Terwijl Koning winter Nederland probeert te regeren zijn er altijd elementen aanwezig om hem het hoofd te bieden. Niet veel onderdanen zullen zich daaraan overgeven, want het is niets lekkerder om, terwijl het buiten ijzig koud is, de sneeuw zich overal aftekent en de wind je een lesje leert, om dan lekker weg te kruipen bij de kachel.

Om je daar je over te geven aan een goed boek, of voor de liefhebber de computer, misschien wel de televisie, waar je anderen gade slaat in hun verrichtingen en je jezelf kunt verkneuteren dat je er lekker warmpjes bij zit! Nee, je kunt dit alles, als je tenmiste de mogelijkheid hebt, het hoofd bieden en er tegenin gaan, en Koning winter ook laten zien dat de kou geen rol speelt.

Op zaterdag 9 januari was deze mogelijkheid, die als enige de kans bood, en zich niet door de barre omstandigheden genoodzaakt voelde om de activiteiten stop te zetten. De hardloopliefhebber kon dus zijn hart ophalen. De Florijnloop. Ik dacht altijd een associatie te hebben met een borrel van Florijn, maar niets is minder waar. Voor het eerst sinds de 3,5 jaar dat ik hardloop, heb ik mij aangemeld voor de 10 Engelse Mijl.

Een mooie tocht over haast allemaal verharde wegen, die de gehele week al door vrijwilligers was schoon gemaakt of waar nodig zand was gestrooid, om ons hardloopminnend volkje de kans te bieden jezelf weer eens te kunnen bewijzen. Zouden ze misschien ondertussen zelf niet een florijntje hebben genomen om de kou het hoofd te kunnen bieden? Nou het is ze gegund, want al die 150 vrijwilligers in totaal hebben er alles aan gedaan om het parcours gangbaar en veilig te houden. Van jong tot oud en van 1km voor de allerkleinste tot aan de 5km en 10 km bosloop en de 10 Engelse mijl was het een feest om mee te mogen lopen.

De ochtend bood de gelegenheid om toch nog even lekker uitgebreid te ontbijten en je mentaal voor te bereiden op de tocht en de kou. Er waren mensen die zeiden: “Je bent gek als je gaat. Je stuurt zelfs geen hond de deur uit”. Nou ik moet zeggen, de hond van mijn zoon, die ik altijd overdag even lekker laat rennen en uitzinnig wordt van deze sneeuwpret, stond me al op te wachten van “Waar blijf je nou?”. Alle weerselementen trotserend draaide ze om haar as heen en gaf mij de aanwijzingen van warming up die ik nodig had om mijn loop te beginnen.

In Woudenberg aangekomen, moch ik even proeven hoe het is om een topper te zijn. Melanie Spruijt en haar Man gingen zich inlopen. Dat dit goed ging hoef ik niet meer te vertellen. Altijd opgewekt en mentaal goed voorbereid ging Melanie haar tocht lopen om zichzelf weer te kunnen verbeteren. Koningwinter had geen vat op haar want zij kwam aan de start met een kniebroek en ondershirt en het mooie Running2000 bovenshirtje. En ikzelf, ik mocht mij verheugen in het gezelschap van Moeder en Dochter, weet u nog? Moeder en Dochter die de kou en wind trotseerden van de Marathon in Zeeland? Ja die. Die stonden ook weer klaar om de kou en wind te trotseren in Woudenberg. Nog maar 3 maanden later en alweer volop in de running. Kanjers kun je deze toch wel noemen. Een hardloopgezin waarvan de vader even 1.12 liep bij de Engelse Mijl. Het hele gezin loopt hard. Nou daar mocht ik mij bij aansluiten en hoe.

We hebben onszelf overtroffen en een mooie constante race gelopen van 10km/uur. We hebben allen 1.37.42 gelopen en kwamen stralend over de finish. Ondanks de snijdende wind en de beginnende sneeuwval was het een feest om het hoofd te kunnen bieden aan de winterse omstandigheden. Een Florijnloop eindigde in de voor mij bekende borrel van Florijn, die had ik voor mezelf wel verdiend. Met dank aan Moeder en Dochter en een felicitatie aan Melanie en haar man. Met dank aan mijn lief die opnieuw de kou voor mij had getrotseerd en nog wel op de fiets om mij te begeleiden. PROOST allemaal.

© Ina Nieuwenburg – Hoevelaken / http://www.running2000.nl