Ik raak steeds meer geïnteresseerd in het hele gebeuren rondom de loopjes, dus toen ik de kans kreeg om deel te nemen aan de Peace Marathon in Košice heb ik dan ook heel dankbaar van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. Ik vond het prachtig om overal terloops te laten vallen dat ik de marathon van Košice ging lopen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik tot voor kort nog nooit van Košice gehoord had.

Ik geloof trouwens dat er in Nederland nog wel een handvol mensen rondlopen die dezelfde kennisachterstand hebben. Ook wist ik niet dat dit de oudste marathon van Europa is en de op één na oudste ter wereld. Deze stad is trouwens trots op hun marathon, want zij hebben een standbeeld voor de marathon opgericht. Tevens word de naam van de winnaar ieder jaar aan het beeld toegevoegd. Doordat de marathon nu al voor de vijfentachtigste keer gelopen wordt, moet het standbeeld wel regelmatig uitgebreid worden.

Roepen dat je naar Košice gaat is zo gedaan, maar je moet er wel nog even zien te komen. Tot mijn grote opluchting was ik er vrij snel achter dat Košice over een vliegveld beschikt, dus dat bood perspectieven. Dankzij het onvolprezen internet vond ik snel een ticket vanuit Düsseldorf, weliswaar met een overstap in Praag, maar dan kon ik ook nog pochen met het feit dat ik Praag geweest was. Dat ik in Praag mocht overstappen op een ruim 30 jaar oud propellertoestel maakte het alleen nog maar spannender.

Dus vol verwachting van alle aanstaande avonturen kwam ik uiteindelijk op Düsseldorf International. Als ervaren reiziger wist is meteen bij welke balie ik in mocht gaan checken. Geluksvogel als ik ben zag ik voor alle balies hele lange rijen. Alleen voor de twee die aangewezen waren voor mijn vlucht stond helemaal niemand. Dit kwam wel heel goed uit, omdat ik op zijn zachts uitgedrukt niet extreem veel te vroeg voor de vertrektijd aanwezig was. Toen ik echter zag dat niet alleen aan de voorkant van de balie, maar ook aan de achterkant niemand stond werd ik duidelijk een beetje minder euforisch. Zou ik dan toch niet goed gekeken hebben en naar de verkeerde balie gelopen zijn? Een kort sprintje naar de schermen leerde mij dat zowel met mijn ogen als met mijn cijfermatig inzicht niets mis was. Vriendelijk edoch doortastend ben ik toen maar naar de eerste beste balie gelopen. Nadat ik iedereen die daar netjes in de rij stond tot vriend gemaakt had, heb ik de mevrouw die achter de balie stond verteld dat de balies waar ik geacht werd in te checken onbemensd waren. Gelukkig was ik weer zo tactisch om niet het woord ‘onbemand’ te gebruiken. De baliemevrouw complimenteerde mij met mijn opmerkingsgave en verwees mij uiteindelijk door naar een kantoortje in de centrale hal. Dit werd bemand door twee dames.

Nadat ik hun mijn probleem uitgelegd had legden zij mij als wederdienst uit dat ik dus niet met de vlucht naar Praag mee kon. Een van de mooie neveneffecten van het lange afstandlopen is dat je niet zo gauw opgeeft, dus zo snel gaf mij niet gewonnen. De vraag was wat nu de slimste strategie was: boos of superaardig worden. Als ik meteen boos werd kon ik daarna niet meer geloofwaardig aardig spelen. Dus koos ik er voor om heel aardig te zijn. In ieder geval bereikte ik hierdoor dat een dame het hazenpad koos en de andere voor mij ging bellen. Vervolgens kon ze het hele gesprek samenvatten in een woord: "NEIN". Omdat ik voor de strategie van aardig blijven gekozen had gaf ik mij nog niet zo makkelijk gewonnen. Ik kon mijzelf niet zien, maar ik kan mij voorstellen dat ik er in mijn Harley shirtje met mijn kale afgetrainde kop waarbij de stoom uit mijn oren kwam zo aardig uitzag dat die mevrouw dacht: ‘die meneer ga ik helpen’.

