Naast Ron de Kluizenaar, Arjan Kiers en vele duizenden anderen heb ook ik – Henk Diekmann is de naam – op zondag 13 april 2014 in Rotterdam verwachtingsloos de marathon uitgelopen. Het was mijn eerste marathon ook al ben ik al in 1958 geboren. Met ons drieën zijn we van bouwjaar 1958, Ron, Arjan en ik. Oud, maar nog lang niet versleten.

Mijn eerste en ik denk ook niet mijn laatste lange afstand want ik heb de smaak goed te pakken! Het is toch hét Koningsnummer van de hardloopafstanden, of niet soms ?! Koning Henk op PR-jacht .. Een afstand waarvan het prachtig is om minstens één keer in je leven gelopen te hebben. Maar ik heb net als een kat meerdere levens dus ik denk er een stuk of zeven te lopen ..

Samen met Ron besloot ik halfweg vorig jaar om de marathon samen ergens te gaan lopen. “Als jij de marathon ergens gaat lopen dan ga ik met je mee !” Zei ik enthousiast. Daar was Ron het al snel mee eens. En zo zou het gaan gebeuren. Al snel sloten mijn maatjes Arjan Kiers en Gerald van den Berg zich bij ons plan aan. We kozen voor een mooie snelle marathon. Dus die van Rotjeknor. Niet zo’n achteraf bos-marathonnetje ergens in de polder. Dat kan altijd nog.

Naast het lopen van de marathon vind ik het ook erg mooi om de marathon als iets gezamenlijks te blijven zien. Samen train je ergens voor. Allemaal met hetzelfde doel. Het is mijn zienswijze dat we allemaal prima tijden lopen waarbij het zo is, dat andermans tijd soms nog belangrijker is dan mijn eigen tijd. En dat meen ik echt! Samen na afloop ranja met een rietje drinken of wat anders. Samen met zijn vieren feest vieren. Wat eten en proosten op de goede afloop .. Trots zijn op het feit dat we samen zo’n lange afstand overbrugd hebben en daar geen blessures aan hebben overgehouden.

Jammer genoeg kon Gerald niet met ons meelopen bij onze debuut. Misschien een ander keertje Gerald. Afgesproken! Ik kreeg een tip van Gerald om eens per maand een lange afstand lopen en dat heb ik gedaan. Ik denk dat ik daar veel aan gehad heb .. Gerald bedankt.

Ik ga er bij het lopen van zo’n lange afstand altijd vanuit dat de voorbereiding gedegen moet zijn, want zo’n marathonafstand daarin moet je je, vind ik, niet vergissen. Ik zie mezelf dan altijd lopen van “hometown” Apeldoorn naar bijvoorbeeld Zwolle of naar wat andere, veraf gelegen plaatsen zoals Amersfoort of Nijmegen. Dat zijn toch behoorlijke afstanden vind ik. Dat doe je niet maar zomaar. Dergelijke afstanden leg je af met het OV, de taxi of voor mij part per kameel maar gewoonlijk niet te voet.

Wat veel mensen niet van me weten is dat ik al 35 jaar hardloop. Toen was er nog geen “Start-to-run”. Zelfs Android, de 3 D-printer en Windows XP stonden nog in de kinderschoenen. Ook mijn top-zoon Guy Diekmann moest nog leren fietsen. Dat heb ik hem geleerd. Daar ben ik trots op. Ik bewoog verder regelmatig. In de zomer fietste ik vrij veel en ’s winters, als het vroorde dat het kraakte of zoiets, liep ik hard. Verder MTB-de ik, wielrende ik, voetbalde ik en verplaatste ik Guy vasthoudend in zijn nekvel eerst op zijn driewieler en later op zijn kinderfietsje van hot naar her en andersom. Dat deden we toen ook al samen Guy en ik.

Ik heb nog een map in de kast met insteekhoesjes gevuld met getypte (!) hardlooptijden, handgeschreven en zorgvuldig ingekleurde startnummers en routes die ongeveer van de juiste afstand waren. Satellietontvangers en afstandsmeet-certificatie zoals nu was nog niet aan de orde. Mijn eerste wedstrijd liep ik op 17 april 1985. Een AV’34-Orderbos-prestatieloop van onbekende afstand. Ik liep die afstand in 57 minuten en 36 hele seconden. Halve seconden bestonden toen nog niet. De herinneringsmedaille heb ik helaas niet meer. Die ben ik in de loop van de tijd ergens kwijtgeraakt. Die is misschien inmiddels omgesmolten tot een mooie driewieler. Wie zal het zeggen.

Je ziet mij bij trainingen ook nooit met snelle groepen meelopen. Dat zal je misschien zijn opgevallen. Ook in een niet te snelle groep loop ik altijd een beetje achterin. Het is nooit mijn plan om zoals sommigen in de groep (ik noem geen namen) “de snelste te zijn”, nee, ik train dan mijn uithoudingsvermogen en ik beschouw dergelijke trainingslopen als “onderhoud”. “In beweging zijn” is dan mijn motto. Ik daag mijzelf uit zonder druk op mijzelf te leggen. Zo doe ik dat. Meer niet. Laat anderen maar rennen als een kip zonder kop ; ik pak ze wel bij het eerste het beste wedstrijdje ha ha ! Ik zie het zo dat je door je gezondheid te riskeren je snel door de één of andere blessure een enórme conditieachteruitgang kan krijgen. Denk maar aan de blessure van topper Siem de Jong in het beruchte jaar 2013. Of wat er destijds voor ergs bij de Elfstedentocht gebeurde, nou, nou ..

Dat wil ik dus voorkomen bij mijn trainingen. Als ik trainer zou zijn dan zou ik dáár op focussen. Men mag mij best vragen om trainer bij avVeluwe te worden. Daar wil ik eventueel over nadenken.

Ook houd ik eigenlijk niet van horloges of gemiddelde tempo’s. Ik kijk tijdens het lopen nooit op mijn klokkie en ik houd al helemaaaaal niet van grafiekjes zoals sommigen schijnen te hebben. En ik niet van pacers. Ja, Peace en Pasen dat vind ik op zich wel grappig. Dat wel. Gordels draag ik ook liever niet. Wel leuk om anderen daarmee om de oren te gooien als ze van je k… afzakken. Diana weet dat nog wel .. !

Zelfs de meest prachtige schema’s zijn niet besteed aan mij. Laat mij mijn eigen trainingen maar doen. Ik doe maar wat. Ik heb geen enkel plan. Sterker nog ik moet VRIJ zijn. Men moet mij niet begrenzen. Dan voel ik mij niet fijn.

“Als het motortje goed loopt dan loop tie !” denk ik dan altijd.

Ook shakes vind ik maar nix. Ja, alcoholische shakes na afloop. Die wel natuurlijk. Wel richt ik mij graag op rustperiodes. Ook geloof ik in weersafhankelijkheid en tevens zijn de diverse omstandigheden van belang. Hier spreekt duidelijk een kenner van het eerste uur.

Oh ja, weet je wat mijn passie is? Fitte, ouwe mensen. Niet van die dikbuikigen op leeftijd die je van de ene naar de andere plek kunt rollen. Nee, échte fitte, ouwe mensen. Die hun hele leven al gesport hebben en van rust, regelmaat en reinheid hun levensstijl gemaakt hebben. Maar waar was ik gebleven ? Oh ja, Rondje Rotterdam dus !

Ik heb voldoende voorbereidingen gedaan alles bij elkaar denk ik. Laatst heb ik met avVeluwers Marianne van der Veen en Marike Robbers een rondje Apeldoorn / Ermelo gelopen. Doel: Appeltaart met slagroom. Dat was mooi. Toch dik 36 km. Logisch dat jongeren sneller zijn maar nu hield ik ze makkelijk bij, ha ha. “Henkie loop toch niet zo snel !” riepen ze toen naar me .. “Loop wat zachter toe, want wij zijn al zo moe. Henkie loop toch niet zo snel !”.

Ook liep ik eenmalig een 48 kilometer. Een 50K lopen dat vind ik maar nix. Dat moeten avVeluwenaars Ronald Brouwer, Elbert Voogt en hoe heet dat mannetje ook al weer (?) dan maar doen. Ik liep verder hoofdzakelijk op dinsdag, donderdag en zaterdag en op de andere dagen rustte ik uit. Af en toe liep ik met mijn maatjes een rondje op zondagochtend. Nadien een beetje ouwehoeren bij de auto. Eigenlijk meer niet ..

Samen met “Kluisje”, zo mag ik hem noemen (!), liep ik de Kampense 32 en de Nunspeetse 10 km. Gerald van den Berg was ook mee. En een privé-loop zigzaggend van Zutphen naar Apeldoorn. Dat moet het maar zijn allemaal vind ik. Qua eten doe ik verder ook nix bijzonders. Natuurlijk vorige week een beetje pasta. Nee, geen tandpasta. Ik geloof niet in speciale voeding. Ja, krentenbollen en ontbijtkoek want “de mik moet natuurlijk wel gevuld worden”. Ook stop ik zoute drop en druivensuiker in mijn mini-rugzakje. Die heb ik laatst voor vaderdag van mijn zoon Guy gekregen. Die ging mee naar Rotterdam. De rugzak dan, niet mijn zoon. Guy liep afgelopen zondag in Deventer aan de IJsselloop mee. Ik ben trots op mijn jongen. Zoute drop is toch makkelijker in je rugzakje mee te nemen dan bijvoorbeeld kokosnoten, ik noem maar wat.

Ik startte zondag met nieuwe schoenen. Ook ongewoon denk ik. Velen gaan ze uitgebreid inlopen. Ik vind dat tóch minder belangrijk. Ook heb ik met maar een paar laagjes kleding gelopen. Velen lopen zo’n marathon té warm gekleed ben ik van mening. Maar goed, ik heb de marathon uitgelopen in 03:38:25 netto. Ik ben daar tevreden mee en ik heb lekker VRIJ gelopen. Dat was mijn vage plan. Ik wilde het liefst “op gevoel” starten met niet teveel mensen om mij heen en dat is behoorlijk gelukt, vind ik.

Het was in het begin toch best wel hectisch. Later werd het wat rustiger. Dan geniet ik het meest en proef ik sfeer wat ik toch het allerbelangrijkste vind. Bedankt Ron, Arjan, ál onze supporters, buschauffeur Bas de Kluizenaar, Marijke de Kluizenaar voor het lekkere feestmaal nadien en Iwan van Aken voor het verslag. Het was een fijne dag daar in dat “stadsie aan de Maas”. De stad waar het allemaal gebeuren moest en lukte wat we wilden ..

“Hé ouwe, dat heb je toch maar mooi gedaan !” zegt Guy ..

© Henk Diekmann – Apeldoorn