Zondag 7 maart. Marije te Raa ‘Twents trots’ uit Markelo komt als eerste in beeld en davert over de zandpaden. Wat een contrast met haar parcoursverkenningstocht op de mountainbike (begin december). Ik kijk uit naar Ingrid Grutters de Nederlands kampioen 800m indoor (nl record) V35. Ze loopt krachtig net bij de eerste tien. Ik moedig haar aan, maar ze kijkt niet op of om.
Echt een kanjer, die mogelijk podium kansen had bij de vrouwen masters. Ze trekt iets de schouders op, dat zie je meer bij masters. We beginnen wat weg, in te zakken. De finish van haar zie ik niet, want ik besluit om hier wat halverwege het parcours te blijven. Met de strijd tussen toppers (te Raa, Hak, van den Hurk, Kruiver en Jacobs) begint het kampioenschap pas echt. Luc Krotwaar kijkt toe, hij heeft hier dit weekend een trainingskamp. Ik wil hem van alles vertellend en dat wordt een onsamenhangend verhaal. Mede door het grote respect voor deze kampioen, die je in het publiek zo over het hoofd ziet. Het lijkt er wel op dat hoe groter de kampioenen hoe onopvallender. Zoals ‘de koning van de cross’ Tonnie Dirks die hier heel wat atleten bijna onzichtbaar begeleid. En de al eerder genoemde blogger Marti ten Kate. Of Grete Koens, wie herkend haar? Rob Druppers voldoet niet meer aan het beeld wat ik heb van deze held van weleer. Marcel Versteeg loopt mee met Marian Freriks. En de enige die als een echte prominente kampioen rondloopt is Gerard Nijboer.
Rene Stokvis ‘Twente Is Onze Naam’ knalt erin. Hij was er bij de ‘Try out’ in december al bij en voelt nu de blik van atletiekminnend Twente op zich gericht. Het publiek wil hem wel naar de overwinning schreeuwen, maar Tom Wiggers en de latere winnaar Guus Janssen volgen schijnbaar makkelijk. Na dit geweld begeef ik me wandelend naar de zandkuil achter hotel restaurant De Uitkijk ‘the place to be’. Daar zoek ik een goede plek, die al ingenomen is door clubgenoot Janhenk Kleinlugtenbeld. Hij schuift op en zo heb ik een mooi overzicht. Toch is er wat twijfel als ik fotografen juist onder in de kuil zie staan. Later blijkt die plek van Hellendoonse Janhenk de beste. Daar staan we bij de hoofdafstand op een kluitje.
Zes dames duiken naar beneden en gaan voor de medailles. Zelfverzekerd komt Miranda Boonstra als eerste naar boven in het mulle zand. Andrea Deelstra volgt als een schaduw. Arenda Abbink AV Atletics hoop (onlangs derde bij de Groet Uit Schoorl Run) geeft het thuispubliek de gelegenheid om eens flink de handen warm te klappen. Een prachtig gezicht om de eigen atleten te zien strijden in dit nationaal veld. Elke AV Atletics atleet hier aan de start, moet zich dit weekend een kampioen voelen. Jacob Wietsma de strenge ervaren jurylid vraagt zich af waar zijn clubgenoten van AV Rijssen zijn? Mijn ex trainer Gerard Bruggeman krijgt amper een wit met blauw shirt in beeld. Meindert Koopman AV Holten trainer van de ‘regionale selectie’ ziet daarvan vandaag niemand aan de start. De positie van de dames blijft ongewijzigd. Ik moedig Andrea maar eens extra aan "Hup Deelstra". Want ik heb altijd een zwak voor diegene die probeert de koppositie te krijgen. Later feliciteer ik haar, waarop ze mij bedankt voor de aanmoedigingen. Ik begin haast te blozen en ben helemaal vergeten dat ik zelf niet mee kon doen.
Dit is echt gaaf! Poeh hé, een Nederlands Kampioenschap georganiseerd door een kleine vereniging, in onze Gemeente Hellendoorn, door onze club AV Atletics!
Even is er paniek als mijn camera ermee stopt en mij negeert. Net als Arenda in beeld komt. Razendsnel bedenk ik wat er loos kan zijn. De geheugenkaart is vol, nee ik heb geen reserve. Ik maak nooit zoveel foto’s. Ik stam uit de tijd van een filmpje van 36 opnames. Wat nu? Als een gek begin ik de afbeeldingen te verwijzen naar de prullenbak. Zo gaat bijna de complete trimloop verloren, maar was dat voor mij vandaag niet een soort inlopen? Als de dames weer langs komen, ben ik schietklaar. En al wandelend en wachtend op wat gaat komen maak ik ruimte op de SanDisk.
© Jeroen Machielsen – Nijverdal – http://www.jeroenmachielsen.web-log.nl/