Zaterdag 14 maart. De wekker gaat niet lang leven. Om 05u30′ wakker en dat op een zaterdag. Bon, het is voor een goed doel dus staan we maar op. Vandaag gaat de reis naar Norbressart, niet ver van Arlon. Er staat een trail te wachten met heel wat hoogtemeters, 45km ploeteren in de natuur, yes. Op tijd vertrokken en om 09u15′ komen we na twee uur rijden aan. De zon wacht al om ons een hele tijd te vergezellen en de sfeer zit er hier al goed in.
Bij de inschrijving blijkt dat we nog meer waar voor ons geld gaan krijgen, 47km in plaats van 45km! 6€ voor 47km genot. Hoe krijgen ze het voor elkaar? Waarom moeten we elders dikwijls 30€ tellen voor een marathon die veel minder te bieden heeft? Na afloop krijgen we bij inlevering van het borstnummer nog een drankje en een koek. Diane gaat voor de 25km (minitrail) en heeft daar 4€ voor over. De minitrail doet de eerste en de laatste kilometers van de grote lus.
Ik zou zeggen geen bekenden, maar algauw komt Gust een paar blutsen in mijn autodeur kloppen. Dat was weer eens lang geleden. Gust loopt voor Joggans, eenmaal hij loopt nog moeilijk te stoppen. Ik maak me verder klaar. Vandaag in short , trailschoenen, trailkousen (booster) en een gamelback. In mijn Gamel doe ik een busje isostar, een fototoestel en papieren zakdoekjes om struikrover te spelen. Voor de start nog 10 minuten aanschuiven aan het toilet en we kunnen ons midden in het pak gaan zetten. Eerder een ietsje achteraan. Zo kan ik een paar kilometers samen met Gust lopen. 09u30′ en ze fluiten ons in gang, vertrokken om 47km natuur te trotseren.
De eerste kilometer is er niet veel sprake van lopen. We moeten van een brede baan de smalle wegjes in. De volgende kilometers spelen Gust en ik ons inhaalspelletje. Al lachend en zeverend schuiven we op. Het lachen zou ons later wel vergaan. Bij een steile afdaling ziet Gust dat ik toch wel redelijk zot naar beneden durf lopen en onze wegen scheiden zich. Technische lopers zijn schaars. Lopers voor mij kiezen veel te veel het slechtse pad en gaan hiervoor later betalen. Bij traillopen moet men altijd goed vooruit denken. Welke weg ga ik kiezen en waar zet ik mijn voeten? Concentratie van begin tot einde is nodig om niet die ene misstap te zetten. Een ervaren trailloper voor jou is ideaal en daar mag je op vertrouwen. Springt hij naar rechts gewoon volgen. De andere lopers waarvan je ziet dat ze misse stappen zetten, snel voorbij lopen.
Ik heb er zin in, de zon is van de partij, het parcours is prachtig. De ene helling volgt de andere op, niets is vlak en maar weinig stukken waar moet gewandeld worden. Af en toe gaat mijn rugzakje af om wat te drinken. Ik moet zuinig zijn want de eerste bevoorrading is na 18km. Ik blijf lopers inhalen en vraag me af of de snelheid niet te hoog is. Soms springen we over bomen, dan weer door beken, door diepe moddersporen en ondergrond met keien. De weg is echt goed aangegeven met grote pijlen kalk. De lopers zijn nu goed verspreid en overal is het lekker lopen. Om de 5km een paneel en ik loop steeds rond de 10km/u. Het is lang wachten voor die eerste drankpost. Als hij in de verte opduikt is iedereen tevreden. Ik vul mijn bidon met water en eet wat rozijntjes. Nog even wat praten met andere lopers en terug weg.
De hellingen beginnen toch wat zwaarder te wegen. Die twee zesurenlopen zitten nog wat in de benen. Alhoewel, dat was vorige week, geen excuses zoeken. Ik denk vandaag veel te veel tijdens het lopen en geraak niet goed in mijn roes. De kilometers volgen elkaar op. Steeds hetzelfde ritme. Altijd maar eenzame lopers inhalen. Na 35km heb ik al enkele dipjes moeten verwerken. Moest men zoiets een dier aandoen dan komt Gaja na enkele weken aan ons deur voor dierenmishandeling. Waarom doen wij ‘de mens’ dit ons eigen aan?
Wat zijn we toch een aardig ras…Ongeveer km 36 zie ik toch weer de Witte kwikstaartvogel. Het beestje achtervolgt me nu al een hele tijd. Misschien heb ik er meer oog naar omdat ik het vroeger niet kende.
Ik kijk wat rond mij en zie prachtige bomen, supermooie natuur. Geen loper meer te bespeuren. Een beetje verder een meer. Een meer? Oh, dan zijn we terug aan de bevoorrading. De tweede en laatste post op 38km. De rozijntjes zijn op en ik doe het met een stukje banaan en een wafeltje. Mijn maag is nog niet in orde en een kilometer verder kan ik mijn papieren zakdoekjes testen. Na een geslaagde bemesting en de schoenen eens uitkloppen kunnen we verder voor nog 8km. Nu zijn we wel 5 minuten kwijt en zal 10km/u niet meer haalbaar zijn. De laatste kilometers nog een paar heel zware modderstroken en wat hellingen. Eindelijk aan kilometer 46 komt de eerste loper me inhalen, samen met een andere draven we terug aan een goed tempo. Enkele keren doodgegaan en nu terug krachten over. De meet in zicht en 4u50′ ongeveer, de uitslag komt binnenkort wel op net. De derde ultra op drie weken zit er op.
Ik loop nog een stukje terug na me om te kleden en trek nog wat foto’s. Wachten tot Gust voorbij komt en ik loop met hem nog even mee. Diane heeft bijna 4u gelopen voor haar 25km, wat ook zeker niet slecht is met zo weinig training. Ze maakte trouwens heel mooie foto’s van de modder. De benen voelen heel raar aan. Het is enkele uren later alsof ik niet gelopen heb. Het zal er vanavond misschien inschieten. Ik ben altijd wat trager van begrip. Proficiat aan de organisatie. Een prachtige trail schotelen ze voor en dat voor zo’n prijsje! Aan de aankomst praten we nog wat na met andere bekenden en dan volgt de rit naar huis. Die twee uur terug rijden zijn er altijd teveel aan maar het vroeg opstaan vandaag was het zeker waard. Op naar de volgende.
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com