Dertien maal heb ik de marathon van Athene gelopen, waarvan elf jaar aaneengesloten. Een tijdje had ik na de laatste marathon in 1999, zo rond deze tijd, het gevoel dat ik weer naar Griekenland moest. Het was een gewoonte geworden. En ook dit jaar kriebelt het weer een beetje. Trouwens alle mensen die ik van deze marathon ken hebben iets van:"dat zou ik nog wel willen".

In 1978 liep ik dé marathon in Athene voor het eerst. Vlak voor het vertrek raakte ik nog zwaar geblesseerd, maar ter elfder ure besloot ik toch mee te lopen/wandelen. In mijn zwembroek. Korte broekjes schuurden altijd tussen mijn benen en hele potten uiervet moesten uitkomst bieden. Een zwembroek had niet van die irritante flappen, dus trok ik deze voorloper van de korte tight aan. Het was een lange lijdensweg op het stoffige, soms onverharde, parcours waar het normale verkeer gewoon zijn gang mocht gaan. De Duitse organisator IGAL, zoiets als Veteranen Nederland, had voor verversingsposten gezorgd.

De Griekse atletiekbond SEGAS hield óók haar marathon en liet de mensen gratis meedoen aan de door IGAL georganiseerde wedstrijd. Gewoon met een eigen nummer, maar wel meeliftend op alles dat IGAL regelde. Dat huwelijk heeft zoals misschien begrijpelijk dus niet lang bestaan. Ik liep toen 4.20.20 en was echt van plan dit ’n keer over te doen.

In 1989 was Athene mijn vierde marathon in één maand en liep ik 2.46.08. Tot kilometer 28 liep ik samen met Matti de Vught, die uiteindelijk uitkwam op 2.37. Bijna tien jaar later, in 1998, was mijn gloriejaar met een overwinning bij de veteranenklasse 40/50 in 2.48.37. Gepokt en gemazeld wist ik me tot 30 kilometer te beheersen en kon toen vol doorgaan. Aan de mooie beker heb ik een bronzen (1997), gouden (1998) en zilveren (1999) medaille hangen. Voor mij toch wel het mooiste symbool van een rijk loopleven.

Wanneer ik nu de foto´s van 1978 en 1998 naast elkaar zie, denk ik: "In 2018 zou het wel grappig zijn om er een plaatje naast te plaatsen met de titel zoon, vader en opa." Overigens viel mij naast de zwembroek op dat ik geen horloge om had. Wat was dat voor wereld in 1978?

© Rinus Groen – Apeldoorn