Het stukje van Jurgen doet mij aan mijn eigen hardloopdromen/nachtmerries denken. Ik droom dat ik ergens ben en aan een wedstrijd meedoe. Ik heb nog een half uur voor de start, maar kan mijn schoenen niet vinden. Die heb ik thuis laten staan. Dat is maar 5 minuten fietsen. Maar zoals dat in dromen gaat: die 5 minuten worden er veel meer..

…, ik kan mijn huis maar niet vinden en uiteindelijk gaat de loop zonder mij van start. Ik droom dat ik een loop loop waar ik wél gestart ben. Meestal is dat een parcours door winkelcentra, door gebouwen en door winkels heen. Veel trappen naar beneden, dat is dan altijd het leukste deel van die droom, want ik pak de trapleuning beet en roets zo de trappen af. Maar dan: ik weet de weg niet, loop verkeerd, roep naar mensen welke kant ik opmoet, huil en schreeuw en niemand weet hoe ik lopen moet. Soms vind ik de weg weer, maar loop dan helemaal vooraan, dat kan natuurlijk niet.

Ik droom dat we vlak voor de start zijn en ik moet hoognodig (voor de tigste keer) plassen maar kan geen wc vinden. Als ik die eindelijk vind zijn de deuren te smal of is het hokje te klein en pas ik er niet in. Waarschijnlijk droomt een droomuitlegger van de dromen die ik heb om ze uit te kunnen leggen.

Gelukkig dat deze dromen nooit waarheid worden. De weg kan ik altijd vinden, want ik loop niet voor en niet achteraan, ik ben een middelmaat en volg degenen voor mij. Toiletten zijn er tegenwoordig tot bijna in het startvak en gelukkig dat er geen trappen zijn in de wedstrijden die ik loop, want zoals ik in mijn dromen er in een sneltreinvaart afroets, zo oudevrouwerig neem ik die in het wakkere leven.

Binnenkort mag ik me uitleven in de Dam tot Dam, de week erna vanaf de veerboot Texel op en weer een week later onze clubkampioenschappen. En steeds een stukje korter: van 16,1km via 10km naar 3km.

© Myra van Es