Zondag 22 juni. We zijn eruit geknikkerd. Tijdens de ROC Aventus Mijlen van Apeldoorn was het deze ochtend hét onderwerp van gesprek. Lag het nu aan de fysieke of mentale gesteldheid van de voetballers? Echter: geen tijd voor lange discussies, want er moest tenslotte nog wel driftig gelopen worden. Voor menig loper zorgde de nederlaag van oranje, treurig genoeg, wel voor wat meer nachtrust.
De hoop tot een snelle eindtijd zat er vandaag dan ook terecht in bij de lopers… Net als voorgaande edities kon weer gekozen worden voor drie verschillende afstanden, namelijk de 2EM, 6EM of 10EM. Ondanks het zeer benauwde weer verrassend veel deelnemers op de langste afstand. Bij de start was het enthousiasme groot en Rinus Groen ging dan ook als een raket van start. Iets waar hij niet bekend om is, maar vandaag had hij schijnbaar zin. En zin hadden ze met z’n allen, want even later kwam één van de vele vrijwilligers van AV’34 al mopperend de baan op. Wat er toen over de lippen vloeiden dat zullen we hier niet weerspiegelen, maar dat hij baalde was duidelijk. De bedoeling was dat de lopers eerst een volle ronde op de baan zouden lope`n alvorens ze los gelaten werden voor de overige mijlen door de Apeldoornse bossen. De lopers bleken echter niet te stuiten en verlieten dan ook voortijdig het wedstrijdterrein.
Bij de lopers op de kortste afstand 2EM verliep de start gelukkig wel goed en daar liepen de lopertjes van AV’34 supertijden. De nagenoeg volledige start-to-run groep stond aan de start en trotseerde de warmte en kwamen allemaal, ieder op eigen tempo, over de eindstreep. Met medailles om stonden ze op tijd klaar om hun toekomstige loopmaten aan te moedigen.
Op de 6EM zagen we Ivar Rood (AV’34) de baan opkomen. Volkomen in trance liep hij zijn rondjes op de baan. Ja rondjes. De organisatie had er keurig voor gezorgd dat alle lopers alsnog de juiste kilometers zouden lopen en mochten bij de finishlijn fijn nog een extra ronde aanzetten. Ideaal voor het toegestroomde supporterslegioen, want nu konden ze nog langer genieten van hun idolen. Ondanks de achternaam van Ivar doet vermoeden liep hij niet met een rood kapsel, maar deze ochtend met een oranje kapsel en oranje shirt. Hans van Driel (AV Veluwe) en Jan Hollak (AV Veluwe) liepen ruim 400m achter en treurde zeker niet over deze achterstand. Het was tenslotte warm! Héél warm.
Op de langste afstand was het duidelijk wie vandaag de sterkste was. Samuel Nadaj liep ver vooruit op de rest. Tonnie Stouten (AV Veluwe) kon in de slotfase slechts volgen en bij arriveren op het rode tartan zag Stouten nog nipt Samuel over de finishlijn gaan. Samuel, geboren op 08-08-1988, heeft enkele maanden getraind bij Ciko’66 en met Grete Koens, maar is volgens eigen woorden nu even ‘stuurloos’. Vandaag liet hij zien wat soepel én hard lopen is in warme omstandigheden. Iets wat niet iedereen zonder training zomaar kan. Op de de 10EM hoorden we dan ook met regelmaat wat pijnlijke geluiden uit diverse hoeken en gaten toen bleek dat de organisatie een toetje had klaargezet voor de deelnemers. Een gratis aangeboden mentale training door met z’n allen nog 400m door te lopen in baan één.
Sommige lopers hadden geen tijd om te sputteren. Zij waren heftig in strijd tegen hun voor- en achterblijvers. Afgesloten van de buitenwereld stormden ze op volle snelheid zowaar de speaker omver, maar ze hadden gewonnen! Gewonnen van de rest. Dan is het natuurlijk extra zuur als de vriendelijke vrijwilliger naast je zegt dat je nog een rondje mag. De benen worden ondanks dit alles snel gestrekt, de vermoeidheid wordt van de armen geveegd en de schouders worden er nog even onder gezet. Maar het leed is reeds daar… Partners zijn dan weldra de mental coaches. Zeg maar dag tegen Marco van Basten, deze dames zijn dé coaches van het toekomstige Nederlands elftal. Ook Hiddink kan het wel schudden.
Bij de vrouwelijke deelneemsters op de ruim 16 kilometer ging de strijd tussen Hilly Panjer (AV Veluwe) en Ilonka vd Hengel (Running2000). De ervaren en altijd sterk lopende Hilly Panjer was vandaag met voorsprong de sterkste vrouw. Maar Ilonka liet aan iedereen zien wat écht soepel lopen is: "Gezien de omstandigheden ben ik redelijk tevreden. De tijd is niet goed, maar het parcours is ook niet geschikt voor snelle tijden. Ik vond het ook erg warm en benauwd. Mijn langste duurloop van de laatste paar maanden is 60minuten geweest. Ik richt me nu in de zomer meer op korte baanwedstrijden, maar dit was een leuk tussendoortje waar ik niet te veel van verwachtte. Gewoon lekker ontspannen proberen te lopen al kreeg ik het de laatste vijf kilometer wel zwaar. "
Op naar 2009 en hopelijk dan weer eens een regenbui…
© Redactie Loopkrant