De 4e Gerrit Voortman Lemelerbergloop – Loopkrant.nl

Op 3 november genoten weer enkele honderden lopers van de prachtige omgeving, waarin de cross wordt gehouden. Het natuurgebied de Lemelerberg maakt het de atleet niet makkelijk; het parcours is volledig onverhard, bestaat uit zandwegen, brede en smalle paden, soms voorzien van wortels, steile heuvels, vele hoogteverschillen met zware klimmen en snelle afdalingen.

Deze loop is niet zo maar een loopje, het is één van de mooiste crosswedstrijden van Nederland. Via een brede trap rent men naar beneden om te finishen. Voor elk wat wils en een echte uitdaging voor een ieder die eens een ander wedstrijd/loopje wil doen. Deze loop is geschikt voor jong en oud. De wedstrijd kent verschillende afstanden: voor de jeugd een 1000 meter en een 2500 meter. De overige afstanden zijn 5,3 kilometer en 10,8 kilometer. Het is een hardloopwedstrijd, die niet alleen om zijn afstand afwijkt. Het is er ook één die de zwaarste en de mooiste is.

In de aanloop naar deze wedstrijd ben ik op donderdag al snotverkouden. Vrijdag is het alleen maar erger geworden. En ik overweeg om niet mee te doen. Zaterdagmorgen maar kijken hoe ik me voel. Ik heb voor zaterdag met Erik afgesproken om te gaan. Doordat ik me wat beter voel na een nacht goed doorslapen te hebben vertrekken we met zijn drieën naar de Lemelerberg. Joop is er ook bij. Tegen tweeën zijn we bij het inschrijfpunt in het restaurant bovenop de Lemelerberg. Het is hier gezellig. Het is aantrekkelijker om aan een tafeltje te gaan zitten dan om te gaan lopen. We doen dit niet. We hebben net nog even tijd om met zijn drieën in te lopen. Elk jaar zijn er weer méér mensen die deelnemen. Na het omkleden bij de auto melden we ons bij de start. John en zijn vrouw zijn er ook.

Redactie Loopkrant.nl

Voordat we het weten starten we om 14.30 uur met de 10,8 kilometer loop. Ja, ik sta weer net als in 2006 in de tweede linie achter de koplopers. Dit jaar zijn er ook twee Keniaanse lopers. De eerste kilometer gaat over de heide om vervolgens aan één stuk naar beneden te dalen. Het is oppassen voor de boomwortels, wel of niet gesponsord door de Rabobank, op de weg. Dat snelle afdalen is dus niets voor mij. Door het bos gaat het op weg naar de eerste steile klim. En wat voor eentje. Allemachtig wat is ie steil (19% schat ik) en elk jaar is het weer een opluchting als je boven bent. In je ritme komen is er bij deze loop vandaag maar waarschijnlijk nooit niet bij.

Boven op de top lopen we een stukje over de heide om dan het bos in te gaan. Links en rechts gaat het. We dalen een stukje en komen langs de eerste toeschouwers. Ik loop in de buurt bij Bernadette Schuurman die verzorgt en rustig loopt. Hier maar bij in de buurt blijven. Het gaat geleidelijk aan weer omhoog, het pad is rul en het laatste stukje gaat dan weer steil omhoog. Na de afdaling lopen we een paar kilometer naar de volgende klim met uitzicht op Nijverdal in een mooi versluierde omgeving. De afdaling gaat opnieuw in mul zand en steil naar beneden. De hardloopschoenen zakken tot aan de enkels in het zand. Ik doe maar net alsof ik wil gaan vliegen. Beneden aangekomen gaat de route via een drassig bospad. Na anderhalve kilometer lopen we weer over de heide en door de jeneverbesstruiken. Op weg naar de eerste doorkomst bij de start. Eerst nog even een bultje naar boven en dan als een gek naar beneden.

De eerste doorkomst gaat in 15.48. Jeetje wat snel. Mijn hartslag is veel te hoog. Ik probeer wat meer in een rustig tempo te lopen. Dat lukt dus voor geen meter. Bij de bestijging voor de tweede keer van die steile berg lijkt het of mijn hart buiten het lichaam komt. Met wat knikkende knieën bovenop de berg vervolg ik de route. Straks nog een keer, die klim, wat een afzien. Ik haal Truus in die met de wedstrijd gestopt is.

Na de tweede berg beneden kom ik in een wat gestaag tempo te lopen en zo kom ik voor de tweede keer voorbij start/finish. In 32:05 minuten gaat dit. Is het Endorfine? Nee toch, dat komt niet vrij na zo’n korte inspanning. Het zal de Xylometazoline wel zijn, die in de neusdruppels zitten?! Of de Dampo die ik op de borst had gesmeerd?! Ik loop veel sneller dan dat ik voor mijn gevoel kan. Het laatste rondje gaat wederom met dalen en klimmen. Het lijkt erop dat ik in een film loop. Genieten! Wat is genieten? Ik zie alleen maar af. Mijn snelheid kan ik echter vasthouden. De vele kilometers voorbereiding van de marathon geven me nu de energie die ik nodig heb.

In de laatste kilometer word ik nog door verschillende lopers ingehaald. Wat kan het schelen. Nog één keer over de trappen naar beneden en dan de finish. Eindtijd 48:45. Een PR en wat voor één. Net even later kom de tweede vrouw binnen. Ik ben dik tevreden. Erik vangt me op en feliciteert me met mijn tijd. Hij is in het tweede rondje gestopt. Joop komt wat later in 1:01:31 binnen. Tevreden reizen we af naar Deventer. En alweer zo’n drinkfles en een echt Gerrit Voortman shirt rijker. ‘s avonds zie ik bij de uitslagenlijst dat ik op de 7de plaats ben geëindigd (Mannen 50+ ).