Tegenwoordig lopen er veel meer vrouwen dan een kleine twintig jaar geleden. Toch zijn er bij hardloopwedstrijden en trimloopjes meer mannen dan vrouwen die deelnemen. Hoe komt dat? Zij denkt er het hare ervan. Vrouwen hebben vaak wat anders te doen in het weekend. Mannen daarentegen vinden dat ze wel even weg kunnen. En dat doen ze ook.
Er zijn mannen die verslaafd lijken aan het hardlopen. Ze lopen hier en ze lopen daar. Ze lopen overal. Er zijn echtgenotes die daar geen probleem mee lijken te hebben. Zij vinden het zelfs leuk om hun man aan te moedigen. Hun huiskamer staat boordevol met gewonnen bekers. De wanden hangen vol met herinneringsmedailles. Ze drinken hun koffie en thee uit de gratis mokken van diverse hardloopverenigingen. De vaantjes hangen in de gang. Stapels handdoeken van loopjes in de badkamer. En de T-shirts, die ooit gekregen zijn bij de trimlopen, worden afgedragen als nachthemd. Op het toilet hangen zelfverzonnen spreuken over het hardlopen. Plakboeken vol met foto’s, oorkondes en uitslagen liggen onder de salontafel. Als er visite is wordt er alleen maar gesproken over het lopen. Worden er zelfgemaakte video’s over de gelopen lopen vertoond.
Dit soort vrouwen gaat gezellig met manlief mee. Laten zich rijden naar mooie gebieden en verre drukke steden. Niet om zelf te lopen. O, nee! Ze kijken hoe hun man loopt. Zijn belangstellend naar zijn eindtijd en hoe hij heeft gelopen. Ze smeren broodjes en maken koffie voor onderweg. Ze reizen stad en land af met hun man voor een leuk loopje. Of een mooie zware cross. Want manlief zoekt het loopje uit. Het vrouwtje gaat braaf mee. Bij de loopjes komen ze andere vrouwen van lopers tegen. Met hen is het gezellig kletsen. Ze wandelen een rondje en als er winkels in de buurt zijn dan worden die bekeken. Soms trakteren ze zichzelf op een ijsje. In het buurland eten ze zelfgebakken taarten van de andere vrouwen van hardlopers die de club van hun man een warm hart toedragen. Er zijn echtgenotes en/of vriendinnen van die mannen die zelfs het inschrijven voor hun man regelen. Liefdevol spelden ze zijn loopnummer op zijn vers gestreken loopshirt. Strikken zijn veters vakkundig. Natuurlijk hebben ze een flesje drinken voor hem achter de hand.
Het potje blessurezalf zit standaard in hun handtasje. Ook een klein schaartje voor als er ergens een draadje aan hangt. Als het winter is staan ze met droge en warme kleding bij de finish. In de zomer een groot badlaken om het zweet van zijn hoofd te deppen. Zorgzame vrouwen zijn het. Een ieder begrijpt dat het niet gaat om jonge lopers met jonge vrouwen. Neen, de vrouwen die hun mannen zo zorgzaam vertroetelen zijn vaak middelbaar en zelfs ouder dan dat. Ach ja, na zoveel trouwe jaren moet een vrouw haar man koesteren. Ze zijn elkaars toekomst en elkaar zijn verleden.
Er gaan vrouwen zelfs zover dat ze de organisatie helpen bij de verzorging. Als ze dat doen mag manlief gratis lopen! Dat zijn pas vrouwen! Alles en alles hebben ze over voor de sport van hun man. Ze lijden kou voor hen en kopen een zonnehoed om hun huid tegen schadelijke zonnestralen te beschermen. En dat is nog niet alles! Is de laatste loper gefinisht dan helpt haar man en zij de organisatie nog met het opruimen. Prachtvrouwen zijn dat! Waar vind je zulke vrouwen nog in 2012?
© Iris Bouman-Hoogerdijk