Vrijdag 27 maart 2009. Om de spits en drukte te vermijden vertrek ik vandaag al richting Duitsland. We zijn weer eens vertrokken voor het zoveelste loopavontuur. Onderweg stop ik nog even Belgie om te plassen. Er staat een lifter die richting Frankfurt moet en ik neem hem mee. Hij lijkt erg op Bob Marley. Ook zijn hondje mag mee en krijgt een hele achterbank voor hem alleen.
Terwijl het hondje in mijn achterbank putjes probeert te graven doen wij een gezellige babbel. Het was een mix Croatisch, Vlaams en Engels. In feite verstonden we niet veel van elkaar. Volgens mij denkt die lifter nu dat ik al eens 24 lopers gezien heb die een rondje liepen en dat ik een marathon ga saboteren in Duitsland. Van hem begreep ik dat hij een bandje heeft (zal wel reggae zijn) en dat hij wil optreden in Gent met een bende dansende biggen. Er zal wel ergens iets van waar zijn.
We rijden voorbij Heerlen en ik herken enkele heuvels van verleden week ‘limburg zwaarste’ , ook Simpelveld heeft een afrit gekregen. Een beetje voor Keulen zet ik de lifter af en krijg wat jeuk in mijn haar. Een geluk is mijn haar zo kort dat beestjes er hun niet kunnen aan vasthouden. Mijn achterbank is gelukkig nog proper en de rit gaat verder. Aangekomen in Bergisch- Gladbach, een stukje voorbij Keulen. Hier gaat morgen de Konigforst Marathon van start. De inschrijving verloopt heel vlotjes. Ik ben dan ook de enige in een grote zaal. 500 meter verder is er plaats op een parking naast het gebouw van de Polizei. Hier breng ik de nacht door, veiliger kan toch niet? Nog wat lezen in het boek van ‘ultramarathon’ , wat sudoku’s oplossen, nadenken over het leven en tijd om onder de slaapzak te kruipen.
Zaterdag 28 maart 2009. Pas om 10u wekt het daglicht mij. Al gauw is al het daglicht weg en krijgen we een goed onweer. Hagelbuien lijken wel door mijn dak te willen. Hopelijk krijgen we tijdens de marathon beter weer. Ik lees nog wat en eet een ontbijtkoekje. De parking begint zich stillaan te vullen en het weer blijft heel wisselvallig. Bij het omkleden kijk ik naar mijn tenen en zie dat er bijna evenveel zwarte nagels dan gewone zijn. Het aantal tenen klopt nog wel.
Om 5 voor twee begeef ik me naar de start. Ergens midden in het pak, echt heel veel lopers zijn er niet voor de marathon. De halve marathon gaat ook van start met ons en ls hun wedstrijd erop zit doen wij hetzelfde rondje nog eens over. We lopen met een startnummer met ingebouwde chip en de tijd begint pas te lopen vanals we over de meet lopen. Een geluk, we moeten door twee registratiepoorten en de opstopping zorgt al voor 1’30" vertraging. Het weer zit ondertussen mee. Mijn doel is vandaag gewoon rustig lopen. Geen idee of het hier begop gaat. Geen idee waar we gaan lopen. De eerste kilometer lopen we naast een redelijk drukke baan, maar al gauw draaien we het bos in. Alles is goed beloopbaar en ook in het bos krijgen we lange stukken asvalt.
Elke 5km bevoorrading. Als sportdrank geven ze een soort rood spul. Volgens mij granadine met heel veel water. Het spul is nog warm ook en het is even wennen. Terwijl andere lopers al goed adem happen kan ik nog rustig langst de neus ademhalen. Het loopt eigenlijk heel vlotjes. Een loper voor mij heeft een dikke regenjas aan. Onder zijn pet springen de druppels zweet alsof er een lek in zijn hoofd zit. Het is wel genieten eigenlijk. De bossen zijn mooi en we krijgen enorm veel zuurstof. Ook het weer blijft nog altijd meezitten en af en toe krijgen we zelf een straaltje zon.
Na 15km toch even wat versnellen met een loper van de halve en zo kom ik al gauw twee andere Belgen tegen. Even vertragen en Frank Meert uit Vilvoorde loopt met me mee. We versnellen tot een aangenaam tempo en kunnen het al pratend goed vinden. Ook Frank heeft al heel wat op zijn palmares staan en door te vertellen vliegen de kilometers voorbij. Halfweg komen we door op 1u47′ en we voelen ons nog kiplekker. Voor mij is het tempo iets te hoog, maar met wat doorbijten gaat het toch wel vlot om het aan te houden. We blijven maar lopers inhalen die hun krachten al verspeeld hebben in de eerste helft. Nooit ging een marathon sneller voorbij als deze, voor we het weten zitten we aan km 35. Dan begint het te regenen en na 3u lopen kan het ons niet veel meer schelen.
Toch pakt de koude een beetje op onze spieren en nemen we ene klein beetje gas terug. De voorlaatste kilometer nog even doorbijten op een stukje bergop, het brugje onder en we zijn er. Fris als een hoentje (misschien wat overdreven) komen we over de meet. 3u29’19" , een mooie tijd, een negatieve split van 5 minuten. Tweede helft sneller dan de eerste. 35ste plaats in het algemeen klassement en een zesde plaats in mijn categorie. Meer kon ik niet wensen!
Bedankt Frank! Door samen te lopen gingen de saaie lange stukken waarschijnlijk heel wat beter. Het was een mooie marathon. Niet te zwaar, glooiend parcours. De bevoorrading was niet slecht, maar kon toch ook beter. Nog even uitlopen, de benen voelen niet vermoeid en we zullen weer snel terug lopen. Op de weg terug stop ik in Leuven voor een goed pak friet met mayonaise. Nu terug de kalenders afschuimen voor de volgende uitdaging.
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com