Toevallig stond ik vorige week even met een collega over tv-kijken te praten. Gevoelig voor goede adviezen had ik mij namelijk door de een stukje in de krant laten overhalen om naar een tv-programma te kijken. Tot mijn verbazing en irritatie lukte het om in deze uitzending, door het veelvuldig tussenvoegen van reclameboodschappen, een programma van een kleine 30 minuten uit te smeren over 5 kwartier.

Op 8 januari 2008 schreef Henk Geilen al over het beroemde pad: Er is nog heel wat te lopen 
Op 5 februari 2008 schreef Henk Geilen al over het beroemde pad: Toch nog een goede daad kunnen doen

Deze collega vertelde dat zij daarom meestal tv keken via hun harddisk recorder. De toegevoegde waarde hiervan ontging mij even want opgenomen reclame blijft reclame. De truc was echter dat je door een druk op de knop de reclame kon overslaan. Nu heb ik gezien dat wij thuis ook zo’n apparaat hebben; deze toepassing hiervan was mij echter geheel niet bekend. Mij boeide dan ook hoe zij wist dat dit kon. Eigenlijk was dit een overbodige vraag want ik heb het hier over een vrouwelijke collega en vrouwen zijn vele malen handiger met apparaten dan wij mannen; zeker als er knoppen op zitten. Toch vertelde zij mij dat dit gewoon in de handleiding stond. Nu behoor ik tot de groep mensen die als ze een nieuw apparaat krijgen de handleiding heel snel doorbladeren op zoek naar de aan/uit knop en ze vervolgens opbergen op een plaats waar ze deze nooit meer kunnen vinden. Dus vroeg ik geheel verbaasd: lees jij dan handleidingen? Haar reactie was: “zeker niet, maar ik heb een man die 3 kwartier op het toilet zit!”

Toen ik zondagmorgen in de trein richting Amsterdam zat om daar te gaan genieten van etappe 3 van het Willibrorduswandelpad viel mijn oog op een sticker met WC en een pijltje. Nu is het zo dat ik sinds een tijdje op de display van mijn Polar van alles te zien krijg, behalve mijn hartslag. Toen moest ik aan bovenstaand verhaal denken. Omdat ik toch zo’n twee uur en twintig minuten treintijd voor de boeg had en ik mij stierlijk verveelde, besloot ik ook eens een tijdje met de handleiding van mijn horloge op het toilet te gaan zitten.

Als je in Nederland nog eens een echt avontuur wil meemaken, dan kan ik het plaats nemen op het toilet van een rijdende trein van harte aanbevelen. De eerste uitdaging bestaat erin om een toilet te vinden dat nog in gebruik is. Als deze hobbel genomen is, is het binnenkomen met een goedgevulde rugzak de volgende uitdaging. Dan begint het echte werk. Je moet proberen op de pot te gaan zitten zonder al teveel contact met de wc-rand. Dit is de ideale training voor je bovenbenen. Dan is er nog steeds de rugzak die je eigenlijk niet op de grond kunt zetten maar ook niet op je rug kunt houden. Tevens is er nog een soort hete luchtkanon, dat bedoeld is om na afloop je handen te drogen, geïnstalleerd. Om de een of ander reden begint dit spontaan te loeien en zorgt er voor dat je haren – voor zover aanwezig – en passent nog even geföhnd worden. Als je dan uiteindelijk in positie bent,begint de trein allerlei slingerbewegingen te maken en kun je dus je coördinatievermogen ook nog even trainen. Doordat ik dus op deze manier onverwacht een extra looptechniek training voor mijn kiezen kreeg is helaas het bestuderen van de handleiding van mijn Polar er bij ingeschoten.

Uiteindelijk kwam ik dus weer een ervaring rijker op station Amsterdam-Sloterdijk aan. Hier ontmoette ik Wim de Kwant, Bram en Erwin. Helaas hadden bij dit stukje van de WillyBrammes de dames verstek laten gaan. Vandaag stond het stukje door en rond Amsterdam tot in Abcoude op het programma. Opvallend was dat alle deelnemers ook in juli in Zwitserland aan de SJM gaan deelnemen. Blijkbaar zijn de bergen rond Amsterdam het ideale trainingsgebied hiervoor. 

Dus: je neemt twee geboren en getogen Amsterdammers, zet hier een Rotterdammer bij en laat die samen met een Limburger een flink stuk door en rond Amsterdam lopen. Om zeker te weten dat er wat discussie ontstaat, laat je tevens nog een aantal grapjassen los die er plezier aan hebben om de routemarkering te verwijderen. Dit zijn absoluut de beste ingrediënten voor puur loopplezier. En dat hebben we ook gehad; het weer was fantastisch en er was weer meer dan genoeg te zien. Waar we precies allemaal gelopen hebben kan ik uiteraard niet meer reproduceren daarom verwijs ik naar de animatie op mijn site. De combinatie van grootstedelijke bebouwing en even later weer een vrijwel leeg landschap blijft voor mij verrassend en onverwacht.

Er zijn verschillende lopers geweest die mij naar aanleiding van de twee vorige etappes benaderd hebben en aangegeven hebben dat zij ook graag mee wilden lopen. Zij wilden wel graag weten hoever de te lopen afstand zou zijn. Bram heeft zijn loopjes altijd perfect voorbereid. Hij haalt de te lopen afstand uit de officiële routebeschrijving. De ervaring van de afgelopen loopjes was echter dat de daadwerkelijke afstand steeds 10 procent meer was dan de beschrijving. Volgens de beschrijving stonden nu 50 kilometer op het programma. Om geen valse verwachtingen te wekken is besloten om er van uit te gaan dat deze etappe dan ook waarschijnlijk 55 kilometer zou zijn. Uiteindelijk bleek de echte afstand nu 45,5 kilometer te zijn. Dus de afwijking van 10 procent was er weer.

Nog meer foto’s zijn te zien op mijn persoonlijke site.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/