Eric Hoeve is een collega van mij die ontevreden met zijn gewicht en conditie enkele Draconische maatregelen heeft genomen waaronder vier maal per week hardlopen per 1 maart 2009. Dat hardlopen bestaat uit een stukje joggen variërend van 3 tot 5km met halverwege een aantal gymnastiekoefeningen. Het tempo wordt bepaald door een groepje collega’s die naar de kunstofbaan lopen en Eric loopt dan een stukje mee.

Dinsdag 17 maart moest Eric het echter alleen doen, want de collega’s gingen naar Epe om daar een 5000m op de baan te lopen. Dat leek Eric ook wel wat; 5km is 5km was het idee. Met een andere collega ging hij zelfs, om een pak stroopwafels, een weddenschap aan dat hij het onder de 25 minuten zou lopen. Ik regelde een haas, Astrid Beerten, die graag onder de 24 minuten wilde lopen. Eric vroeg waarom hij niet gewoon met ons (18/19 minuten) mee kon lopen. Dat leek mij geen goed plan. Dus zat hij even later met Astrid in de auto die hem de hele weg de kop gek lulde met al haar loopbelevenissen.

Een half uur voor de start verzekerde Astrid Eric dat het belangrijk was om warm te lopen. En zo zag ik Eric lijdzaam rond de baan warmjoggen. Om 20.00 was de start en bleken er veel te veel deelnemers en mocht Eric pas om 20.30 lopen; dag warming-up. Buiten werd het kouder en kouder en Eric werd steeds minder enthousiast. Eindelijk de bevrijdende start. Vol energie pakte Eric 25 seconden op het schema van 25 minuten in de eerste drie ronden om vervolgens een langzame dood te sterven. Elke ronde werd een marteling en Eric had nooit geweten dat 5km zo ver kon zijn. Met een laatste krachtsinspanning perste Eric er nog een sprintje uit en in 25.56 was hij uit zijn lijden verlost. terug naar de tekentafel dus.

© Rinus Groen – Apeldoorn