Vrijdag 4 mei dodenherdenking, 5 Apeldoornse veteranen (niet vanwege de oorlog maar door hun leeftijd) rijden in een Duitse auto met een Duits kenteken richting Utrecht voor de Utrackgames. Verbaasd vraagt de man met het minste haar rond een uur of 8 waarom al die auto’s langs de kant stil staan. Alles wat er fout kan zijn is al direct fout.Eenmaal aangekomen op de prachtige nieuwe kunststofbaan blijkt het toch wel heel erg druk te zijn. Het programma dat theoretisch al een latertje zou worden loopt verder en verder uit. Eindelijk om een paar minuten voor elf worden we met een kleine 40 man voor de laatste serie 3000m van die avond opgesteld en krijgen we de waarschuwing dat om 23.00 het licht op de baan uitgaat.

Een jongen gaat vlak na de start gestrekt en voor mij gaat het licht na een dagje slenteren in dierenpark Amersfoort na 800m al uit. Dan maar coachen. Op het moment dat ik denk dat Jan Hollak mijn steun het meest nodig heeft is er een plop hoorbaar en de nacht valt wel heel erg snel in, hier in Utrecht. In het aardedonker schreeuw ik hup Cees omdat hierbij de trefkans het grootst is, maar echt zien wie er allemaal lopen doe ik niet meer.

Snel douchen en dan maar een begeerde bak friet halen. Ook dat is me niet gegund. Eén troost na een uur of vijf slapen mag ik weer richting Orderbos, lekker joggen. Ik voel me helemaal bevrijd; het is Bevrijdingsdag.

© Rinus Groen – Apeldoorn