Twee dagen voor de ROPArun word ik onverwachts gevraagd door team 255 om als hardloper mee te doen ivm het uitvallen van een van hun hardlopers. Eigenlijk ben ik niet van plan om de ROPArun te gaan doen, maar in Apeldoorn een etappe mee te lopen tijdens het hardloop4daagse-weekend. Geheel onverwachts toch deze kans en dit kan ik niet laten liggen. Al snel slaat het ROPArun-virus hardnekkig toe.
Zaterdag 10 Mei om 06:30 uur vetrek ik vanuit Heemskerk naar Geodis in Albramswaard om van daaruit te vertrekken naar Parijs. Het is met 28 graden overdag en 22 graden ’s nachts erg heet en deze loop zal er dan naar verwachting behoorlijk inhakken. Liters zweet raak je kwijt en nog veel meer vocht drink je onderweg. Natuurlijk eerst kennismaken met het team, de voor mij onbekende mensen. Ik word hartelijk welkom geheten en de broodjes met koffie staan al klaar.
Het team bestaat uit 22 personen en met twee personenbusjes en een vrachtwagen gaan wij op pad, op naar Parijs! Met een paar tussenstops komen wij enkele uren later aan bij het vliegveld van Parijs. Een beetje aan de late kant omdat de bestuurder nu eenmaal een verplichte rust moet nemen. Vlot zit je dan al krap qua tijd. De bedoeling is om als team in ongeveer 44 uur de 530km hardlopend van Parijs naar Rotterdam te overbruggen. In totaal bestaat het team uit acht hardlopers, vier fietsers, vier bestuurders, kaartlezers voor de busjes en twee vrachtwagenbestuurders. Vergeet niet het steunpunt ondersteuning met twee voor het eten en drinken, een masseur en een teamcaptain.
Je kan in zo’n weekend op allerlei manieren te werk gaan. Wij hadden het zo ingedeeld dat je precies twee teams hebt die elkaar aflossen. Een team bestaat dan uit vier hardlopers met twee fietsers en twee bestuurders die ook gaan kaartlezen. De bedoeling is om tussen de 45 en 47km te gaan lopen waarbij dan iedere hardloper één kilometer op zijn eigen tempo loopt. Zo lossen de vier hardlopers elkaar af totdat ze bij het wisselpunt zijn en het andere team het overneemt. Het team heeft dan voldoende tijd om rustig te eten, te rusten en eventueel wat slapen!! Dan gaat het team 45 kilometer verder om daar het lopende team af te lossen. Dit gaat zo door tot Rotterdam…Het moeilijkste is de slaaptekort, de vermoeidheid en het continu bezig zijn. Dit jaar een extra moeilijkheidgraad en grote spelbreker: de hitte van 28 graden overdag en 22 graden in de nacht.
Bij aankomst in Parijs is het beregezellig en veel teams zijn al gearriveerd. Behalve muziek en een feesttent ook een smaakvolle pastamaaltijd. Altijd prachtig om mee te maken. Helaas komen wij als startend team niet aan eten toe en stappen we met goedbelegde broodjes de auto in en zo kunnen wij ons ook redden. De start blijf moeilijk en in de voorsteden van Parijs is het chaos door veel verkeer, stoplichten, stoepen en de grote hoeveelheid mensen die op de been zijn. Het busje mag dan ook niet mee en zo gaan wij in de eerste twintig kilometer afwisselend hardlopen en fietsen.
Bij twintig kilometer komt het busje er weer bij en zijn wij de drukke voorsteden gelukkig uit. Ondanks dat wij om 16:30 uur zijn gestart is het loeiheet met ruim 25 graden! Het is nu veel drinken en, voor zo lang als het duurt, je rust en koelte pakken in de bus. De laatste twinitg kilometer van de 52 kilometer die we doen is een bosrijk gebied waar wederom geen bus mag komen. Het is de bedoeling om dan met vier lopers en slechts één kaartlezende fietser dit stuk te overbruggen. Doordat de vrachtwagen met extra fietsen door allerlei wegopbrekingen en smalle route’s niet op tijd kan zijn gaan wij nu met drie hardlopers wisselend hardlopen en fietsen. Gelukkig is het al avond en is de ergste warmte uit de lucht.
Lopend door een wonderschoon natuurgebied komen wij na ruim vijf uur bij het eerste wisselpunt. Het volgende team gaat nu op pad en wij kunnen nu gelukkig echt eten. Weldra springen we in de vrachtwagen en vervoeren we ons 52 kilometer verderop. Daar aangekomen is het allang donker en heeft het met de grote vrachtwagen best wel lang geduurd voordat we aankwamen. Stommerd dat ik ben..mijn luchtbed vergeten. Gedwongen op de bank van het busje moeten liggen, maar dan fantastisch slapen lukt natuurlijk niet. Daarnaast moesten we al binnen een uur klaar staan om het andere team af te losen.
Het is ongeveer 01:45 uur in de nacht als wij voor de zoveelste maal vertrekken. Het is pikkedonker en onderweg komen we veel andere teams tegen. Beregezellig en alles loopt lekker vlot door. In de ochtenduren zijn we na ongeveer 45 kilometer klaar met hardlopen en ondertussen best wel moe geworden van deze nachtelijke trip. Eigenlijk wil je maar één ding en dat is snel rusten door goed te slapen en veel te eten. Door een slimme tactiek met de inzet van de bus pakken we iets meer rust, maar slapen lukt mij nog steeds niet. Nu gaat alles moeilijk worden en het besef van tijd is compleet weg. Je denkt alleen maar ‘wanneer moeten wij vertrekken’ en ‘wanneer komt het andere team’!
