Pan Bos Zeist. Dit weekend lopen ze maar één keer. Hij had een week vakantie. Gisteren was hij weer in het land. Zij had in haar eentje geen zin om naar een loopje te gaan. Ze heeft gewoon een rondje, met Hondje, om haar woonplaats gelopen. Hij zat vol verhalen over zijn belevenissen tijdens zijn vakantie. En zelfs nu nog, onderweg naar Zeist, weet hij nog wat anekdotes te vertellen. Zij geniet ervan.

De rit is mooi. Het lijkt alsof de bomen ineens vol in het blad zitten. De zon schijnt er vrolijk doorheen. Het is alweer een aantal maanden geleden dat ze naar Pan Bos geweest zijn. Dus is het vooruitzicht om daar te lopen al een genot op zich. Ze hopen oude bekenden tegen te komen. Loopverhalen en ervaringen uit te wisselen. Hoeveel kilometer ze gaan lopen? Ze zijn er nog niet helemaal uit. Hij heeft in ieder geval het plan om vijftien kilometer te gaan lopen. Zij zal misschien twaalf kilometer lopen. Want dat is het mooie van Pan Bos, het zijn rondjes van drie kilometer. Bovendien is het een trimloop. De tijden worden niet genoteerd. Er staat wel een klok en er is verzorging maar voor de rest… zoek je het zelf maar uit. Na twee uur wordt de klok weggehaald. De linten en de pijlen verdwijnen achter slot en grendel. Er kan dan nog koffie gedronken worden. Koek en snoep worden genuttigd. En in de winter is er erwtensoep te koop. En… voor de honden staat er een bak water klaar. Een en al gezelligheid daar. De lezer begrijpt dat zij daar graag lopen. Minpuntje is dat het voor hen een kleine twee uur rijden is. Dat is geen bezwaar voor een enkele keer.

Het is nog rustig bij de inschrijving. Omdat ze zo vroeg zijn, krijgen ze een kop koffie aangeboden. Ze maken een praatje en betalen voor het lopen. Drie euro voor alle afstanden. Waar vind je dat nog? Er staat een nummer op het kaartje. Daar is nog een prijs op te winnen na afloop. Iemand van de organisatie staat al in een pan soep te roeren. Deze keer is het champignonsoep. Ondertussen druppelen ook andere lopers binnen. Sommigen komen voor de eerste keer. Velen komen hier al jaren en zeer regelmatig. Wie een keer met de Pan-Bosloop heeft meegelopen komt terug. Het mooie bos. De gezellige sfeer. De goede verzorging. Dat bij elkaar maakt dat je hier vaker wilt lopen. De opkomst is vandaag groot. Zo heeft ieder zijn doel. Er lopen kinderen met hun ouders. Snelle jongens. Dames die gezamenlijk een duurloopje lopen. Ook een viertal mannen. Zij kwamen luidruchtig aangereden in een te kleine auto voor vier. Zij hebben geen hardloopfiguur. Hun kleding is nog niet dat van een gevorderde loper. Ze weten nog niet goed van rekken en strekken. Ze spreken af wie de BOB is. Vlak voor het starten eten ze nog een grote gevulde koek. Want, zo zegt de een, er moet energie in het lichaam komen. De anderen zijn het met hem eens. En nemen nog zo’n koek.

Een fluitsignaal geeft aan dat er gestart mag worden. De groep zet zich in beweging. Velen doen het rustig aan. Het is toch ‘maar’ een trimloop. De paden in het bos zijn redelijk te belopen. Wel hier en daar oppassen voor boomwortels. Ook zijn er stukken waar mul zand ligt. Het is op sommige plekken glooiend. Ook zijn er smalle paadjes waar je elkaar nauwelijks kunt passeren. Al met al is het is het een mooie loop. De kilometers zijn duidelijk aangegeven. De linten geven de richting aan. Verkeerd lopen kan haast niet. Hij loopt voor haar. Hij zal vijf rondjes lopen en zij drie. Als zij drie rondjes gelopen heeft gaat ze Hondje halen. Met hondje loopt ze nog een rondje van drie kilometer. Ze lopen achter die vier mannen aan. Een goed tempo voor Hondje en haar. De mannen hebben heel wat stoere praat. Plagen en jennen elkaar. Het is geen straf om achter die mannen te lopen. Ze geniet van die grappen en grollen over en weer. Als ze weer langs de finish lopen stoppen zij en Hondje. De mannen lopen nog een rondje door. Zij vinden het wel stoer om vijftien kilometer te lopen.

Zij gaat zich omkleden. Levert haar lotnummer in. Net geen prijs! Dan heeft hij zijn kilometers gelopen. Kleedt zich om en levert zijn lotnummer in. Bingo! Een prijs! Hij krijgt een plastic zak aangereikt. Kijkt nieuwsgierig wat erin zit. Een roze rugzak! Dat is zijn kleur niet. Zij mag het hebben. Dus toch prijs voor haar! Ze hebben er lol om. Ze eten en ze drinken nog wat. Veel lopers blijven hangen. Gezellig om na te praten over het lopen.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda