Beste Beren-lezert. Ik ben zondagavond laat thuisgekomen van een fijn, sportief weekendje met Henk Diekmann, Ron de Kluizenaar en Gerald van den Berg mijn loopvrienden van AV Veluwe. Ze zijn wat sneller dan ik momenteel, maar daar ga ik op den duur vast wel weer wat verandering in aanbrengen. Tijdelijk zijn er andere prioriteiten.

Dag 1 M’n loopvrienden zongen dat het een lieve lust was
Vrijdagochtend 1 november 2013 gingen we ’s morgens rond tien uur al op pad om in Harlingen een kop koffie te kunnen drinken en de boot van rond enen te kunnen nemen. We houden van een rustige start en het marathonweekend begint net als bij Berenloop-sponsor Jumbo ook al op vrijdag! Best ver rijden steeds van Apeldoorn naar Harlingen. Stukjes omrijden door plaatselijke onbekendheid in het Noorden was daar een oorzaak van. Volgende keer maar een navigatiedingetje meenemen. In de terminal was het al behoorlijk druk toen we er aankwamen. Zij hadden waarschijnlijk wél zo’n dingetje aan boord. Kop koffie halen dus. Beetje koud door de grote sloot melk dat wel. Maar ja, kou hoort een beetje bij dit weekend bleek later, dus dat kwam goed uit. Dan konden we vast oefenen.

Pal voor het “inchecken” (printje met barcode onder het scanapparaat, de techniek staat voor niks) kreeg ik een telefoontje i.v.m. een sollicitatie waar een werkgever nogmaals aangaf dat ze enthousiast over mijn C.V. en brief waren. Een leuk begin van het weekend was dat dus voor me. Een mooie bootreis op de trage boot was het vervolgens. Die doet er normaliter een paar uur over om naar West-Terschelling te gaan. Nu dus ook. Beetje praten, wat eten en drinken, beetje aan boord rondlopen en op het dek kijken. Hier en daar een schuimkop, een wandelende I-pad, een whiskey-sigaren-jup aan dek en af en toe een weinig boeiende boei maar in de verste verten geen walvissen of zeehonden gezien (dacht ik). Dat staat altijd zo mooi in de folders die je dan zo leest, maar het valt tegen als je ze dan tóch niet ziet, vind ik, dergelijke zeedieren.

Op Terschelling gingen we de gereserveerde fietsen ophalen, als vanouds bij de firma Zeelen, die ook het bagagevervoer regelde. De bagage werd netjes door hen gelabeld en naar het hotel gebracht wat erg fijn was. Dan hoefden we daar niet mee te sjouwen. De fietsen hebben we toen al snel in de winkelstraat gezet en een beetje in “West” (= West-Terschelling) rondgekeken. Eén van mijn loopvrienden was er nog nooit geweest. Allicht nog nooit op een Waddeneiland wat ik best bijzonder vind aangezien ik op vrijwel alle eilanden wel even geweest ben. Dat was een leuke introductie voor hem dus!

Pal ten Noorden van “West” is een grote heuvel waar vandaan je mooi naar het dorpje kijken kan. Dat vind ik altijd erg leuk om daar even te zijn. Daar gingen we dus even naar toe. Best veel stormschade was daar en ook was stormschade in het dorp zichtbaar van de storm in de week ervoor. We hebben op de heuvel wat stoere mega bunkers en een leuk klein mini seinhuisje gezien. Een fraai contrast. Een sprookjesachtig huisje á la Hans en Grietje maar dan zonder de boze wolf want die was in Luttelgeest verongelukt. Was nieuw voor mij. Was me nooit opgevallen dat dat daar stond dat seinhuisje. Het huisje is door de voortschrijdende techniek gaandeweg overbodig geworden en kan hier en daar een likje verf gebruiken. Jammer eigenlijk dat zulke fraaie seinhuisjes door van allerlei moderne apparatuur achterhaald zijn. Ook daar lagen de sneldekpannen overal op de grond.

Nadat we in het dorpje wat gegeten hadden werd het al rap wat donkerder en toen zijn we snel naar het dorpje “Lies” gefietst. Dat dorpje ligt zo’n 12 km vanaf West-Terschelling. Daar hebben we onze spullen snel naar de hotelkamer gebracht. Een leuke, grote vier persoonskamer met wat tweepersoonsbedden, een eenpersoonsbed en een bad/douche hadden we daar. Prima geregeld allemaal daar in “de Walvisvaarder”. We hebben daar wat koffie met cranberrygebak gegeten en gedronken. Helemaal goed. Lekker bij de open haard die we zelf af en toe van hout mochten voorzien. Verder hebben we niet veel gedaan. We zijn nog een klein beetje buiten geweest waarna we naar het dorpje “Hoorn” zijn gefietst. Zo’n 10 minuten fietsen vanaf “Lies”.

In Hoorn is het café van Hessel “de Groene Weide”. Misschien ken je Terschelling en dit café waar het altijd gezellig is? Wat drinken en om 22:30 uur startte het optreden van Hessel. Hij krijgt Ahoy plat dus in zijn Groene weide lukt dat ook !! Liedjes als “Terug naar Terschelling” maar ook van allerlei oude rockachtige liedjes waren daar erg leuk te horen. Ik was er al vaker geweest maar iedere keer is dit weer leuk. Iedere avond stijgt en daalt er een heuse vuurtoren. Een wonder van moderne techniek. Alleen het liedje van het egeltje ontbrak aan het programma. Volgend jaar hopelijk weer. Het was lekker druk in het café en het bier was ouderwets lekker. Nu we het toch over zingen hebben; We hebben zelf regelmatig een soort Zuiderzeeballade gezongen tijdens het weekend. Tot vervelends toe was dit in de groep hoorbaar. Ook het liedje “The answer my friend is blowing in the wind”, je weet wel, was redelijk vaak te horen. M’n loopvrienden zongen dat het een lieve lust was zo zeg je dat toch ?! Ik ben dan altijd een beetje stil. zo kent men mij. Ik luister dan graag naar mijn loopvrienden en drink mijn bier, eet mijn gebak, fiets mijn tochten en loop mijn loopjes. Wat later op de avond in het café kwam Hessel’s dochter Tess gepassioneerd zingen. Ook Hessel is dan altijd vol energie. Twee kanjers voor de prijs van één. Mooie heldere stemmen. Zingen samen met haar vader en ook wat liedjes alleen. Onderwijl brak er een snaar maar dat stoorde nauwelijks.

Daarna fietsten we door de nacht weer naar het hotel terug waarna we lekker gingen slapen.

Dag 2 Prima pastaparty in hotel “De Walvisvaarder”
Zaterdag heb ik samen met loopvriend Gerald, mede-organisator van dit loopfeestje, aan de zogenaamde “Kleine Berenloop” meegedaan. De andere twee loopvrienden gingen wat andere dingen doen. Ook zij vermaakten zich actief en haalden frisse neuzen. Samen hebben we de 10 km-loop “Kleine Berenloop” gedaan Gerald en ik. Ik heb hier lekker gelopen en m’n loopvriend wat sneller. Na afloop kregen we een leuk klein beertje als herinnering, koffie en koek. Een zogenaamde “pondkoek”. Best machtig. Smaakte goed en het was een leuk evenement. Ook was er muziek en wat demonstraties bij dit nieuwe loopfeest.

Bijvoorbeeld over “chi-running”. Beetje schuin-naar-voren-vallend lopen was de bedoeling alsof je tegen de wind in loopt haha. Best handig zulke info! Daarna zijn we met een omweg weer terug naar het hotel gefietst om daar aangekomen bijv. wat te gaan douchen, alsof we nog niet nat genoeg waren. Na het douchen hebben we weer wat gedronken. Douchen, fietsen en drinken. Tsja, je doet best veel tijdens zo’n loopweekend dat zul je wel herkennen.

’s avonds hebben we een prima pastaparty in hotel “De Walvisvaarder” meegemaakt. Super verzorgd. Verschillende pasta’s, sausen, vlees- en vissoorten en een zeer grote sortering salades en zaken waarmee je dit nog lekkerder kon maken (spekjes, olijven, augurken, eigerechtjes, enz. enz enz.). Zeer lekker! Overdreven lekker bijna voor zover dat zou kunnen. Er was goede rode huiswijn bij het eten. Lekker, want ik hoefde toch niet te rijden haha. Lopen ook niet zoals later zou gaan blijken. Knap dat ze het eten zo prachtig verzorgd hadden. Lekker en het zag er mooi uit. Best leuke, attente serveersters (m/v) ook! Het voltallig personeel bleek samen goed in staat om het hun gasten goed naar de zin te maken daar in “de Walvisvaarder”. Knap ook dat de jonge, mooi in het zwart gestoken ober zo prachtig “U” tegen zijn gasten bleef zeggen. Tegen zijn vrienden zei hij wel eens “je” vertelde hij desgevraagd ..

’s avonds begon het behoorlijk te waaien wat niet veel goeds aankondigde voor de dag erna. De weersverwachting was niet gunstig voor de jeugdloop en de grote Berenloop op zondag en dat bleek toen al best wel dat dat zou gaan uitkomen.

Dag 3 Zwaar weer
Zondagsmorgens om 8 uur zou de beslissing vallen of de marathon en de halve marathon door zou gaan. Maar dat werd voor de marathon al vervroegd naar ongeveer 23:00 uur ’s avonds. Was niet leuk maar wel erg begrijpelijk. Er waaide tenslotte wel ERG veel wind weg. Ik ben ’s nachts om drie uur even buiten wezen kijken naar de storm. Het waaide best flink. Ik ben maar snel weer lekker het bed in gegaan daarna. Wat moet je buiten als je ook lekker in je bedje kan liggen.

’s morgens volgde op zondag het finale besluit dat alles afgelast was. Storm ergens tussen windkracht 9 en 12 gecombineerd met regen. Kortgezegd “kou” dus zou voor groot onderkoelingsrisico kunnen zorgen zei de man van de KNRM die we op de kade spraken. Ook is de capaciteit van geneeskundige zorg op Terschelling daar onvoldoende op berekend stond op de Beren-site dus dan is dat zo! Zelfs de juffrouw die voor de jassen zorgt in Hessels’ café waarschuwde al voor “zwaar weer”. Iedereen heeft verstand van weer op Terschelling bleek meermaals. Ook wist ze te vertellen dat in dit jaar -dat niet voor niets eindigt met cijfer 13- al verscheidene andere evenementen, zoals bijvoorbeeld ook de mooie Fjoertoer, waren afgelast. Niet leuk zo’n besluit om de Berenloop te cancellen maar daar stap je als sportieve lopert snel overheen.

We zijn met ons groepje en wat andere lopers als vervangend programma ’s middags naar het strand gelopen. Best vreemd zo’n afgelasting in best mooi weer maar op het strand aangekomen bleek het daar best veel heviger te zijn dan we aanvankelijk dachten. We zijn daar met de wind mee over het strand geblazen in tegengestelde richting dan hoe anders de halve en de hele marathon eigenlijk zou lopen. Het zand raasde daarbij over het strand wat een erg mooi gezicht was ..

Toen we naar het hotel terugliepen kwamen ons best veel lopers tegemoet. Allemaal wilden ze weten “of het écht wel zo erg zou spoken op Terschelling ..”. Een politie-jeep draaide zijn raampje open en we spraken wat met de politiemannen. Twee ooms agent. Ook ik had een gevonden politiemutsje op, maar dat is ze niet opgevallen. Ze bleken op pad om waaghalzen te helpen en om alarm te slaan bij gebeurtenissen. Als er lopers zand in de ogen hadden gekregen dat soort extreme calamiteiten.

Vervolgens hebben we telefonisch onze terugreis met de boot vervroegd. Half 6 werd het i.p.v. zeven uur. Na op onze kamer gedoucht en wat gegeten te hebben hebben we ingepakt en zijn we uitgecheckt waarna we bepakt en bezakt met de bus naar “West” teruggereden zijn. Twee euro kostte dat wonderschone ritje. Waar vind je dat nog dat je met geld in de bus betalen kunt bij een vriendelijk buschauffeur die daarna vervolgens zo’n prachtige rondleiding over het eiland verzorgt ?! In “West” hebben we lekker nog wat rondgewandeld, vis gegeten en rondhuppelend spul aangemoedigd (de omschrijving voor zulke iemanden is me ff ontschoten) en we hebben ergens wat chocolademelk met slagroom gedronken. Stuk Cranberrietaart met slagroom er maar weer bij. Het kon niet op. Op een bordje in het kleine café aan de haven stond op een aankondiging “roggenbrood met spek” vermeld. Op de Veluwe heet dat “roggebrood” maar op een viseiland wordt dat dus op een andere wijze geschreven. Ze zien daar vast meer “roggen” dan “rogge” denk ik !! Buiten dat leuke, favoriete cafeetje kwam toen opeens de wind ENORM opzetten waarbij bleek dat het afgelasten VOLLEDIG terecht was voor de duizenden lopers.

Slechts de wat meer ervaren lopers zouden goed kunnen finishen. Er zullen vast velen compleet doorweekt zijn geweest die middag. Het standbeeld op de kop van “West” (juffrouw Jannie) werd door doorloopvriend Ron een beetje uit de wind gehouden. Het waaide (woei ?) daar flink stormachtig inmiddels. Ook loopvriend Henk kon er wat van af en toe.

Om half zes vertrok onze boot. We gingen in de stromende regen aan boord. Lekker als je dan binnen bent en fijn dat de boot allicht kan vertrekken .. Toeoeoeoet !! ging de toeter, het schip ging vertrekken. Jammer dat het einde al weer begonnen was. Aan boord heb ik wat proberen te schrijven, maar dat bleek wat lastig. Zo’n Samsung is best prima om mee te bellen maar van het woord “internetten” maakt zo’n toestel al snel iets van “interneren” wat toch echt een heel andere betekenis heeft !! Ik had een voorbeeld kunnen nemen aan een elkaar sms-ent/ Wattsappelend jong stelletje dat naast ons, niet gezellig, tegenover elkaar zat. Zij waren veeeel vertrouwder en geinteresseerder in de digitale wereld dan ik. Hopelijk ook in elkaar ..

Tot slot
Het was een fijn weekend. Organisatie bedankt. Henk, Gerald en Ron bedankt! We zijn leuk met elkaar omgegaan en door de eilanders enorm verwend. Lekker om nu ook weer thuis te zijn en de typische thuis-bezigheden weer te mogen doen. Volgend jaar graag wéér zo’n mooie virtuele Berenloop-marathon!  Met jou?

© Iwan van Aken – Apeldoorn