De laatste tijd mag ik ’s avonds, in plaats van trainen, de voorlichtingsavonden van een aantal middelbare scholen bezoeken. Dit omdat ik na de zomer een dochter op de middelbare school heb zitten. Een mooie manier om mij duidelijk te maken dat ik een dagje ouder word.

Tijdens een van die voorlichtingen begon men mij uit te leggen dat mijn kind heel anders in elkaar zat dan ik. Dit wist ik natuurlijk ook wel, anders was het immers niet mijn dochter ,maar mijn zoon geweest. Op dergelijke biologische verschillen werd echter niet gedoeld. Het ging erom dat mijn kind deel uit maakte van de zogenaamde netgeneratie. Het kwam er eigenlijk op neer dat deze generatie zich een leven zonder Internet e.d. helemaal niet kan voorstellen. Sterker nog dat zij zonder niet kunnen functioneren. Gelukkig had ik toen iets waar ik het hartgrondig mee oneens kon zijn en weer een school om van mijn lijstje te schrappen. Niet dat ik nu zo’n internet junk ben. Integendeel. Ik ben nog steeds enigszins bevreesd voor dit medium. Ik durf mij bijvoorbeeld niet aan te melden bij allerlei fora en al zeker niet aan allerlei discussies daar deel te nemen. Maar ik denk dat mijn loophobby er zonder dit medium heel anders uit zou zien. Ik durf te stellen dat ik zonder dit medium van het overgrote gedeelte van de loopjes waar ik geweest ben nog nooit gehoord had. Ook zou ik van de avonturen van een heleboel mensen absoluut geen weet hebben en ik zou een heleboel interessante ontmoetingen nooit gehad hebben. Een heel mooi voorbeeld hiervan is wat ik afgelopen zaterdag meemaakte.

Op een gegeven moment kreeg ik een berichtje in de trant van "ik zie dat jullie binnenkort het kustpad gaan lopen, ik woon aan het kustpad, dus als ik jullie ergens mee van dienst kan zijn dan hoor ik dat graag". Dit bericht was afkomstig van Hans Weeber. Ik had nog nooit van Hans Weeber gehoord dus ben ik als echt netgeneratie-lid het Internet opgedoken. Hier kwam ik verhalen over iemand met de naam Hans Weeber tegen die bijvoorbeeld van Zwitserland naar Rotterdam gezwommen was (kilometertje of 900), van Hoek van Holland naar IJmuiden gerend was en toen door de Noordzee terug gezwommen, naar Engeland geroeid was en toen daar een stukje van 200 kilometer gerend had enz. Mijn conclusie was dat er dus nog steeds mensen zijn die onbeschrijfelijke dingen volbrengen, maar dat helaas over de Hans Weeber die mij een berichtje gestuurd had niets op het Internet te vinden was. Dat bleek dus achteraf maar voor 50 procent waar te zijn. Want de Hans die met zijn mountainbike op het station Maassluis op ons stond te wachten en zijn vrije zaterdag opofferde om ons de mooiste stukjes van de route te laten zien, was weldegelijk dé Hans Weeber!

Bram had bepaald dat wij in 4 etappes het kustpad van Hoek van Holland naar Den Helder zouden lopen. Toch stonden wij in Maassluis klaar om te starten. Die "wij" waren naast de recidivisten (Erwin, Selim en Wim) Ronald Nieuwenhuijse en Jos Akkermans. Dat wij in Maassluis stonden had, hoe kan het ook anders, te maken met werkzaamheden van de NS. Toch ben ik daar achteraf de NS dankbaar voor. Want volgens de oorspronkelijke planning zouden wij doorlopen tot Wassenaarsche slag en daar op zoek gaan naar een bus. Nu ben ik altijd in voor een avontuurtje, maar na een dagje lopen op zoek gaan naar een bus en hopen dat die de goede richting uitgaat, is toch wel wat veel van het goede. Dus doordat we nu een kilometer of twaalf eerder gestart waren konden we deze etappe op Den Haag Centraal beëindigen en dat was toch vervoerstechnisch een stuk eenvoudiger. Omdat wij uiteraard het eindpunt van de tweede etappe niet durven te veranderen mogen wij bovendien de volgende keer nog eens twaalf kilometer extra lopen. Daarnaast hebben wij hierdoor kunnen genieten van de bedrijvigheid op de Nieuwe Waterweg en in Rozenburg. Ook hebben we zo mooi de kans gekregen om de stormvloedkering te bekijken. Toch een heel indrukwekkend staaltje van technisch vernuft.

