Op 28 maart 2006 heb ik voor het eerst mijn hardloopschoenen aangetrokken. Ik ben op advies van mijn zus eerst vier keer twee minuten gaan lopen. Tenminste dat was de bedoeling. Echter na één minuut kon ik al niet meer. Dit wordt niks. Volgens mijn zus Ans moest ik op mijn ademhaling letten en vooral niet te hard lopen.

Na zeven weken van doorzetten kon ik zes, tien, vijf en daarna nog acht minuten hardlopen met tussenpozen  van  twee minuten wandelen. Ik had nog nooit zo lang achter elkaar hardgelopen. De intervaltraining ging best goed en enkele dagen later een duurloop. Ik verraste mijzelf door dertig minuten aan één stuk hard te lopen. Meteen daarna mijn zus een e-mail gestuurd. Zij stuurde een berichtje terug:"Hardstikke goed!".

5 juni 2006 voor de eerste keer vijf kilometer gaan lopen in de Pinksterloop in Cuijk. Dat was schrikken! Na van de schrik te zijn bekomen had ik me voorgenomen het te proberen. De partner van mijn zus, Martien vd Broek, is met me meegelopen. Inschrijven, inlopen en dan naar de start. Spannend zo de eerste keer. Na het startschot renden ze allemaal weg. Ik er als een haas achteraan. Na 500 meter liep ik te hijgen als een paard. Ik dacht nog:"Dit red ik nooit. Waar ben ik toch aan begonnen?". "Niet te hard gaan. Je eigen tempo aannemen. We komen ze vanzelf weer tegen": zei Martien.

Toch was dit moeilijk. Je wilt achter de rest aan. Na één rondje ging het al wat beter. Mijn eigen tempo kreeg ik na vier kilometer pas te pakken. Het was fijn dat op verschillende plaatsen onze familieleden stonden te klappen en foto’s te maken. Dat is een echte stimulans. De vijf kilometer heb ik dan ook afgesloten in 31 min en 16 sec. Na een paar dagen kreeg ik van Ans de vraag of ik in Apeldoorn met de Cityrun mee wilde doen. En ja, ik heb me meteen ingeschreven voor mijn tweede vijf kilometer!

Ireen Arts – Willems