Drie jonge deernen voorbij – Loopkrant.nl

Hoort de wind waait door de bomen. Niet zomaar een wind. Het is een storm! Egbert houdt het stuur van de auto met beide handen stevig vast. We rijden naar Duitsland om te gaan crossen. De Uplenger Adventslauf. De lange cross begint al om half tien. Wij doen een kortere afstand. Deze start pas om kwart over elf. Egbert loopt vier komma zes kilometer in de mannencross. Voor mij is het drie komma drie kilometer in de vrouwencross. Het zijn niet veel kilometers maar we maken er een leuke dag van. Eerst lopen en daarna gaan we naar Leer om een kerstmarkt te bekijken. Gezelligheid kent geen tijd.

We zien een mooie parkeerplaats in de buurt van de cross. Als we naar het bos lopen is er een man die zegt dat we daar niet mogen parkeren. Egbert trekt zich er niets van aan. Eerst de startnummers halen. Dat vindt hij belangrijker. Als we deze in ons bezit hebben wil hij de auto wel ergens anders zetten. We zien een nog mooiere plek vlakbij de start en de finish. Er hangt wel een gebroken lint maar er staan meer auto’s. Dus wat let ons. Maar dan…is er weer een bemoeial die zegt dat wij hier niet mogen parkeren. Egbert lapt het aan zijn laars. Hij is niet van plan om nog een keer door het lint te gaan.

De vrouwencross start vijf minuten voor de mannencross. Voor de vrouwen is het één ronde. Voor de mannen een kleine ronde en een grotere ronde. Hilde en Dietrich zijn er ook. We hebben elkaar een tijd niet gezien en het is dan ook weer een prettig weerzien. De namen van de deelnemende vrouwen worden omgeroepen. Ik word extra welkom geheten omdat ik uit Nederland kom. Wat aardig van de organisatie! Het startschot gaat. En zoals ik gewend ben, hier in Duitsland, loop ik meteen achteraan. Dat duurt deze keer gelukkig niet lang. Ik loop drie jonge deernen voorbij. Dat is voor de verandering eens prettig. Halverwege de cross komt toch één van die meiden mij voorbij rennen. Van mij mag ze. Heb ik tenminste iemand om achteraan te gaan. Bij een kruispuntje zie ik mannen van de andere kant komen. Wat schetst mijn verbazing? Egbert en ik treffen elkaar op dat punt. Nog even snel geeft hij mij de autosleutel. Mijn ronde zit er bijna op. Hij moet nog een ronde. Als ik finish loop ik naar de auto. Vlug wat aantrekken en met Hondje teruglopen om de mannen te zien finishen. Als Egbert eraan komt mag zij het laatste stukje meerennen.

Ondertussen is het gaan regenen. De wind is nog niet gaan liggen. In het bos hadden we weinig last van de wind. De prijsuitreiking van de dames is begonnen. Hilde is eerste in haar categorie. Ook ik mag op de eerste plaats staan. We feliciteren elkaar.

Bij de mannen staat Dietrich als eerste van zijn categorie op het podium. Egbert mag het brons meenemen van zijn categorie. Met Dietrich en Hilde wisselen we de e-mail adressen uit. Wij eten nog een bammetje en drinken een kop koffie. Dan rijden we naar Leer om de Kerstmarkt te bewonderen.