De volgende ochtend is het alweer loeiheet en alle hardlopers krijgen het moeilijk met de temperaturen van rond de 28 graden. Al snel komen de eerste tekenen dat deze tocht nog wel eens een hel kan gaan worden. Op een gegeven moment gaan de knieën zeer doen en het wordt duidelijk dat we als team van tactiek moeten veranderen willen wij het einde in Rotterdam halen. Vanaf vandaag kijken we iedere dag per gebied en per loper welke route ieder individu aflegt. De heuvels nemen toe en de route wordt ingekort van 50 kilometer naar 30 kilometer. Het andere team heeft nu minder pauze, maar gezien de hitte is de verstandigste beslissing. Na de wisseling hebben we even rust en in de middag pakken wij het hardlopen weer op richting steunpunt Sofia in Belgie. Het gaat weer 30 kilometer worden en korten de wisseling in tot 800 meter, want het wisselvak van één kilometer is al haast niet meer te halen. Het tempo zakt behoorlijk in en het gaat steeds moeizamer. Gelukkig komen wij genoeg andere teams onderweg tegen en net als ons hebben zij het nog steeds beregezellig.
De chauffeur van het busje moet tanken en met de knie van de hardloper gaat het niet zo goed meer. Terwijl we tanken gaan Peter en ikzelf , met Wilco als fietser, al wisselend ongeveer 1500 meter hardlopen. Om en om. Het is warm, maar ik voel mij nog best wel goed en het wat langer lopen is voor mij aangenamer dan de korte stukjes. Dan eindelijk steunpunt Sofia en het andere team gaat verder. We worden ontvangen op een groot feest waar wij kunnen eten, drinken én vooral genieten. Ik pak nog snel een koude douche en een normale wc is ook wel eens lekker in tegenstelling tot de bosjes en struiken!!
Als we de tweede nacht ingaan komen we door het geweldige Zele. Dit stadje is helemaal verlicht met kilometerslange kaarsen op de weg. Dit stuk doen wij met alle hardlopers en dit is puur genieten. Het blijft warm deze nacht met 22 graden en met een korte broek en shirt lopen wij zo de nacht door. Veel drinken onderweg en iedere keer als je gelopen hebt zweet je als een otter. Dan de wisseling en dan is écht alle besef van tijd weg. Je denkt alleen maar aan slapen en rust. Als team laten we België achter ons en komen we Nederland via Ossendrecht binnen. Het andere team moet op dat moment nog door het lastige Antwerpen waar ze het nog zeer moeilijk gaan hebben. Gelukkig kunnen wij slapen en volgens mij lukt dat ook een klein uurtje?
Het is maandagochtend 05.00 als het andere team bij Ossendrecht aankomt. Gezamelijk gaan wij door het geweldige Ossendrecht en het is daar net Carnaval. Wat een feest zeg. We wisselen van team en gaan verder Nederland in en in elk dorpje is het wel feest. De straten zijn versiert met slingers. Geweldig allemaal. Je vergeet spontaan alle vermoeidheid. Ondertussen is het toch echt Tweede Pinktserdag en pas 06.00 uur in de ochtend. Dan op weg voor mijn laatste 28 kilometer naar Rotterdam. Het andere team heeft het loeiheet en zwaar. Met alle lopers gaan we per fiets en wisselend hardlopen richting de Coolsingel in Rotterdam. Onderweg komen we nog team 222 tegen met allemaal bekende sporters uit Nederland zoals Leontien van Moorsel. Bij de doorkomst in Barendrecht zien ik plots Maarten en Harry met aanhang staan. Na een korte praatje en fotosessie loop ik weer verder. Volgend jaar gaan zij de ROPArun doen, dus hierbij alvast veel succes gewenst. Dan eindelijk Rotterdam en het is een groot feest in de stad met haar Erasmusbrug. Alle teamleden gaan samen over de eindstreep. De rillingen gaan door me heen. Wat een feest zeg! Haast niet te geloven dat ik die 530 kilometer samen met het complete team heb gelopen.
Na feloop weer terug naar het Albramswaard voor een biertje en klein hapje. Daar neem ik welgemeend afscheid van het team en stap ik in de trein. Moe en voldaan kom ik om 21.00 thuis aan. Een paar dagen geleden wist ik niet eens dat ik deze loodzware ROPArun zou gaan doen. Om dan in een totaal onbekend team als hardloper in te stappen is dan wel even wennen! Het is een geweldige team om mee samen te lopen en te zijn. Het is een écht team en ze hebben mij zeker het gevoel gegeven dat ik er bij hoorde. Om eerlijk te zijn: ernom genoten! Onderweg ging het allemaal erg goed. Er is weinig fout gemaakt en de sfeer is perfect. Ondanks de hitte is de ROPArun erg zwaar en toch is het mij goed bevallen. Wie weet loop ik volgend jaar weer de ROPArun? Ik wil team 255 bedanken dat jullie mij hebben gevraagd. Waarschijnlijk zal ik dingen door de vermoeidheid vergeten zijn in dit verslag en anders beleefd hebben, maar dat is gezien de lange tocht en slaaptekort niet zo gek! Nu lekker rusten, want morgenvroeg moet er weer gewerkt worden en zondag staat alweer de marathon van Hoorn voor de boeg.
© Rinus van der Wal – Heemskerk / http://www.rinusrunning.punt.nl