Iedereen kent wel de 1e regels van het bekende lied van leen Jongewaard ‘Op een mooie Pinksterdag’. Ik dacht aan dit lied, met een kleine aanpassing van de tekst toen we gingen trainen met groep 1 op zaterdag 22 december. "Op een mooie winterdag, lopen op de hei. Liep ik met mijn groepje fijn te lopen door de sneeuw…"

Sneeuw , zul je zeggen? Nou ja, het had niet echt gesneeuwd. Maar de hei was helemaal wit van de bevroren rijm. En dat was zo mooi. Sommige van de lopers hadden romantische en lyrische gedachten bij dit aanzicht. En inderdaad; je kon hier niet onbewogen bij blijven. Zo mooi. En we wilden wel een foto hebben van onze groep eigenlijk tijdens dit gebeuren. Maar ja. Wie heeft er nou een fototoestel op zak tijdens de training. Ja, er zat er één op mijn gsm, maar die had nooit vast kunnen leggen wat wij op dat moment allemaal voelden.

Dus gedachten opzij en verder trainen. De sfeer was heel erg goed zoals altijd en we trainden met heel veel overgave. Maar toch bleef de gedachte hangen van "hadden we hier nou maar een foto van". Als je maar hard genoeg blijft denken met z’n allen dan gebeurt het ook. Bij de uitgang van de hei troffen wij een professionele fotograaf samen met zijn model/partner die foto’s aan het knippen waren. HET MOEST ZO ZIJN. Sommige dames van de groep gebruikten meteen hun charmes om de fotograaf te verleiden om een mooie foto van de groep te maken.

We zijn de fotograaf Ruud Strobbe uit Vught heel erg dankbaar dat hij onze gevoelens heeft weten vast te leggen op deze foto. Wat kan het leven toch mooi zijn. Is het geen plaatje!!

© Wim van de Griendt