Hier weer een kort verhaaltje uit Bois le Duc (het Bossche). Het is niet al te lang, maar dan leest het ook makkelijk weg. Gisteren ben ik bij Mario de fysio geweest en de blessure is niet al te ernstig. Ik mag rustig en voorzichtig rekken en ik mag gerust een klein stukje lopen. Nou dat heb ik dus vanmorgen gedaan. Rondje van drie kilometer bij mij rond de Herven. En het ging goed….
Heel voorzichtig natuurlijk allemaal. Ik blijf toch bang om toch weer door die verrekking te gaan. Maar het ging wonder boven wonder oke. Donderdag ga ik verschillende oefeningen doen, want zaterdag is het op de atletiekbaan Prins Hendrik in Vught weer Start to Run-dag. Al eerder schreef ik dat ik daar één van de hoofdtrainers ben. Voor mij betekent dit min of meer dat ik fit moet zijn.
Het doen van de warmin-up oefeningen op donderdag geeft me inzicht of ik daar zelf geen problemen mee heben krijg. Mentaal moet alles bij een trainer ook goed op ’n rijtje staan. Naast het werk in de winkel (sportwinkel in Den Bosch) heb ik de beslommeringen om aan extra werk te komen. Ik wil graag met kinderen werken..Dit doe ik nu almet regelmaat als vrijwilliger. Ik doe dat heel erg graag en ook heel erg goed. Tenminste als ik de reacties om me heen zie. Ik krijg alleen maar lovende reacties van iedereen. Mijn motto is dan ook: "Dus ik vind daar ook iets in!"
He he eindelijk. Het trainen is weer begonnen voor me. Want wat is een leven zonder hardlopen? Niks toch..
© Wim van de Griendt – ‘s-Hertogenbosch / http://wimsalabim.web-log.nl/