Het is zondagochtend. Ik heb gisteren mijn wekker op half negen gezet zodat ik vroeg uit mijn warme bed kan komen voor een training. Maar ik druk een aantal keren op het snooze knopje en ruim een uur later ben ik pas beneden voor een licht ontbijtje. Daar gaat mijn eerste goede voornemen.
Na het ontbijt fris ik me wat op en doe mijn hardloopkleding aan. Dit keer trek ik mijn winterhardloopjasje aan in plaats van een shirtje boven mijn thermoshirt. Deze jas gebruik ik zelden en ik krijg al van mijn twee kids commentaar:"Pap, heb je een nieuwe hardloopjas?" Waarop ik antwoord:"Nee, die heb ik al heel lang geleden gekocht toen we een keer op vakantie waren in Duitsland."
Als ik buiten sta zie ik dat er een behoorlijk dik pak sneeuw op de stoep ligt. Een mooie hagelwitte deken bedekt de hele straat. Maar op de fietspaden is het vrij schoon. Dit keer heb ik mijn fotocamera bij me mét batterijen erin. Afgelopen dinsdag heb ik het fototoestel nog gebruikt om plaatjes te maken tijdens de voorwedstrijd van het Attract zaalvoetbaltoernooi in sporthal de Reehorst in Ede, die Owen mocht spelen met zijn voetbalteam F1. In de straat maak ik een aantal foto’s en dan start ik mijn loopmaatje Garmin. Ik heb het horloge over mijn mouw van het thermoshirt gedaan. Deze geweldige tip heb ik gelezen op de nieuwe weblog van Esther, een oude dorpsgenoot van me.
Ik loop op het fietspad, maar hier ziet het wat minder mooi uit en is het hagelwitte sneeuw verandert in een bruine drassige massa veroorzaakt door de pekel waar ik me af en toe omheen moet slalommen. Ik loop langs de verlaten voetbalkooi en de kerk en daarna langs de Carre woningen. In het voorjaar zullen deze woningen allemaal zijn opgeleverd en volgt de volgende fase van het projekt het Nieuwe Landgoed. Het park zal dan worden ingericht en zal men beginnen met de faciliteiten zoals het winkelcentrum, apotheek en een nieuwe NOC sporthal.
Als ik bijna uit de straat ben krijg ik van een automobiliste voorrang omdat ik op haar weghelft loop. Ik steek mijn hand op als verontschuldiging en als bedankje en loop dan naar links het fietspad op richting de rotonde waarna de auto verder de wijk in kan rijden. Het fietspad is hier schoon en dat maakt het lopen gemakkelijker. Nou ja, gemakkelijker….Ik heb vandaag toch wat moeite en moet toch echt bikkelen door de sneeuw. Het sneeuwt lichtjes, maar ik heb het gelukkig niet koud. Als ik bij het punt ben om over te steken besluit ik toch maar een stuk door te lopen zodat ik op het fietspad kan blijven. De Doesburgermolenroute zal hoogstwaarschijnlijk niet schoon zijn en ik heb geen zin om door een dik pak sneeuw te ploegen.
Als ik de weg vervolg rijdt een paar minuutjes later een vrachtwagen mij tegemoet. Natte sneeuw en pekel krijg ik over me heen. Geweldig. Mijn linkerkant zit onder de bruine drap en ik probeer mijn bril al lopend schoon te maken. Ik veeg wat bruine smurrie van m’n jas en tight en loop verder. Op het eerstvolgende kruispunt Broeksteeg-Barteweg steek ik over en loop weer terug. Bijna 15 minuten heb ik inmiddels gelopen, maar het lijkt wel of ik langer hebt gelopen. Het lopen valt enorm tegen en ik moet bikkelen. Geen souplesse, maar gewoon stampen. Mijn gemiddelde hartslag is hoog in verhouding met mijn tempo. Yep, ik krijg mijn conditie niet kado. Ik moet er hard voor werken. Maar een ding is zekerL ik geef niet op en zal die 5 km vandaag lopen, koste wat kost. Ik heb geen pijn en dat is alvast een geruststelling.
Als ik weer voor de ingang van mijn wijk ben ga ik nog een stuk verder en loop naar de oude rijksweg en ga dan naar links naar de ingang van het tuincentrum. Daarna loop ik weer terug richting het grote kruispunt en moet helaas stoppen voor de verkeerslichten. Deze kleine rustpauze heb ik eventjes nodig om weer iets op adem te komen. Daarna vervolg ik weer de route en loop langs de statige herenhuizen van de Laan van Kernhem en daarna maak ik nog een extra lus door naar de basisschool te lopen om mijn 5 kilometer vol te maken. Na bijna 35 minuten ploeteren stop ik de timer van mijn mooie Garmin en ben ik blij dat het erop zit. Hè, hè! Nog een paar winterse plaatjes schieten en dan ga ik weer tevreden naar huis. Ik kijk al weer uit naar m’n volgende training.
© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl/