Februari 2012. Het heeft iets gevroren. De straat is een beetje glad. Dat merk ik als ik de auto instap om naar Leeuwarden te gaan. We gaan naar een loop van Loopgroep Leeuwarden en SV Friesland. De 2de Snertloop. Het zal er wel op neerkomen dat we een kom erwtensoep krijgen na het lopen. Dat is altijd lekker. Ik schrijf dit wel zo gemakkelijk. Maar de kans is zeer groot dat EB en ik geen erwtensoep krijgen. ‘Waarom niet?’ dat vraagt u zich af als lezende loper. Omdat we ons niet vooringeschreven hebben. Dat is de voorwaarde voor deze winterkost. We weten niet of we ook kunnen na-inschrijven. We wagen het er gewoon op.

De sneeuwklokjes bloeien alweer. Zij hebben zich niets aangetrokken van de koude weken. Ik verlang naar het voorjaar. Alles frisgroen en een temperatuur die aangenaam is. Ik kan bijna niet wachten. Ondertussen laat de zon zich vandaag zien. Het belooft een mooie dag te worden. EB heeft zich voorgenomen om tien kilometer te gaan lopen. Ik weet het nog niet. Bij de inschrijving zal ik beslissen.

Het is een mooi sportcomplex daar op en in het ‘Kalverdijkje’.Wijds en groot. Voor allerlei sporten kan met hier terecht. EB heeft even moeite om de inschrijving te vinden. Dan zien we de auto van Jan Kooistra staan bij de start. Egbert gaat het hem vragen. Nu rijden we er zo naar toe. Bij de inschrijving blijkt dat de loop op de wielerbaan gehouden wordt. Het zijn ronden van 1600 meter. Bovendien mogen de lopers zoveel ronden lopen als ze zelf willen. Wij stellen ons bescheiden op en vragen of we alsnog mee kunnen doen. Dat kan maar er is voor ons geen snert gereserveerd. Geen probleem. Als wij maar kunnen lopen. De kosten zijn slechts één euro. Onze mond valt open. Hebben we dat goed gehoord? Slechts één euro? Jawel, het is echt waar. Waar kan je nog lopen voor zo’n luttel bedragje?

We lopen terug naar de auto om de sporttassen te halen. Dan gaat het regenen en er valt zelfs een sneeuwvlok. Bah, bah, en nog eens bah! We wachten de bui af en besluiten ons warm te kleden. Het is een klein eindje lopen naar de wielerbaan. Jan K heeft al heel wat te vertellen door zijn microfoon. Als hij ons ziet vraagt hij waar Hondje is. We vertellen hem dat Hondje op de auto past. Jan vindt dat heel verstandig van Hondje. Wie wil er nou buiten zijn met dit weer? Maar toch gaat de zon schijnen en deze blijft schijnen. Als het starschot gelost is ziet alles er vriendelijker uit. Dat komt niet door het startschot maar door de zon.

De wielerbaan is mooi vlak. Recht en een paar bochten. Een paar bruggen en wat vals plat. Hier en daar een hoopje zand. Waarom dat er ligt is ons niet duidelijk. We moeten er wel overheen of omheen lopen. In de eerste ronde lopen EB en ik vlak achter elkaar. In de tweede ronde loopt EB voor mij. Jan zegt er natuurlijk iets van. In de derde ronde loop ik vlak achter EB. Jan vindt het prachtig. Moedigt mij aan om EB in te halen. In de vierde ronde loop ik voor hem. Jan vindt het prachtig om daar commentaar op te geven. In de vijfde en mijn laatste ronde loop ik een kleine dertig seconden voor EB. Dat doet mij goed. Jan Kooistra ook. Egbert loopt nog twee ronden door om het uur vol te maken. Dan stopt hij. Hij drinkt nog een beker warme thee en kaant een sinaasappel weg. De verzorging is weer perfect dankzij Jan Kooistra.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda