Geen Rotterdam marathon gelopen en uitgestapt. Natuurlijk vreselijk balen, want wie wil er nu uitstappen uit een marathon? De tocht begint al met erg slecht slapen de nacht ervoor en vroeg eruit, om 6:30 uur, voor een goed ontbijt. Daarna op tijd vanuit Castricum met de trein naar Rotterdam. Ook Wanno gaat mee en gezellig pratend zijn we op weg naar Rotterdam.
Eerst het startnummer en shirt ophalen en daarna omkleden bij de Rotterdamse school. Plots zie ik daar Ingrid lopen en dat betekent meteen een praatje en een foto maken natuurlijk. Uit het gesprek blijkt dat Ingrid haar loopkameraad Martine vandaag natuurlijk erg veel mist en dit keer doet ze tevens geen marathon in verband met haar knie.
Bij het ontmoetingspunt aangekomen blijkt dat de meeste lopers net op weg zijn naar de startvakken. Gelukkig zijn loopmaten Fred en Tinny met vrouw er nog wel. Wederom een kort praatje gemaakt en gereedgemaakt voor het startvak. Mijn haas Mo kan ik aldaar niet vinden, helaas. Het zonnetje begint ondertussen wel door te breken en echt koud is het dan ook niet. Na Lee Towers hoor ik het kanonschot en ga ik op weg voor alweer mijn tiende marathon. Het is natuurlijk gigadruk en eigenlijk geen doorkomen aan. Samen met Wanno slaom ik naar de Erasmusbrug. Vanuit de achterhoed is dit natuurlijk prachtig om te zien, echt geweldig. Net na de Erasmusbrug hoor ik plotseling mijn naam en als ik omkijk zie ik Maurice net voorbij gaan. Hij is goed op weg en ben benieuwd hoe het zal lopen? Kilometer vijf, dat gaat netjes in 25:03 minuut en ik lig mooi op schema. Daarna gaat de tien kilometer in 50:15 minuut en loop daarmee netjes ietsje boven de vijf minuten per kilometer. Op de 15 kilometer klok ik een tijd van 1:16 uur, maar daar zit een plaspauze tussen!
Ondertussen gaat de zon branden en krijg ik het net als in 2007 weer behoorlijk heet onderweg. Met sponzen en water kan ik ditmaal enigzins verkoeling krijgen. Toch baal ik, want het is mij toch weer te warm voor mijn gevoel. Precies bij het halve marathonpunt (1:48 uur) loopt de pacer groep van 3:30 uur mij voorbij. Helaas kan ik die net niet helemaal bij houden en moet ze laten gaan. Dag blauwe ballonnen. Bij het 23 kilometer punt krijg ik een behoorlijke dip en voel ik mij niet erg lekker worden. Het verbaast mij ik zo vroeg in de wedstrijd al zo’n forse dip krijg. Ik kan mij er over heen zetten en het tempo kan ik goed vasthouden. Zo loop ik via de gezellige Erasmusbrug weer het centrum van Rotterdam in.
Dan het 28 kilometer punt. Gelukkig voldoende sponzen en water, want ik raak toch weer oververhit. Dan plotseling een schreeuw. Het zijn Fred en de anderen. Ik groet snel terug en ga verder. Het tempo is nog steeds goed en vele malen sneller dan in Utrecht. Ik draai de bocht om en zie in de verte het bordje van de 40 kilometer opduiken….aan de andere kant van de weg. De toppers zie ik voorbij komen, op weg richting de eindstreep. Dan het 29 kilometer punt in 2:28uur. Ik draai de bocht om en krijg het zowaar megazwaar en mijn lies gaat zeer doen. Ik voel ook de warmte in mijn hoofd. Nu slaat de twijfel enorm toe. Ik bedenk dat ik een week geleden zelfs nog behoorlijk de griep heb gehad. Ondanks de mooie tijd en tempo merk ik dat er iets is wat niet in orde is. Ikzelf krijg ook het grote vermoeden dat wanneer ik door ga met deze marathon dat ik waarschijnlijk kapot ga of in ieder geval dingen gaan gebeuren waar ik later veel pijn en spijt van zal hebben.
Ik stap dan ook na 29 kilometer uit. Eerst rekken en strekken, daarna wandel ik terug naar de finish. Eigenlijk best gemakkelijk. Zelfs nog een praatje gemaakt met een andere hardloopster, die ook was uitgestapt. Zelfs onderweg een roos van een vrouw gekregen. Deze dame heeft deze natuurlijk direct aan de uitstappende hardloopster gegeven! Ook een keer leuk om nu eens te douchen met de toppers die onder de drie uur hebben gelopen. En dan is het wachten op Wanno. Onze Wanno is er nog steeds niet en ik probeer hem te bellen . Ook Wanno blijkt uitgestapt te zijn bij het 28 kilometer punt en heeft het zeer moeilijk gehad! Wat een marathon, met de trein naar huis en aldaar relaxen.
Natuurlijk baal ik enorm dat ik uit moest stappen. Dit keer wel mijn gezonde verstand eens gebruikt om mijzelf te beschermen. Toch weer een vreemde ervaring dat wanneer je ook best wel goed loopt, qua tijd, het dan toch niet gaat. Natuurlijk is de Utrecht marathon nog maar drie weken achter de rug en de griep in de voorlaatste week heeft een grote rol gespeeld. Daarbij weer de warmte. Deze viel weer bitter tegen. Tevens voelde de oude schoenen die ik aan had niet goed. Allemaal excuses voor het uitstappen, maar zo is het nu eenmaal gelopen en achteraf geen spijt van. Rotterdam is nu een mooie trainingsloop geworden voor over twee weken, Over twee weken hopelijk nu wel mijn tiende marathon in Enschede en hopelijk nu voor eens en voor altijd dat die zon weg blijft! Oh ja, mijn schouders, armen en gezicht zijn verbrand door dat kleine beetje zon.
© Rinus van der Wal – Heemskerk / http://www.rinusrunning.punt.nl