Het weekend van 1 en 2 maart 2008 was het weekend waar atleten met net iets meer belangstelling het weerbericht in de gaten hielden. Zonnig, droog, warm, koud of toch gewoon héél nat. Een ding was zeker: het was meer dan nat en dat bracht het beest in de echte crossliefhebber naar boven.
Op zaterdag, de eerste crossdag, werd het geduld van vele crossliefhebbers dusdanig op de proef gesteld toen bleek dat een gedeelte van de A27 was afgesloten. Afgesloten doordat sterke, mogelijk eeuwenoude, bomen de storm van de nacht ervoor niet aankonden. Zo ook de redactie van Loopkrant.nl. Minutenlang stond de auto stil. Met zwetende handen staan we net als tientallen lopers en supporters in de lange rij te wachten. In de rij op weg naar het Brabantse Rijen, wat een humor. Wachten om verder te kunnen. Hopen dat je nog verder mag. Verder op weg naar de locatie waar het Nederlands Kampioenschap wordt gehouden. Een wedstrijd waar je het hele jaar naartoe hebt geleefd!
Maar dan lacht het geluk ons toe: de auto mag zich verplaatsen. Tien meter…, want enkele secondes later staan we weer stil. De ramen aangeslagen en het humeur in de vier-bij-vier daalt met de minuut. Zweten in een ruimte van slechts 2 bij 3 meter is dit niet iets wat je op de agenda plaatst. Ondertussen worden minuten een half uur en een half uur uiteindelijk ruim een uur. Daarbij om de vijf minuten kijken op het wedstrijdschema, want redden we het nog? Ligt het startnummer nog klaar? Is inlopen nog mogelijk of is het vanuit de auto direct met spikes en wedstrijdtenue in de hand één lange sprint naar het startvak?
Bij aankomst op het wedstrijdterrein van AV Spirdidon mag in de handen worden gewreven. De dames van de organisatie geven zonder moeite het startnummer, zelfs twee startnummers vandaag. Met trillende handen wordt de chip vakkundig maar snel om de veters van de spikes verbonden. Nummertje op en gaan met die banaan. Op het modderige parcours is de strijd onderussen al hevig losgebarsten. Net als tijdens de Amersfoortse Bergcross liet ook vandaag John van Wansum de jongere strijdlustige lopers zien wat crossen is. In Amersfoort moest hij nog Martijn Broekman voor laten gaan, maar rond de klok van half vier was het dan eindelijk weer zover… Met beide handen naar de hemel passeerde hij deze zaterdag de eindstreep. Voor de zoveelste keer Nederlands Kampioen Cross bij de 55-plussers, maar nog nooit zo mooi. Wat ook zeer sterk was is de winst van Joop Rüter. Vooral bekend om zijn strijd op de Rotterdam marathon tegen Ed Whitlock. Echter in elke krant is het deze week wel te lezen: als 74-jarige marathonloper uit Rotterdam laat ‘Onze opa Joop’ zien wat echt crossen is.
Lopen in de modder is een discipline apart en in een strijd als dit zie je de echte crosser naar boven komen. Snelle baanatleten en grote duurlopers van de weg pik je er zo uit. Zij kiezen hun ideale route, ze draaien en keren en lopen hun rondes. Echter de die-hard fanatiekeling, de man met ballen en de vrouw met klimkuiten gaan niet lopen wikken en wegen. Zij gaan linea recta rechtdoor. Dwars door de modder. Op handen en voeten desnoods. Niet bang voor smerige handen of gitzwarte sokken en schoenen na afloop. Risico durven nemen bij het ingaan van de bocht. Het enige wat kan gebeuren is dat je valt en met je snufferd in de bruine derrie ligt. Maar wat dan nog? Opstaan is zo gedaan en dat is het risico van ‘het vak’.
Echte crossers spreken dan ook niet over veldlopen of hollen door de modder. Nee, een crosser in hard en nieren heeft het over doorzetten, doorstampen, verzuren en lopen met modder in je nek. Aan de zijlijn zal niet iedereen dit snappen, maar laat deze lopers vooral hun gang gaan zo eens in het jaar. Na afloop zullen ze mopperen als ‘wat een zwaar parcours’, ‘die spikes trek ik nooit meer aan, voortaan weer op gewone schoenen’, ‘die verrekte benen kreeg ik niet meer omhoog en m’n poten werden stomweg in de modder gezogen’, ‘de korte cross is te kort en de lange cross is veels te lang..volgend jaar zien ze mij niet meer!’. Diep van binnen zijn ze trots op de hoeveelheid modder op de kuiten en vergelijken het dan in de kleedruimte ook grondig met die van hun tegenstanders. Als puntje bij paaltje komt zien we ze gelukkig elk jaar weer aan de start staan….jij toch ook?
© Redactie Loopkrant.nl