Het begon allemaal zaterdag 18 april 2009 in Gistel. Na een dik uur rijden kom ik op de parking net aan de start. Daar hadden ze nog één plaatsje gehouden. Heel wat bekende gezichten staan weer klaar voor de 50km van Vlaanderen. De inschrijving verliep zeer vlotjes. We lopen Gust en Jacques tegen het lijf. Mijn doel vandaag is een mentale training. 

Vijf uur lopen op 50km en daar niet van afwijken. Gust wil het ook wel proberen en Jacques ziet het idee ook wel zitten om zijn tijd met een half uur te verbeteren. Ronny is vandaag coach voor zijn madam Connie. Ook Anke en Dora vervoegen het peleton van de toppers. Bij de mannen enkele Russen, Marc, een Italiaan en nog een handvol krakken. Het weer zit mee, de mist is volledig weggetrokken en als ze starten zoals vorig jaar zal de hitte weer zijn tol eisen. Alé, 3,2,1,… we zijn der mee weg. De drie musketiers, Gust, Jacques en ik nemen ons tempo van 10km/u aan. Jaques is eigenlijk een valse musketier. Hem noemen we de Arabier of oliesjeik. Zijn Saharapetje is de oorzaak. Koen ziet dit tempo blijkbaar ook wel zitten en loopt stiekem achter ons. Suzan (looppartner van de Sjeik) is als een speer weggeschoten. Het maakt Jacques wat nerveus en ik zoek wat moppen over Limburgers om hem af te leiden. Daarna vuurde hij de ene mop na de andere af over Dilbekenaars. Na enkele kilometers is er een lang recht stuk waar de wind pal op kop zit. Ik weet niet waarom, maar op die stukken duikt Gust steeds een paar meter achter ons.

De eerste ronde van tien zit er al op. Juist 30′, parfait. Elke ronde is er bevoorrading op twee plaatsen, drinken genoeg. Het leuke van de omloop is dat men regelmatig de andere deelnemers kruist. Zo zie ik Connie die met haar kleine turbopasjes een zwerm mannen op sleeptouw neemt. Emancipatie zeker?  Het minder leuke van de omloop is dat de knieën en gewrichten afzien van de harde ondergrond. De Rus die eerste loopt heeft geen benen, maar stelten. Aan zijn lichaamstaal te zien gaat die dit tempo toch nooit uithouden. Ik denk dat de Russen een tactisch spelletje spelen om Marc te doen jagen.

Ondertussen praten en grappen wij verder. De tijd vliegt voorbij en elke ronde op de kop 30′. ‘Op de kop’ moet ge met een korreltje zout nemen hè. Het is zoals een visser de maat van zijn gevangen vis toont. We zitten in ieder geval op een schema om 5u rond te lopen. Ondertussen hebben we ongeveer elke knotwilg voorzien van de nodige mest. In de verte zien we Suzan en ondanks de pijn in Jacques zijn knie opent hij toch het jachtseizoen. We klokken telkens op bepaalde punten en zien haar voorsprong slinken. Eénmaal bij Suzan blijft Jacques trouw bij haar. Gust en ik gaan ons egaal tempoke verder. Na 3u30′ wedstrijd krijgt één van ons het wat moeilijk. Ik voel me nog goed!

Bijna zeven rondes van de tien gedaan. We maken een wiskundige berekening dat we na zeven rondes 66% van de wedstrijd gelopen hebben. Wiskunde is blijkbaar niet ons sterkste punt al lopend. Gust doet me teken dat hij wat wilt minderen. Ik wacht nog even, maar het moet niet. Ok, alleen verder dan maar. Nog drie toerkes alleen dan maar. In de verte een mooie Duitse scheper, daarvoor moet ik toch even stoppen. Het is een superlieve hond, hij had wel langer willen blijven maar ik moet verder, mijn schema. Ik zie Jacques in een ooghoek terug wat naderen, maar na zoveel uur lopen is een gat toelopen niet simpel. En dan gebeurt het, nog twee toertjes… het podium is al binnen. Mannen die straks de 10km gaan lopen warmen hun op. Ik kan het niet laten, mijn benen zijn nog zo fris, ik loop mee. De laatste 10km gaan ineens in 45′. Ik kom binnen op 4u45′ , opdracht mislukt. Het klinkt sommigen raar in de oren, maar mijn mentale training is niet gelukt. Gust heeft moeten stoppen en we praten nog even. Ik zie Koen doorkomen. Hij moet nog één rondje doen. Komaan, een vriendendienstje en ik loop de laatste toer met de eenzame ridder mee. Ik zie het als een strafronde, omdat ik me liet gaan de laatste 10km.
Koen zijn doel, uitlopen binnen de limiet, vandaag moet het lukken. Zijn tempo is nog ok en een snelle berekening zegt dat het zal spannen om 5u30′ te halen.

De 10km is gestart en al de aanmoedigingen die Koen (die in eigen gemeente loopt) krijgt, dat moet hem vleugels geven. We zeggen niet veel. De kilometers gaan vooruit. Aan de bevoorrading even stappen. Wat peptalk, komaan Koen we gaan door. Hop, de laatste loodjes…en wat waren ze zwaar maar tegelijk ook niet. Aankomen is een feit, geloof het of niet.. 6 seconden binnen de limiet. proficiat man. Jacques is ook nog net onder de vijf uur kunnen finishen. De winnaar, een Rus, tweede Marc. Connie won en heeft tijdens de wedstrijd heel die zwerm mannen van op kop eraf gelopen. Ik weet niet met wat Ronny haar looppakje strijkt ,maar nooit zag ik iemand rechter lopen dan haar. Anke tweede vrouw en Dora derde. Bij inlevering borstnummer krijgen we twee flessen wijn en een handdoek. Dora krijgt de wijn en ik haar handdoek. We praten nog gezellig na, maar het feest kan niet blijven duren. Eerst nog een frituur opzoeken en een goed pak frit met mayonaise binnenslagen, na 55km doet dit echt deugd.

Ik stel mijn Gps in en moet 80km rijden. 80km, Dilbeek is meer dan honderd kilometer. Ha, het is nog niet gedaan. Klaar voor de volgende uitdaging op zondag… De zes uur van Loos. Rond 21u kom ik in Loos aan en parkeer mijn wagen in een donker doodlopend straatje. Achterbank plat en de voeten in de koffer. Tot middernacht drink ik nog bijna twee liter water. Slaapwel, of toch proberen.

Zondag 19 april 2009, om 8u gaat de wekker. Binnen 2u is de start van de zes uur. Het is nog even zoeken toe aan het park, want ik heb geen straatnaam. Als ik aan mensen vraag, "Parc du Losier" dan weet niemand dat zijn. Ineens schiet het me te binnen dat Fransen niet veel begrijpen als we een lettergreep anders uitspreken. Lwazier moet lwazjee zijn… ok, dat weet iedereen. Moe, maar vastbesloten schrijf ik me in. Het doktersattest hebben ze blijkbaar niet nodig. Oei, geen ontbijt mee. Ik grabbel daar op en tafel wat spekjes en rozijntjes, beter dan niets. Al snel komen bekende gezichten opdagen, djeezes meer dan ik gedacht had. Leo, Gert, Lucien, Hugo, Dirk, Regina, Vincent, Willy, Jos, ikzelf maar dat wist ik al. Mijn doel vandaag, mentale training, en dit keer tegoei. 6uur , 60km. Het weer zit weer goed. De zon is al van de partij. Probeer nu wat te volgen met lezen, want ik ga wat sneller beginnen typen. We lopen rondjes van 1500m en wat grut, 10km/u komt dus overeen met 9′ de ronde. Bij de start schieten de toppers uit de startblokken. Deze, 10km/u en niet sneller. Willy draait mee aan deze snelheid.

Na een ronde moet een deel van het pak frit gisteren er al uit en dat zou zo vier rondjes na elkaar zo worden. Willy is ondertussen weggeschoten en gaat voor een wereldrecord. Al gauw haalt hij me zelfs een ronde in. Door de sanitaire stops was mijn tempo niet super gelijkmatig, maar ik slaag er in om de regel van negen minuten te houden. Elke twee rondjes eens drinken is voldoende. Het eerste uur waren de benen wat stram. Nu zit het gevoel wel goed. Vincent is ook aan een startnummer geraakt. Hij begint vandaag aan zijn tweede cariere als ultraloper. Als ik Jos voorbij loop roep ik " was is Loos " , snappie? Het gaat goed en we draaien rond. Ook al zit het in mijn kopke dat het niet zal lukken vandaag. Toch zal ik doorgaan zolang het lukt, never give up, weet je wel. Als de zon erdoor komt is het met momenten heel warm en dan weer wat kouder

Lucien, Dirk en Leo dubbelen me alsof ze er plezier in hebben. Het gaat blijkbaar bij iedereen vlot. De sfeer zit er ook goed in en dat kan alleen motiverend werken. Regina, Willy en ik dromen al van het witte strand en de zee in Antibes, of zijn het daar keien? 3 uur gelopen en 30km, nog steeds het goede schema. Ik krijg een dip, maar in de verte loopt Willy. Na enkele minuten lopen we naast elkaar. Ik steek mijn hand uit en zeg, "hier Willy, pak aan" , hij pakt aan en vraagt wat het is. "Het is mijn dip, sorry". Willy geeft hem op zijn beurt aan Regina en die wilt niets meer afgeven wat ze krijgt. Regina moet de komende uren dus verder met een dip. Gert moedigt aan en roept dat we nog 37840 seconden moeten lopen. Weer even een paar honderd meter om na te denken.. nee 6 uur is maar 21600 seconden. Gert is ook niet goed in Wiskunde. De uren daarop zijn even doorbijten, maar als ik na 5 uur doorkom en 50km heb.. dit geef ik niet meer weg. Gert loopt ook al eens mee en een rondje samenlopen brengt toch weer wat afleiding. Ik loop de laatste keer over de meet, nog enkele meters verder om zeker te zijn. Als de toeter gaat staat iedereen stil en na het meten kom ik op 60km500, opdracht volbracht.

Lucien won en zal wel blij geweets zijn met de inlichtingen van Dirk en Gert, een Fransman was nog aan het jagen. Hij eindigde uiteindelijk tweede en ik dacht Dirk derde. Het was mentaal iets zwaarder dan gisteren om het te realiseren en toch lukte het. Iedereen liep mooie afstanden. Ik ken ze niet meer van buiten, maar dat Vincent aan 30km kwam wel, ongelooflijk. Een dertiende plaats is ook heel mooi meegenomen. Het blijft mijn geluksgetal. We vallen nog in de prijzen ook en krijgen ene sportzak, fles bier, twee t-shirts. Allemaal voor 10€ . Het was nog heel leuk napraten. Hopelijk zien we elkaar snel weer. Al die lopersvrienden zijn als familie geworden. Maar ook hier moeten we weer afscheid nemen. Het is een mooi weekend geweest, een beetje rust zal nu niet slecht zijn zeker.

© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com