Vorige week kreeg ik opeens een steekje in mij hamstring. Ik trok me er geen steek van aan totdat ik twee dagen later opnieuw een iets fellere steek kreeg. Ditmaal in mijn bil. Rustig joggen en zo snel mogelijk naar mijn fysiotherapeut Gerke Houwer was dus het devies. 

Drie dagen later mocht ik, gekraakt en al, wel blijven joggen, maar nu had ik opeens steken in mijn zij. Het stak me wel dat iedereen gewoon lekker naar wedstrijdjes ging en ik me moest beperken tot wat bewegen. Het advies van Gerke om heuvels uit de weg te gaan was letterlijk en figuurlijk steekhoudend, want een klein klimmetje naar de Hoogbuurloseweg blokkeerde mijn hamstring compleet en met nog acht kilometer te gaan had al mijn geluk me echt in de steek gelaten. Waarschijnlijk heb ik een steekje los om door te lopen, maar acht km wandelen duurt al snel anderhalf uur en die had ik niet.

Een dag later ging het tegen verwachting in uitstekend en kon ik gewoon weer dertien kilometer joggen. Waarschijnlijk schiet ik er qua genezing met al dat gejog geen steek mee op, maar het blijft heerlijk om een stukje te lopen tussen de middag. In mijn rol als trainer sta ik nu met stekende ogen langs de baan en wanneer iets niet goed gaat krijgt de ongelukkige gelijk een steek onder water. De marathon van Berlijn wordt voor ‘looppupil’ Astrid Beerten waarschijnlijk haar laatste marathon. Mocht ze die belofte breken trakteert zij mij op een etentje. Waar? Je raadt het misschien al: bij een steakhouse.

© Rinus Groen – Apeldoorn