Muziek, een snacktent en een ijscokar – Loopkrant.nl

April 2012. Het weer oogt beter dan gisteren. Er staat nog wel veel wind. Gelukkig piept de zon door de wolken. Dat maakt alles een stuk gezelliger. We gaan naar de Volkslauf rundum den Thüsfelder Talsperre. Een wedstrijd over vijf of tien kilometer rondom een meer. Egbert heeft ons al voor de tien kilometer ingeschreven. Wij zullen niet de enige Nederlanders zijn die aan deze loop mee doen. Op de training hoorde ik dat er nog een paar mannen van Aquilo zich hadden ingeschreven. Wie weet ontmoeten we elkaar.

Het is een mooi gebied waar deze wedstrijd gehouden wordt. De opkomst is groot. Het is dan ook gezellig druk. Muziek, een snacktent en een ijscokar maken de gezelligheid compleet. Er is van alles te koop voor de lekkere trek We lopen wat rond en zien een paar Lauffreunden. De Hollanders heb ik nog niet kunnen ontdekken. Maar als we op het startschot staan te wachten zie ik Siep boven alles en iedereen uitsteken. Ik schiet hem aan. Hij is verheugd om mij te zien. Andersom is het ook zo. Als het schot gelost is rennen we een kleine honderd meter richting het meer. Dan is er opeens een opstopping. Het pad is hier een stuk smaller zodat inritsen nodig is. Na een drietal haakse bochten gaan we rechtdoor. Na een kleine twee kilometer verdwijnt de meute het bos in. De paden zijn redelijk begaanbaar. Natuurlijk is in dit gebied veel vals plat en ook is het pad zanderig. Bij de vierde kilometer komen we weer op het pad richting het water. Nu vangen we veel wind. Doordat het een slingerend pad is, hebben we alle soorten wind die we kunnen bedenken. Mee en tegen. Linkszij en rechtszij. Schuin van voren en schuin van achteren. Ik merk dat ik te warm gekleed ben. Wat is het toch altijd moeilijk om de juiste loopkleding aan te trekken. Het weer is ook zo wisselvallig. Gisteren leek het wel herfst en voelde het guur aan. Vandaag is het volop lente. Niets is zo veranderlijk als het weer. Lastig hoor.

Ondertussen stroop ik mijn mouwen op. Bij een drinkpost giet ik koel water over mijn armen. Dat voelt wat koeler aan. Een van de atleten van de Winschotertellerlikkers loopt mij voorbij. Ik roep nog wat naar hem maar hij kijkt niet op of om. Ik spreek hem straks wel na de ‘Ziel’. Ralf staat aan de kant. Hij is al gefinisht. Hij moedigt mij aan en roept naar mij dat ik nog driehonderd meter te gaan heb. Dat doet me goed dat er iemand is die met me meeleeft. Als ik finish zie ik Egbert met een bekertje thee staan. Hij haalt er voor mij ook een. Na een slok en een rek ben ik weer de oude.

We gaan douchen in de jeugdherberg, De ruimte daar is een beetje krap. Gelukkig zijn de douches goed. Veel mannen en vrouwen kleden zich om in de gang. Ook ik doe dat. Zonder bril zie ik toch weinig of niets. En wat ik niet zie is er niet. Als Egbert ook fris is lopen we naar de prijsuitreiking. Op het moment dat wij aan komen lopen hoor ik mijn naam omroepen. Alle eersten van elke categorie krijgen een beker en een bon van een sportwinkel in de buurt. We kijken nog naar de prijsuitreiking van de mannen. Bij de categorie M75 is de eerste prijs voor een Nederlander. Dan is er nog een verloting op startnummer. Vele mooie prijzen worden er weggegeven. Egbert en ik zijn niet zo gelukkig dat we een prijs in de loterij hebben. Maar zoals een bekend Nederlands spreekwoord zegt: ‘Niet gelukkig in het spel, wel in de liefde. En dat is heel wat meer waard.