Na een hoop lieve woordjes en relevante argumenten besloot ze nog maar eens te bellen. Tenminste ik ga er vanuit dat ze de telefoon niet als verdedigingswapen wilde gebruiken. Uiteindelijk besloot ze geheel uit vrije wil om mij maar een blanco boardingpas te geven met een opmerking in de trant van "kijk maar of het lukt, maar we beloven niets". Nu heb ik een grote mond, maar toen kneep ik het behoorlijk. Dus hierdoor extra gestimuleerd kon ik in volle galop richting veiligheidscontrole. Ik had geheel zelfstandig besloten dat mijn bagage onder de categorie handbagage viel. Gezien de grootte van mijn handen een absoluut pleitbaar standpunt. Zoals altijd als je enorme haast heb ging het bij de veiligheidscontrole helemaal mis en stond ik uiteindelijk op mijn sokken te onderhandelen over wat ik allemaal uit mijn "handbagage" moest achterlaten.

Kortom: na een zeer voorspoedige vlucht kwam ik op het vliegveld van Kocise. In Košice zou ik verblijven in een Resort op een kleine 25 kilometer buiten de stad. Nu weet ik inmiddels dat het Slovaaks een erg moeilijke taal is, het is dan ook niet echt vreemd dat het soms moeilijk is om voor een bepaald woord een equivalent in het Engels te vinden. Ik moet de eigenaren van dit oord dan ook complimenteren met deze zeer creatieve vertaling. Als ik er nu over nadenk was het eigenlijk de ideale plaats om je voor te bereiden op een loopje. Trappen lopen is een prima vorm van warm lopen. Licht heb je niet nodig, want dan kom je wellicht in de verleiding om te laat te gaan slapen. En het proberen om tussen een groep Oost-europeanen iets te eten te bemachtigen van een buffet is een prima oefening om zo efficiënt mogelijk om te gaan met verzorgingsposten.

Op zaterdag begon het enorm hard te regenen en te waaien, dus was ik erg benieuwd wat het weer tijdens de marathon zou zijn. Op zondag was het droog, maar er stond nog wel een erg stevige wind. Dat mocht uiteraard de pret niet drukken. De marathon en de halve marathon startten gezamenlijk. Er waren zo’n 4000 lopers in het totaal. Het verschil met de startvakken in Berlijn was wel opvallend. In Berlijn hadden zelfs de lopers de allergrootste moeite om in de startvakken te komen. Hier was het ietwat informeler georganiseerd. Iedereen die het leuk vond stond er gewoon, dus ook complete families die zelfs stoelen en koelboxen meegebracht hadden. Op zich is dit wel gezellig, maar echt handig is het niet. Het kwam er dus op neer dat ik weer ergens achteraan hing. De eerste 1,5 kilometer gaan over de winkelboulevard van Košice. Deze boulevard heeft in het midden een stroompje wat dan over gaat in een soort podium en dan een park . Daarnaast lopen tramrails en het geheel is heel decoratief aangekleed met kinderkopjes. Tevens loopt er aan twee kanten een fietspad. De stroom lopers ging dan ook in twee stromen uit elkaar. Er waren een beperkt aantal lopers die geluk hadden. Die konden over het fietspad lopen. Ik heb de unieke ervaring gehad om mijn eerste marathon over tramrails te mogen lopen.

Na deze eerste 1,5 kilometer ging het de wijken van Košice in. Dit waren echte straten zoals ik ze mij van mijn eerdere bezoeken aan allerlei landen in Oost Europa kan herinneren. Ik had gelezen dat er 280.000 mensen woonden en wist nu ook hoe die op zo’n relatief kleine oppervlakte ondergebracht konden worden. Het is dus niet echt mooi, van de andere kant zet het je weer met twee benen op de grond en zie je toch hoe bevoorrecht wij hier in Nederland zijn. Degene die geïnteresseerd is naar wat plaatjes hiervan verwijs ik naar mijn site. Zoals reeds gezegd stond er een zeer stevige wind (windkracht 6). Op de lange rechte stukken was deze zeer merkbaar aanwezig. Zoals gebruikelijk heb ik dan heel veel vrienden en liepen er hele volkstammen achter mij. Ik begin inmiddels vrij aardig onder dit soort omstandigheden te kunnen lopen. Deze marathon bestaat uit 2 ronden en de tweede ronde was ik precies 3 seconden sneller dan de eerste. Sterker nog: mijn snelste kilometer was 1 seconde sneller dan mijn langzaamste. Ik was dus ondanks de kleine stijgingen en de wind perfect vlak aan het lopen. Na 3:19:38 was het feest voorbij en ik weer een medaille rijker.

Ik vond het best leuk om een keertje de oudste marathon van Europa te hebben gelopen, ik heb prima gelopen en weer een stukje van onze planeet mogen verkennen, maar ik vind een keer ook wel genoeg.

Voor de looproute en foto’s verwijs ik naar de gebruikelijke animatie op mijn site.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/