Ingezonden door Ina NieuwenburgMet het schaamrood op mijn kaken zit ik dit stukje te schrijven. Ik moet een bekentenis doen. Het is niet langer een geheim. " Ik ben verslaafd". Soms keken mensen we wel eens aan met een blik van "?". Er waren er ook die het gewoon aan me vroegen, maar met een strak gezicht ontkende ik het altijd. Totdat gisteren mijn loopvriendin Ellen tegen me zei " Ina wij moeten eens samen praten".

Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Ojee. Ja en dan val je door de mand, want vrienden kennen elkaar. Het is soms net alsof ze door je heen kijken. Het begon al in mijn dromen en dan sprak ik erover. Ik praatte wat af in mijn slaap. Ik ging er iedere nacht van dromen en maar kletsen. Mijn man slaapt heel vast, dus die was nog niet op de hoogte. Maar ik werd wakker van mezelf. Wat er binnenshuis gebeurt hebben mensen toch geen weet van dacht ik altijd, maar nu is het zich gaan openbaren. Hoeveel moeite ik ook gedaan heb om het te verdoezelen. Ik heb zelfs het internet afgepluisd voor de juiste hulpverlening. Wel viel het mijn omgeving op dat als ik naar een verjaardag moest ik vaker ging twijfelen . "Welke dag was het " begon ik dan?

Ze vroegen wel eens aan mijn man: "Ze is toch geen stiekeme drinker he?".  Als de mensen zo over je gaan praten gaan ze je ook analiseren. Je hebt een leeftijd gekregen dat je een beetje zorgeloos moet gaan leven. " Ze is zo vaak van huis" . " Soms duurt het wel erg lang voordat ze thuis is". " Heeft ze soms een geheime liefde?"

Ingezonden door Ina Nieuwenburg

Mijn man werd toch wel een beetje onrustig door al die verhalen en vroeg wel eens "vind je het gezellig als ik met je mee ga?". Ja, zeg je dan, maar dan moet je wel eens consessies doen. Maar nu is het uitgekomen, want mensen kunnen je doorgronden en blijven je volgen totdat je bent ontraffeld. En toen mijn vriendin het gisteren aan mijn vroeg kon ik niet langer zwijgen. Twee vriendelijke ogen keken me aan met een blik van verstandhouding. Ik begon te glimlachen en voelde toch wel een opluchting. Ik mag er nu over praten. "Ik ben verslaafd aan hardlopen"

© Ina Nieuwenburg – Nijkerk / http://www.loopgroep2000.nl