste stuk van het parcours over dezelfde route als de marathon. De bordjes langs de kant van de weg halen de herinnering aan de marathon van 2006 op. De moeheid in de benen van toen, draag ik ineens weer bij me. Bij het dertig km punt pak ik per ongeluk AA drank, dat helaas niet over het hoofd kan. Wat verderop brengt een spons uitkomst. Wat een menigte mensen om me heen en allemaal in beweging. We slaan Watergraafsmeer in en lopen over de Hugo de Vries laan. Het 10 km punt gaat in 46:53 min. De gelopen tijd registreert de Garmin juist. In Amsterdan Oost lopen we over de Zeeburgerdijk en als we door de tunnel gaan wacht ons een heuse beklimming naar de Mauritskade. Langs het Tropenmuseum en Zoo Artis gaat het. Het zijn al met al lange rechte brede wegen, die ons door het centrum van Amsterdam leiden. Het is ieder geval niet knus lopen, de weg is veel te breed. We zijn op de stadshouderskade langs de Singelgracht en er is nog zo’n 6 km te gaan.
De 15km tijd gaat in 1:12:04 min. Ik ben tevreden en zie uit naar het begin van het Vondelpark. De Stadshouderskade is echter lang en het duurt even voordat we hier zijn. De weg door het Vondelpark is geasfalteerd, terwijl me het zandpad van vroeger nog duidelijk voor de geest staat. Een hardloper steek ik een hart onder de riem. Hij vloekt en kastijdt zichzelf. "Het Vondelpark uit en dan nog 1,5km lopen; we zijn er bijna, joch " probeer ik. Hij kalmeert wat en we lopen een tijdje samen op. De weg door het Vondelpark heen lijkt nooit te eindigen. Mijn buurman haakt af, gelukkig; daar is de uitgang en we gaan over de Amstelveenseweg verder. Op weg naar het Olympische Stadion. Ik krijg het zowaar moeilijk en maan me zelf tot de techniek van het lopen. De dames staan bij de laatste bocht voor de ingang van stadion. Ik zie ze echter niet. Ik ruik de stal en even later finish ik in het mooie Olympische Stadion. Eindtijd: 1:43:19. Henk (1:28:41) is in de buurt en heeft zijn race al een kwartier eerder volbracht. Met zijn tweeën zoeken we de dames op en zien wat later een vermoeide Eddie aan ons voorbij snellen. Zijn eerste halve marathon (2:05:41) zit erop. Hij oogt vermoeid en de benen zijn stram. Straks over een tijdje komt het goede gevoel wel, dat ie het heeft gehaald. Hij kan trots op zichzelf zijn; het zoet van de overwinning zal smaken. Na een bezoekje bij één van de kinderen van Henk en Marja sluiten we wat later bij een Italiaans restaurant af. Het was weer genieten.
© Albert Broekhoff – Deventer / http://www.daventrialoper.web-log.nl