’t Is komkommertijd wat hardlopen betreft bij mij. Waarom? Omdat ik vanaf eind vorig jaar tot op heden te kampen heb met een blessure. Na behandeling bij de fysio is het eventjes bergopwaarts gegaan totdat ik weer een kleine terugslag heb gekregen. Ondanks het feit dat ik toch geen al te gekke dingen heb gedaan. Desalnietemin is mijn hele planning naar de filistijnen en ben ik nu weer bezig met het herstellen.

Drie keer in de week trainen in het fitnesscentrum wat bestaat uit cardio en krachttraining moet mij er weer bovenop helpen. Mijn deelname aan de Dam tot Damloop heb ik helaas geannuleerd, omdat ik te weinig kilometers in mijn benen heb. Sinds een paar weken loop ik weer op de loopband. En als klap op de vuurpijl heb ik zaterdagavond weer na lange tijd buiten gehobbelt.

Ja, eindelijk kan ik mijn Garmin 305 uit de kast halen en om mijn pols doen. De borstband doe ik ook om en uiteraard heb ik ook mijn mp3 speler en mobieltje bij me. Ik neem mijn drinkgordel mee en heb twee flesjes gevuld met Isostar orange. Het voelt wat onwennig om buiten te staan in mijn hardloopoutfit. Aan het einde van de straat doe ik een warming up en daarna ga ik van start. Ik loop op het fietspad langs de oude rijksweg. Ik voel mijn bovenbenen iets en mijn rechterheup lichtjes. Maar mijn scheenbeen protesteert gelukkig niet. Het is aanpoten geblazen en als ik op mijn display kijk zie ik dat ik veel te hard ga. 9.4k staat op het schermpje, dus wat gas terug. Bij het grote kruispunt omzeil ik de verkeerslichten en ga dan het bospad in langs het tuincentrum richting huize Kernhem.

Eindelijk wat zachte ondergrond, want dat is wel de opzet van vandaag. Proberen zoveel mogelijk op zachte ondergrond te lopen en het asfalt zoveel mogelijk vermijden. Ja Katrien, ik heb je advies goed in mijn oren geknoopt, ha,ha,ha. Het eerste klimmetje gaat heel moeizaam en het lijkt wel of ik niet vooruit te branden ben. Kom op, blijven foccusen zeg ik tegen mezelf. Daarna steek ik de weg over en ga de Doolhoflaan in. Het grindpad is wat minder prettig om op te lopen, maar beter dan het asfalt van het fietspad. Het klimmetje bij de onbewaakte spoorwegovergang gaat al iets beter en daarna duik ik weer het bos in voor mijn laatste klim bij de grafheuvel. Als ik aan het klimmen ben hoor ik iemand achter me. Ik schrik me rot en zie dat het ome Wim is die ook het hobbelen is. Hij zegt dat hij klaar is met zijn training en neemt weer afscheid. Ik vervolg m’n bosroute en wil zo snel mogelijk via een ruiterpad naar de bosrand. Op sommige plekken is het modderig en ik moet soms haast hink-stap-springen om geen natte modderschoenen te krijgen. Bij een modderpoel maak ik een verkeerde keuze en stap met mijn rechterschoen iets in het modder. Ik voel het water in mijn schoen sijpelen. Lekker!!!

Na ongeveer tien minuutjes crossen kom ik weer op het asfalt terecht en ga ik weer richting de oude rijksweg. Als ik bij de benzinepomp ben beland kies ik voor rechts en loop richting het kerkhof en duik daar weer het bos in. Onderweg kom ik nog twee fieters tegen die een grote herdershond uitlaten. Hij blijft wat achter, omdat hij nodig een grote boodschap moet doen in een hoopje bladeren. Als hij klaar is komt hij me rennend tegemoet en ik houd me een beetje in. Ik ben gek op honden, maar een grote herdershond die tegen me aan botst gaat me iets te ver. Zo’n grote kolos krijgt mij zeer zeker tegen de grond. Gelukkig gaat het beestje rechtstreeks naar z’n baasje toe en laat mij gelukkig met rust.

Als ik op mijn mooie Garmin kijk zie ik dat ik al meer als een half uur onderweg ben. Ik moet het niet al te bont maken en moet er een eind aan gaan maken. Na iets meer als 45 minuten stop ik mijn klokje en heb ik 6.5 kilometer afgelegd. Daarna een korte cooling down en rustig naar huis wandelen. Dit resultaat biedt weer perspektieven voor de toekomst. En voor de deelname aan de Zeeuwse Weblogger training op 16 augustus a.s. die door weblogster Curly word georganiseerd. Ik heb inmiddels toegezegd om hieraan mee te doen en zal weer mijn maatje John ontmoeten en eindelijk kennismaken met Curly en RunningRonald en vele andere hardloopwebloggers. Ik kijk uit naar deze training, maar voordat het zover is moet ik nog proberen om wat kilometers in de benen te krijgen en vooral niks forceren.

© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl/