2009 had ik eigenlijk héél anders voorgesteld. Na twee halve marathons wilde ik het nieuwe jaar inluiden met een derde halve marathon in Egmond, maar helaas gooide een blessure roet in mijn plannen. Na anderhalve maand intensieve fysiotherapie ben ik weer blessurevrij. Blessurevrij tussen aanhalingstekens, want na een aantal keer gelopen te hebben speelt mijn scheen weer een beetje op.

Een teken om een stapje terug te doen. Mijn trainingskilometers zijn flink afgenomen en mijn lichaamsgewicht wat toegenomen, uhum. In mijn goede doen liep ik zo’n 30 tot 35 km in de week, maar nu zijn het amper 12 a 13 kilometertjes. Bewust loop ik nu sinds kort op de loopband bij de fitness centrum om zo min mogelijk mijn ledematen te belasten. En gelukkig gaat het steeds beter en daarnaast doe ik ook krachttraining om meer kracht- en uithoudingsvermogen te ontwikkelen. Mijn opzet is om één keer in te week te fitnessen en drie keer te lopen. Op de fitnessavond doe ik een halfuurtje loopband en werk dan een fitnessparcours af. Ik richt me voornamelijk op de benen en buikspieren. En ik loop naast mijn fitnessavond één keer een tempoloopje en een lange duurloop in het weekend.
 
Maar voorlopig is het rustig opbouwen en vooral niks forceren. De kilometers op de loopband zullen binnenkort afnemen en zal ik weer lekker buiten kunnen hobbelen. Stap voor stap. Helaas gaat het opbouwen na een blessure niet vanzelf en vergt het veel tijd, energie en vooral geduld. Maar ik geef zeker niet op, want mijn lat is reeds hoger gelegd.

Op zondag 11 oktober wil ik fit in Eindhoven verschijnen op de marathon van Eindhoven. Uiteraard doe ik niet de hele, maar ga proberen een persoonlijk record neer te zetten op de halve marathon. Mijn officiele tijd staat nu op 2.28.32 die ik vorig jaar tijdens de CPC in Den Haag heb gelopen en ik wil met hulp van mijn loopmaatje Ids rond de twee uur  finishen. Zelfs denkt Ids dat hij mij onder de twee uur kan hazen. We zullen het wel zien. Ik twijfel niet aan zijn haaswerk, want hij heeft mij al eens eerder gehaast en heb ik mijn PR op de tien kilometer door zijn toedoen gehaald. Zoals ze in Rotterdam zeggen: geen woorden maar daden. Dus genoeg werk aan de winkel.
 
Met vallen en opstaan zal ik me goed voorbereiden op mijn derde halve marathon. Het wordt een testcase omdat het resultaat straks zal bepalen of ik sterk genoeg ben voor mijn ultieme droom: De marathon. Mijn buurman Ab is nu bezig met zijn laatste voorbereidingen voor de marathon van Parijs. Ook hij heeft de nodige dipjes meegemaakt. Blessures zijn hem ook niet bespaart gebleven en heeft hij daardoor de marathon van New York moeten skippen. Kort geleden heeft hij de halve marathon van Schoorl na 7 kilometer af moeten blazen door een pijnscheut in zijn kuitspier. Gelukkig heeft hij na een paar dagen rust het trainen weer opgepakt. Als alles meezit zal hij na de marathon van Parijs ook deelnemen aan de halve in Eindhoven. Dit als training voor de marathon in Hawaii die in december gepland staat.

Eindhoven zal in elk geval ook een weerzien zijn van mijn maatjes John en Ids. Twee hardloopkanjers. Daarnaast zal ik nog andere bekenden tegenkomen die ik ontmoet heb met webloggen. Maar voorlopig is het nog niet zover en heb ik nog genoeg tijd om te werken aan mijn vorm en conditie. Misschien tot ziens in Eindhoven.

© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl/