Donderdag 31 december 2015. De ongeschreven regel van de Nederlandse atletiek is dat wie kan lopen in Soest bij de Sylvestercross aan de start staat. Naast de atleten die graag strijden om een mooie klassering in Soest inmiddels ook uitgegroeid tot de hardloopafsluiting voor alle lopers uit Soest en verre omgeving.
Dit jaar geen sneeuw, ijs of een gevaarlijke ijzige wind over de Soesterduinen. Zelden was het zo zomers op de zandverstuivingen op de laatste dag van het jaar. Maar koud of niet: hardlopen door los zand zonder alle snelheid te verliezen is een kunst op zich. De beste Nederlanders van dit moment stonden dit jaar door blessureleed helaas niet aan de start. Maar de hoop van België bij de mannen liet zien dat hij terug is op niveau. Jeroen d’Hoedt won met overmacht bij de mannen de lange cross.
Bij de dames was het lang een boeiende strijd tussen Veerle Dejaegere en haar landgenoot Almensh Belete. Belete won uiteindelijk door een geweldige versnelling in de tweede ronde. Op gepaste afstand van het Belgische geweld bij de dames gingen de handen op elkaar voor Ruth van der Meijden die liet zien dat zij nog altijd een Nederlandse topatlete is om rekening mee te houden. Nils Pennekamp won deze oudejaarsdag de korte cross. De race waar spektakel en strijd op de seconde wordt geleverd. Met 4 seconden voorsprong liet hij de Spaanse Kamali Majdubi achter in de zandheuvel bij de finish.
Volgens traditie stonden we als redactie natuurlijk ook zelf onder de startboog. Dit om nog beter de zandkorrels echt tussen de tenen te voelen. Fiona deed dit bij de vrouwen masters.
“Maanden voorafgaand aan Oudjaarsdag alles al in touw gezet om deze donderdag vrij te houden in de agenda om zodoende weer een tegeltje te kunnen bemachtigen. De strijd tegen de snelle dames zoals de Belgische Veerle of een plek op het erepodium is voor mij (nog) niet weggelegd, maar deelname aan de startsprint door het losse zand is en blijft gaaf om te mogen ervaren. De rest van de 6km is het slechts in de achterhoede uitlopen en terugblikken op het voorbije loopjaar. Dit jaar verliepen de snelheidstrainingen anders dan anders. Kort gezegd: nauwelijks op snelheid getraind en veel lange rustige duurlopen in de benen met als ultiem toetje een debuutmarathon in mijn eentje tijdens een onverwachtse lange duurloop. Nee, ik was ditmaal niet verdwaald! Op Oudjaarsdag moest het resultaat dus vooral van het duurvermogen komen.
Gelukkig was dit dik in orde en waarempel kon ik in het laatste stuk door het mulle zand omhoog een medeconcurrent nog van me afschudden met een heuse eindsprint. Volhouden, doorzetten en vol passie afstormen op de finish zit me in het bloed. Heerlijk om dan met een glunderend rood snoetje en zo blij als een klein kind het beruchte tegeltje vast te grijpen. Daar doe je het immers voor in Soest. Nu op naar editie 2016! Het ontwerp voor de volgende tegel ligt vast al bij de drukker.”
© Redactie Loopkrant