Als loper in tijdelijke ruste word ik ongewild onevenredig geconfronteerd met die andere sport die ons heden ten dage teistert met een weldaad aan overvloedige media-aandacht. Ik wil niet uit de pas lopen. Wat was dat ook weer lopen? Ik loop door tijdelijk ongemak al sedert de kerstdagen niet meer.

Op deze plaats wil ik deze door ons gekoesterde volkssport nummer één even in het licht zetten aan de hand van een traumatisch ervaring uit mijn (voetbal) jeugd. Ja zeker! In winkels word je dezer dagen veel geconfronteerd met WK-gadgets. Zo ook bij de supermarkt bij mij in de buurt word ik frequent blootgesteld aan herinneringen aan oude WK’s. En ik moet eerlijk zeggen, ik weet niet hoe dat met u is, ik word er niet graag aan dingen  herinnert die mislukt zijn. Niet aan dingen die ik zelf op een mislukking heb zien uitdraaien, maar vooral ook niet aan échecs waarin je als toeschouwer automatisch wordt meegenomen. Zeker als dat op een relatief jonge leeftijd gebeurd.

Waar ik het met u even over wil hebben lijkt me duidelijk. Die DVD’s over de WK 74 en WK 78 die ik bij het afrekenen van mijn boodschappen mijn ooghoeken teisteren. Gaat u heden ten dage in 2006 met mij nog eens terug naar die zonnige warme zomerzondagmiddag in 1974, waar mijn ouders en ik met mijn zusje zeker niet in de laatste plaats en net in het bezit van de eerste kleurentelevisie, het échec aan zich voorbij zagen trekken. Of samen onder begeleiding van Jack ‘NOS’ van Gelder nog eens herinneringen ophalen aan die gewraakte zondagmiddag?

Ik heb het al zo vaak moeten ondergaan en het gaat maar niet over. Haaks op alle psychologische theorieën. Het gaat maar niet over. Daar kan geen Jack me vanaf helpen. Dat moet ik zelf doen. Nee, dan 4 jaar later in 1978. Weer drie weken in de ban van en dan op de laatste dag. Nee, dat nooit meer. Zelfs het ‘succes’ van de EK 88 kan dat niet meer compenseren. Nee ik weet zeker. Ook een finale Nederland-West Duitsland op 9 juli aanstaande in ‘ons’ voordeel kan dat niet meer goedmaken. Dat is voorgoed verankerd in mijn historie. Dat koester ik. Daar hoop ik in de rest van mijn leven er ooit nog eens uit te kunnen lopen.

Voor me ligt een boek. Het is ongelezen. Liefhebbers?

Henk Janssen
Loper in ’tijdelijke’ ruste