Na een aantal dagen van mentale voorbereiding (als ’t zaterdag maar droog is…) ga ik vol goede moed van huis. Het is inderdaad droog, dus we staan met z’n allen te popelen van ongeduld. Is de groep nu opeens een stuk kleiner of lijkt het alleen maar zo? We beginnen met een rustig rondje langs de sportvelden, maar ik merk dat ik mezelf hier gelijk al voorbijloop.
24 januari. Waar komt die drive vandaan om altijd harder te willen dan dat eigenlijk kan? Onder Henk’s bezielende leiding: ‘rustig doorlopen, eigen tempo, blijven praten en maak er iets moois van’ gaat het richting Zandenplas. Als we bijna bij de spoorlijn zijn hoop ik eigenlijk dat er een trein aan komt. Uiteindelijk komt die wel, maar pas als ik net ben overgestoken. Misschien ook maar beter zo. Vier minuten duurt best lang en ik krijg het al snel warm. Als verstokt koukleum trek ik graag teveel en te warme kleren aan. Geen goed plan als je aan het hardlopen bent, zo merk ik iedere keer weer. De volgende keer trek ik minder kleren aan, maar heb het nog steeds warm. Als dat maar niet te lang zo doorgaat. Genietend van een heel waterig zonnetje lopen we ons rondje vol. De eerste drie weken zitten er alweer op. De tijd vliegt als je aan ’t hardlopen bent.
26 januari. Vandaag begonnen we met vier minuten rustig inlopen. Lerend van mijn eigen fouten doe ik dat maar eens heel rustig aan. En het begin gaat dan ook redelijk makkelijk. De warming up bestaat uit een aantal oefeningen die we met iemand samen doen. Het duurt even voordat mijn partner en ik in hetzelfde ritme zitten, maar als dat eenmaal het geval is gaat het prima. Vandaag is ons loopschema vier keer vier. Voor wie niet is ingevoerd in het lopers-jargon: dat betekent vier keer vier minuten hardlopen. De rusttijd tussendoor is twee minuten. Het klinkt heftig, maar ik ben wel vol goede moed. We lopen langs de weg richting het station en komen onderweg veel lopers van de andere groepen tegen. Bij hen lijkt het allemaal erg makkelijk en soepel te gaan. Niemand die achterblijft of buiten adem raakt – of tussendoor gaat wandelen… Dat wil ik ook – denk ik niet alleen zelf, maar hoor ik ook van collega beginnelingen.
De vier keer vier minuten zijn eigenlijk zo voorbij. Er is niet gesmokkeld en er was relatief weinig pep-talk nodig vanavond. Het uitlopen is volgens mij ook nog wel een minuut of vier – komt mijn persoonlijke teller voor vanavond uit op 6 x 4 minuten. Als we dan later ook nog horen dat dit misschien wel de zwaarste training van de hele cyclus is snap ik het echt niet meer. Het ging zo lekker en relatief makkelijk, zouden het de ideale weersomstandigheden zijn of is het echt zo dat zien lopen doet lopen?
© Manon Sluijter – Nunspeet – http://www.ics.nl/