Zoals afgesproken een update over mijn (hard)loopperikelen. Zondagochtend 2 september gaat mijn wekker om 8.15 u af. Vandaag is het dan zover. Vandaag ga ik van start in Tilburg. Ik ga naar beneden en krijg van mijn zoon een overheerlijke kaastosti als ontbijt. Zelf verzorg ik voor de thee en samen genieten we aan tafel van het ochtendmaaltijd.

Een banaan en een nectarine eet ik ook nog snel en daarna ga ik weer naar boven voor een frisse douche. Het belooft vandaag warm te worden en ik neem dan ook mijn drinkbelt mee. Uiteraard heb ik mijn Garmin 305 om samen met mijn hartslagmeterband. Als ik alles heb ingepakt vertrek ik rond half uur van huis. Als ik de straat uit ben bedenk ik me dat ik mijn hardlooppetje niet heb meegenomen. Gelukkig kan ik makkelijk terug naar huis via de andere ingang van de wijk. Snel pak ik mijn Runnersworld-cap (een verjaardagscadeautje van mijn gezin) en ben in no time op de A30 richting Arnhem. Mijn TomTom heb ik ingesteld en de route naar Tilburg duurt iets meer dan een uur.

Eenmaal in Tilburg pak ik per ongeluk een weg eerder dan is aangegeven door mijn navigatieapparaatje en kom verzeild in een wijk waar alles is opengebroken en/of is afgesloten. De parkeergarage aan de Louisbouwmeesterplein 2 kan ik niet bereiken en ik besluit in deze wat verpauperde wijk op een parkeerpleintje mijn auto neer te zetten. Wat gestrest loop ik richting het centrum. Daar zie ik een kleine menigte die langs een parcours de wedstrijddames 10 km opwachten. Ik praat even met een hardloopster die ook aan de 10 EM meedoet en vraag ook even waar ik precies moet zijn.

Onderweg kom ik de kopgroep tegen van de 10km dames en even later de rest van de stoet. Er wordt een flinke strijd geleverd en prachtig om deze atleten te zien. Ik probeer een foto van de kopploeg te maken maar ik ben te laat voor een kiekje. Als ik op de plaats van bestemming ben ga ik allereerst naar de bibliotheek waar ik mijn t-shirt kan ophalen. Ik neem gelijk wat veiligheidsspelden mee die ik in de auto heb laten liggen.

Daarna ga ik richting het kledingdepot maar onderweg ga ik even zitten op een bankje en praat met een andere loper. Ik drink wat en neem nog een banaantje, want ik wil uiteraard niet tijdens de loop een hongerklop krijgen zoals ik dat ooit heb gehad tijdens de City Pier City. Mijn startnummer spelt ik ook gelijk op mijn hardloopshirt. De zenuwen zijn al heel wat minder en ik geniet van alles wat er om me heen gebeurd.

Rond kwart over een ga ik naar de omkleedtent en doe mijn drinkbelt om en mijn gele windjack doe ik in de tas die ik later inlever bij de kledingdepot in ruil voor een nummersticker die op mijn startnummer wordt geplakt. Nog even plasje doen in de buitenlucht bij een van de openbare plasgoten. Een half uur voor aanvang ga ik richting het startvak. In startvak D (het laatste vak voor de lopers die langer dan 1.40 over doen) wacht ik op het startsein. 10 minuten na het startschot loop ik over startsensoren en druk ik tegelijkertijd op mijn Garmin.

De eerste 100 meters gaan over klinkers, niet mijn favoriete ondergrond. Pas wanneer ik wat verwijderd ben uit het centrum veranderd de ondergrond in asfalt. De eerste vijf kilometers gaan goed en onderweg zijn er veel mensen op de route. Op verschillende punten staan sponsplekken en waterpunten en in de verschillende wijken staan de mensen met eigen geïmproviseerde waterpunten. Kinderen die sponsen en bekers water aanreiken of gewoon een high five willen. Geweldig en uiteraard heb ik diverse handen geklapt. Na de 10 km loop ik nog steeds goed maar bij de 14 km punt krijg ik een dip en het heuveltje achter het treinstation is ook niet bevorderlijk voor de kuiten. Links en rechts zie ik lopers wandelen. Ik wil absoluut niet wandelen dus de tanden op elkaar klim ik naar boven en daarna daal ik het weer centrum in waar een grote mensenmassa wacht. De laatste 2 kilometers op klinkers gaan moeizaam. Ik heb alle kruid verschoten maar ik zal finishen al moet ik er naar toe kruipen (liever niet). Het publiek is geweldig. Ik wordt door verschillende mensen bij naam (handig als je naam op het startnummer staat) aangespoord en dat geeft zo’n mooi gevoel.

Versnellen lukt niet maar na 1.53.40 steek ik juichend mijn vuist op en ga ik over de streep. Na 4 jaar heb ik weer een hardloopprestatie neergezet met een korte voorbereiding van een maand. Ik ben dik tevreden. De Tilburg Ten Miles is een evenement voor mij om nooit meer te vergeten. TOP. Volgend jaar ben ik er weer bij en wil ik mijn pr van 1.40.26 (Dam tot Damloop) verbeteren. Maar dat is niet het belangrijkst. Gewoon genieten is de hoofdzaak en dat kan heel goed in Tilburg. Dus volgend jaar doe ik weer mee en laat de DtD links liggen.

© Eugène Lekatompessy – Ede