Ultralopen kan elke dag – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Zaterdag 20 december 2008. Nog nooit vertrok ik zo goed op tijd om naar een jogging te gaan. Stipt elf uur ga ik de deur uit. De jogging van 10,5km gaat door in Deux-acren. Om 15u is de start. Een rugzak met één liter sportdrank en warme kledij. Aan de gesp van mijn rugzak hangt een kaartje met de routebeschrijving, netjes geplastifieerd. Jaja, vandaag ga ik al lopend naar de jogging!

Van Dilbeek naar Deux-acren is het 36,5km. Tot in Ninove moet ik op de Ninoofsesteenweg blijven. Heel soms is er een voetpadje, maar meestal moet ik het doen met drie rijen kasseien. Waarom ze hier nog geen deftig fietspad hebben aangelegd? Onderweg op deze saaie steenweg kan ik de tijd wat doden met te kijken wat mensen zo allemaal wegsmijten. Wat zijn de Belgen toch een vuil volk zeg, de graskanten liggen vol met troep. Jupiler is blijkbaar het meest geliefkoosde drankje van vele bestuurders. En als Red Bull echt vleugeltjes geeft zouden ze beter in de lucht ook wat vuinisbakken voorzien. Ook dit blikje komt regelmatig terug in mijn vizier.

Het gaat hier veel meer bergop en bergaf dan ik gedacht had en de wind zit ook pal op kop. Met de wagen merk je hier niets van en lijkt het allemaal zo goed als plat. Ik heb het eigenlijk liever zo. Een beetje afwisseling en telkens terug andere spieren laten werken. Af en toe even stoppen en de rugzak uitdoen, een kleine drinkpauze en weer verder. Na zo’n 16km mag ik eindelijk links afslaan en die vervelende steenweg achter mij laten. Nu komt het er op aan van te genieten, maar toch goed mijn routekaartje blijven volgen. Alles verloopt prima en hoe verder ik loop hoe rustiger de streek. Een heel stuk van mijn weg is op ‘de ronde van Vlaanderen-route’. Zo loop ik zonder het te weten de bosberg over waar het bos ideaal was voor een sanitaire stop. Wat is het heerlijk om al lopend te reizen, hoe ontspannend is dit…

Na 30km zit ik op de kleinste wegen tussen de mooie velden. Het gaat alsmaar meer op en af. Het is hier muisstil en alleen mijn voetstappen zijn te horen en bergop mijn ademhaling. Mijn routekaartje was perfekt en na 3u28′ loop ik de atletiekbaan van Deux-acren op. Hier is de start binnen een half uurtje. Terwijl Diane, die met de auto kwam, ons inschrijft bestel ik twee cola’s. Even wat snelle suikers en een banaan. Nog even dag zeggen aan wat oude bekenden, een droog T-shirt aan en we staan al klaar aan de start. Opwarmen is niet echt meer nodig. Helemaal achteraan het peleton loop ik geen snelle jongens voor de voeten.

We zijn vertrokken, twee rondjes van iets meer dan 5km. Het verbaast me dat mijn benen eigenlijk niet echt moe zijn en ik direkt een mooi tempo kan vinden. We zijn niet gekomen om een supertijd neer te zetten en met deze snelheid ben ik tevreden. De omloop is niet veel speciaals. Enkel een paar mooie stukken naast de Dender door de modder. We draaien na drie km links over de spoorweg. In de verte hoor ik de bel van de slagbomen. Hopelijk worden hier geen lopers opgehouden. Een geluk dat dit niet gebeurde bij de eersten. Na 4km zijn er al twee lopers overgegaan op stappen. Mijn keel is dorstig en na een ronde in 28′ is het zoeken achter de drankpost. Die drankpost was er niet vandaag en dus moeten we maar doorgaan zonder drinken. Ook de auto’s rijden regelmatig tussen de lopers. De seingevers zijn schaars en we moeten het doen met de fluo pijlen op de grond.

Aankomst na 10,5km in 53 minuten. In totaal 4u21′ gelopen op 47km. Mijn basissnelheid is omhoog gegaan en dat is waar we mee bezig zijn. Is het nu toeval of komt het omdat ik terug veel train. De dag erna voel ik niets van het lopen. Geen grammetje spierpijn. Volgens mij zijn we weer op de goede weg…