Dinsdag 18 juni liep ik tegen mijn zoontje Milo (12) een 1000m op de kunststofbaan in Epe. Hij had nog nooit onder de 4 minuten gelopen (PR 4.07) en zou 5 euro krijgen als dat lukte. Dat was hem niet genoeg hij wilde weten wat hij kreeg als hij mij versloeg. Ik beloofde hem 25 euro in de wetenschap dat hij dan zijn pr met haast een halve minuut zou moeten verbeteren.

Vlak voor de start wenste hij me geen succes maar zei:”ik loop je helemaal zoek”. Ik had hem een pieper omgedaan die om de 48 seconden een signaal zou geven zodat hij wist dat hij op een schema van 4 minuten of sneller liep. En pang daar gingen we. Een hoop gedrang en alles liep hutje mutje bij elkaar. Milo nam brutaal het voortouw en begon zelfs te lachen toen hij merkte dat ik achter hem zat.

De pret was van korte duur. Na 200m liep ik weg, maar helemaal gerust was ik er niet op. Na de finish keek ik snel achter me waar hij was en zag hem komen aansprinten. Ik ben kapot hijgde hij na de finish en toen begon het horloge te piepen. Je bent binnen de 4 minuten riep ik trots. Het gaatje was 16 seconden (3.39.7 en 3.55.9) maar hij komt er aan. Ik kan maar beter gaan sparen.

© Rinus Groen – Apeldoorn