Deze tocht spong er uit voor wat betreft afwisseling. Na de Nieuwe Waterweg ging het Hoek van Holland in. Duinen, boulevard en strand. Dit in combinatie met strak blauwe luchten. Ooit hebben ze mij tijdens een lange loop in de regen proberen te overtuigen van de voordelen van het lopen in de regen. Het kwam erop neer dat ,omdat het hondenweer was, er geen hond buiten was en je dus alle ruimte had om te lopen. Maar ook al moest je af en toe een stukje slalommen, ik vond het helemaal geen probleem om allemaal goed geluimde mensen om mij heen te zien. Na het strand kwamen weer duinen en toen ging het voor de afwisseling richting Westland. Voor Monster kwam ons Peter Witkamp tegemoet. Dus na een prettig gesprek kon Peter richting huis. Even later werden we ingehaald door de zus van Adrie van Dijk. Over toeval gesproken.

Na deze ontmoetingen waren we in Ter Heyde gearriveerd. Door Hans werden we zeer gastvrij onthaald op koffie en gebak bij hem thuis. Was ik even blij dat ik vandaag aan de beurt was om de koffie te betalen. Nadat we gezorgd hadden dat Hans ’s avonds een uitdagende partij af te wassen had en tevens als bedankje voorbeelden van alle soorten ondergrond uit het gebied vanaf Maassluis op zijn vloer hadden achtergelaten, konden wij onze tocht weer vervolgen.

Na weer een stukje Westland, inclusief illegale houseparty, kwam Den Haag in zicht. Volgens de borden was het nog maar een relatief kort stukje. Maar waarom zou je als je van A naar B gaat de kortste weg nemen. Sterker nog, tijdens deze tocht waarde de geest van Knippenberg rond en dus is het einddoel niet interessant maar de reis. En als je met een heel grote boog naar Den Haag loopt is er nog heel wat te zien. Dus zijn wij uiteraard ook in Kijkduin en Scheveningen geweest. En ook daar kun je met wat lusjes heel mooie stukjes te zien krijgen. Voor de plaatjes (261 stuks) verwijs ik naar mijn site. Uiteindelijk moesten we toch een keer naar CS. Opmerkelijk is doordat je via allerlei parken loopt absoluut niet de indruk hebt dat je in een grote stad loopt. Omdat er ook nog een paar architectonische hoogtepunten zijn die je echt niet mag missen mochten we voor we op Centraal de stopwatch uitzetten de stad systematisch doorkruisen.

Het wordt langzaam een beetje afgezaagd maar dit was weer een heel mooie manier om mijn zaterdag te laten voorbij gaan. Ik kreeg de indruk dat ik niet de enige was die hier zo over dacht. Het zou mij niet verbazen als we de volgende keer richting de 10 lopers gaan. En zou dit niet het geval zijn, dan het ik nog genoeg dagen om een of andere creatieve berekening te bedenken om toch op die 10 uit te komen.

Helaas moest ik na afloop toch nog even constateren dat ik nog geen volwaardig lid van de netgeneratie ben. In de buurt van Hoek van Holland kwam ik een aantal ANWB paddestoelen tegen met heel vreemde plaatsen. Gedreven door nieuwsgierigheid heb ik weer een paar trainingsavonden opgeofferd aan Koekelen. Inmiddels weet ik alles over paddestoelen, ANWB en Hoek van Holland. Dus een mailtje van iemand die wel het verschil tussen zoeken en vinden weet zou mijn nachtrust ten goede komen.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/