Zondag 7 maart. De parcourswachters hebben hun handen vol aan de toestroom boven op de berg. Van alle kanten komt men samenklonteren. Er is geen houden meer aan. Met Soenar Chamid hebben we een echt grote binnen de Gemeente grenzen. Hij was aanwezig bij bijna alle grote sporttoernooien.
Naast deze topfotograaf, zijn ook alle regionale persfotografen actief voor hun foto in de krant. De motor van Studio Sport volgt de kopgroep. AV Atletics senior Ruud Blikman loopt niet mee, maar fiets voor. Op het start/finish terrein is het gezellig druk. De ondergrond is door de nachtvorst hard, daardoor is het deels een snel parcours.
En ook Rob deed ‘t. Als is het maar voor even, een moment waarop hij het veld aanvoert en uit het zicht verdwijnt van het publiek. Tussen de bomen, op naar de klim. Rob Detert Oude Weme bekend van Weerselo tot Amsterdam (met talrijke NK medailles). De ogen zijn voornamelijk gericht op junior Jesper van der Wielen (Nijmegen Atletiek), kan hij de verwachting waar maken? Zijn uitdager is Khalid Choukoud (Haag Atletiek) die weer terug is bij de Nederlandse top en mee kan met mannen als Michel Butter en Abdi Nageeye. De Marokaanse Nederlander Khalid beloofde na zijn sterk optreden bij de Mastborncross dat het vandaag een mooi strijd zou gaan worden. Met zijn achtergrond als thaibokser is hij in het voordeel op een zwaar parcours. Verrassend sterk loopt in de kopgroep Gerwin van den Hurk (Prins Hendrik Vught). En wat buiten de groep ‘dubbele’ Mohamed Ali (Eindhoven Atletiek). Zij gaan het uitmaken. Thomas Poesiat en Jorit van Malsen houden lang stand, maar komen in het echte geweld net te kort. Op de berg is het druk. Ik dwing mijn plek als persfotograaf af. Ik loop immers niet de hele dag voor niets rond met dat pershesje. Fotografen met paars Atletiekunie hesje hebben voorrang beeld ik me in. De bomen in combinatie met het zonlicht tekenen een donkere schaduwlijn over het parcours. Het licht wordt harder, de contouren krachtiger. Een schaduw spel van licht en donker, van blank wit van Gerwin tot bruin zwart van Ali en een gele gloed van de koplampen van de Studio Sport motor.
Als de stoet toeschouwers terug wandelt lijkt het een hardloopreünie op de Hellendoornseberg. Marco Kuipers zet mij op de kiek "Ik was erbij". Snel moet ik door, want even lijkt het gedaan en voelt het alsof we terug lopen van een bezocht popevenement of beter gezegd een paasvuur. Vrolijke gezichten, ontspannen gasten dalen af en dan roept een vrijwilliger dat er nog iemand aan komt. Om de zoveel meter zie ik een bekende, de wedstrijd is even uit het zicht. Oude tijden herleven als ik tussen clubgenoot Richard van de Weijden en Leo Jansen sta. Ik wil zoveel bepraten met Richard, maar moet door. Wil hem toeroepen dat ik een keer langs kom (maar laat dat achterwege). Richard dolt wat met trainer Herman Moelard. Ik maak voort. Op het grasterrein kondigt de speaker al aan wat gaat komen. Opeens is daar de ontknoping en begeef ik me achter een haag van pers, drie rijen dik. Ik ben te laat en zie Khalid in de verte aankomen. Waarop ik mijn Nikon omhoog hou boven de hoofden gericht op Choukoud. De haag splits zich in tweeën. En speciaal voor mij, voor mijn neus knielt Khalid. Hij kust het heilige gras, bedankt iemand boven in de hemel. Balt zijn vuisten voor zijn gezicht en in de wolken. Een hand reikt toe, de hand van bondscoach Gerard Nijboer. Bijna zonder aandacht komt Jesper van de Wielen binnen. Het verschil tussen winst en verlies is zo klein, maar ook enorm groot. Als hij de streep passeert lijken alle fotografen in het niets te zijn verdwenen. Rob Detert vecht zich keurig bij de eerste tien. Een eervolle vermelding is er voor Michiel Otten (Prins Hendrik) die de tweede medaille binnen haalt.
Het hoofdterrein krioelt als een mierenhoop, de nazit, de prijsuitreiking. Christiaan van Meurs en anderen halen opgelucht adem. Het was enorm druk de afgelopen periode, maar wat een feest, vele positieve geluiden, van alle kanten complimenten, van Atletiekunie tot wedstrijdatleet, van toeschouwer tot persfotograaf. Maar meedoen dat is toch wel het mooiste bedacht Christiaan. Dan zou hij als enige van AV Atletics meedoen aan de hoofdafstand, dan zou hij prijken op de voorpagina van het Twents Volksblad. Met eeuwige roem. En eindelijk is er tijd voor wat geleuter, voor relativering met Rianne Besten. Het meisje dat ooit in een ver verleden ten strijde trok bij het NK. We hebben het over ons persoonlijk ongemak, die blessures, hoe we het volhouden, wat we nu doen, hoe we deze tijd doorkomen. En om het te benadrukken hoe ze staat te trappelen van ongeduld maakt ze een jeugdig huppeltje. Haar dochter kijkt ongeduldig en met een blik van "wat doet mama raar" toe. Het Run2Day kraampje is er niet meer. In mijn rugzak diep ik klamme boterhammen op en haal een bekertje lauwe koffie.
© Jeroen Machielsen – Nijverdal – http://www.jeroenmachielsen.web-log.nl/