Zaterdagavond 14 juni. In Zwolle ging het op de halve marathon niet zoals ik het voor ogen had gehad. Na een kilometer of vier kreeg ik hevige krampen in mijn buik en werd de resterende 17 kilometers één lange marteling. Toen ik na 1uu28 eindelijk de verlossende eindstreep had bereikt ging ik ineen gedoken op mijn knieën op de grond zitten, wat allerlei hulpverleners in beweging bracht. "Gaat het, meneer?" was de vraag.
De vraag bleek retorisch, want toen ik vertelde dat ik alleen maar naar een wc wilde was de hulpverlener druk aan het wenken naar een andere hulpverlener. Deze kwam aangesneld in een witte jas en plastic handschoentjes om zijn handen. Ik wilde niet afwachten welke hulp mij geboden zou gaan worden en ging dus snel staan. Ik bedankte de mannen en liep vlug door op zoek naar een toilet.
Of je daar veilig bent is natuurlijk maar zeer de vraag, want loper Hans van Driel ging er vorig jaar in Enschede op zijn gemakje zitten en nauwelijks had hij zijn broek op zijn enkels toen twee andere Apeldoorners besloten het hele gevaarte met grof geweld heen en weer te gaan schudden.Darmproblemen lopen trouwens als een bruine lijn door de hele loopsport met Cor Vriend en Robert de Castella in een prominente hoofdrol (of is hoofddrol meer het juiste woord?).
Nee, dan die keer dat ik in de winter een duurloopje in het Apeldoornse Orderbos ging doen en verse sporen van hardloopschoenen zag. Ik volgde het spoor zelfs toen dit van het normale pad af ging en er een soort doorsteek gemaakt ging worden. Plots stopte de voetsporen en lag en een bruine jongen. Vreemd genoeg gingen de voetsporen ook niet verder. Was de opluchting een soort van in de lucht opgaan geworden?
Nog leuker is het verhaal van Harry Touw dat weliswaar niets met lopen te maken heeft, maar beslist in dit verhaaltje past. Harry had als jongen bij een bouwvakker, die in die tijd nog geen chemisch toilet had maar een grote kuil met een zeil er om, snel een plankje onder mans billen geschoven en de behoefte na de daad weggetrokken. De bouwvakker die zijn overall aantrok en vervolgens een schepje zand over zijn kunstwerk wilde gooien miste iets in het plaatje en trok snel zijn overall weer uit omdat hij zich een enorme fout in zijn richtingsgevoel realiseerde. Harry lag dubbel.
© Rinus Groen – Apeldoorn