Zaterdag 31 oktober. Volgens de crossfanaten op de Veluwe is het cross-seizoen pas echt begonnen als de Athloscross achter de rug is. Dit jaar weer een grote groep deelnemers die het Harderwijkse bos onveilig kwamen maken. Met veel jeugd altijd dolle pret natuurlijk en dat is wat we graag zien.
Als redactie konden we het niet over ons hart verkrijgen om stilletjes vanaf de zijlijn toe te kijken. Nee, de schoenen werden strak aangetrokken en vooraf werd een duidelijke belofte gemaakt. Niet te hard van stapel lopen, puur een testwedstrijd. Bij een minimale verbetering van slechts één seconde ten opzichte van de vorige editie een beloning. Een omweg langs de patatkraam in het vooruitzicht maakt je als loper natuurlijk hongerig. Het geluid van startschot duurde dan ook lang, heel lang. De spanning werd iets langer dan normaal op de proef gesteld. De organisatie besloot om de start met een kwartier uit te stellen, want al de gehele zaterdag was het fileleed. Niet alleen bij de inschrijftafel. Vlakbij de atletiekbaan had de gemeente net dit weekend uitgekozen voor uitgebreide wegwerkzaamheden.
Iedere editie is het weer bijzonder om te zien welke topteams aan de start staan. De Athloscross staat immers in heel Nederland bekend als een mooie en pittige crosswedstrijd. Elk jaar weer dezelfde rondes, dus biedt volop vergelijkingsmateriaal. Deze zaterdag een heel blik lopers van Utrecht Running Team aan de start. Met namen als Jorit van Malsen, Jarno van Miltenburg, Guus Reijngoud en Corelien Kloek schitterende loopnamen. Zoals verwacht op de diverse afstanden natuurlijk in de voorste regionen. Zeker bij afwezigheid van de sterke lopers als Dennis Licht en Abdi Nageeye, die in 2008 een sportieve ontmoeting hadden in Harderwijk.
Om vier uur mochten we dan eindelijk ook zelf van start. Met een kleine aanloopronde werd al snel duidelijk dat rustig lopen er niet in zat. Met hazen volop in overvloed was aanpikken en het tempo van de rest volgen en enige wat mogelijkheid was. Geen extreem geduw en getrek ditmaal, maar strijdlustige lopers vinden in elke bocht wel een gaatje waar deze eigenlijk niet is. Dit jaar was het parcours, ondanks de zandheuvels, sneller dan ooit. Geen regen, dus ook geen zware modderpoelen die doorcrosst moesten worden. Na krap één ronde lopen was voor ons de winst al duidelijk: een supergrote patat met snacks! Uitlopen is dan het enige wat nog rest. Verder hopen dat het in 2010 nog steeds zo makkelijk gaat en de organisatie werderom subliem is.