Vandaag sta ik echt te popelen om te gaan hardlopen. Woensdagavond is het er niet van gekomen vanwege het dagje uit met de kids naar de Open Dag van Feyenoord en gisterenavond heb ik samen met vrouwlief een dvd-film gehuurd en hebben we die samen op de bank gekeken terwijl de boeven bij oma logeerden. Dus vanmiddag moet het gaan gebeuren.
Ik wil weer de nodige endorfine en adrenaline aanmaken dus ondanks de warme temperatuur ga ik aan de slag. Eerst haal ik Owen op bij m’n schoonmoeder en Caitlin blijft nog een extra dagje logeren. Thuis eten we even iets en dan kleed ik me snel om. Owen gaat op z’n crossfietsje met me mee en fungeert als verzorger, coach, haas en rijder van de bezemfiets. Voordat we op pad gaan maak ik hem nogmaals duidelijk dat hij langzaam moet fietsen en bij zijwegen en kruispunten niet alleen moet oversteken maar netjes op me moet wachten.
Dit keer ga ik zonder rekken en strekken gelijk van start. Owen gaat voorop en rijdt redelijk rustig. Ik probeer de afstand tussen m’n verzorger niet groter te laten worden dan 10 meter en af en toe roep ik Owen dat hij langzamer moet gaan rijden. Het tempo is vanaf het begin behoorlijk hoog en zie ik op m’n horloge met regelmaat 168 verschijnen. Ik heb wat last van de warmte en ik voel mijn bovenbenen. Maar mijn lies voel ik niet en dat is geruststellend. Ik blijf gefocust op m’n looptechniek, muziek en op het jongetje met de Feyenoord cap en England shirt op het crossfietsje.
Hij houdt me goed in de gaten en af en toe stopt hij en wacht geduldig totdat ik weer bij hem in de buurt ben. Als ik hem passeer geef ik hem een aai over z’n bolletje en zeg dat hij hartstikke goed kan fietsen en goed oplet. De hele route kijk ik alleen op m’n Polar voor m’n hartslag en de tijd is wat minder belangrijk. Als ik weer richting huis loop en nu wel naar de tijd kijk is er bijna een half uur verstreken. De laatste 800 meter versnel ik nog wat en op het grote kruispunt bij het tuincentrum stop ik m’n klokje en geeft ‘ie een tijd weer van 35.54. Het was een beetje afzien door de warmte, maar ik heb genoten van het loopje samen met Owen. Alle lof gaat naar Owen, want hij heeft vandaag in totaal 2.5 uur gefietst.
Als mama thuis is verteld ‘ ie vol trots dat ‘ie met mij getraind heeft. Mama is ook trots op hem en papa nog trotser! "Je hebt papa goed geholpen met trainen! Dank je wel lieverd!" zeg ik tegen m’n bikkel en ik geef hem een dikke kus. Mijn dag kan niet meer stuk! "Ga je volgende keer weer met papa mee?" Ja, knikt hij met pretoogjes en een brede glimlach.
Note: Vanavond heb ik een e-card gekregen van mijn loopmaatje Carla. Ze heeft nu een weekje niet gelopen vanwege een hardlooppauze die ze heeft ingelast. Ondanks haar frustraties denkt ze toch nog aan me, die lieverd! Tussen de regels door kan ik wel lezen dat ze het zwaar heeft. Heb je wat tijd over, zet dan een opbeurend krabbeltje op haar weblog! http://runningmom.web-log.nl/
© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl